~
ER WOONDE EENS LANG GELEDEN EEN ERG GROTE PIEMEL OP EEN HEUVEL, IN EEN HERBERG.
HIJ HEETE JAN. HIJ WAS ENIGST KIND, EN HEEL ERG EENZAAM; HIJ STREEFDE ALTIJD NAAR GEZELSCHAP EN WARMTE.
OP EEN DAG ONTMOETE HIJ RUTH DE KUT. ZE WAS EEN LIEVE KUT, EN PIEMEL JAN WERD VERLIEFD OP KUT RUTH.
ZE WILDEN HEEL GRAAG VERDER GAAN SAMEN, MAAR 'T PROBLEEM WAS DAT KUT RUTH ALTIJD ZEURDE OVER;
DAT PIEMEL JAN TE LANG WAS. PIEMEL JAN WERD HIER ERG DEPRESSIEF DOOR EN KROMP, MAAAR..
HIJ WAS ZO IN DE PUT GERAAKT DAT HIJ MAAR BLEEF KRIMPEN TOTDAT HIJ NIET MEER KON.
KUT RUTH VOND DAT JAMMER, EN GING BIJ HEM WEG. 'WAT EEN KUTWIJF BEN JE OOK!' RIEP PIEMEL JAN HAAR NA.
'JE BENT VEEL TE KLEIN VOOR MIJ!' RIEP RUTH DE KUT TERUG. 'IK HOU VAN LANGE PIEMELS!'
JAN DE PIEMEL WAS ZO VERDRIETIG DAT HIJ UTIDROOGDE EN ERAF VIEL. RUTH DE KUT WAS OOK ONGELUKKIG,
ZE HAD VEEL RELATIES VERPEST DOOR HAAR ZEURENDE GEDRAG OVER GROTE PIEMELS,
ZE HAD SPIJT VAN DAT ZE JAN DE PIEMEL VERLATEN HAD EN PLEEGDE ZELFMOORD.
- EINDE -
