7e Filmavond in de Boerderij in GELEEN!

eindelijk het flyertje klaar er ging echt van alles mis enzo maar nu is ie dan klaar en ik breng ze dinsdag naar de drukker
oh ja normaal is het de 1e dinsdag van de maand, alleen vanwege PinkPop is het deze maand dus pas op 13 juni!!!

moet ik eigenlijk toch maar eens komen he

heersende film; Kids

JEUH alweer un vette film avond en deze keer ram Kids wil die film echt wel zien he Frank goed gedaan Wie komt ook:DWord ram gezellig Met jointjuh erbij jeuh Tot dan

toch eerlijk om er ff bij te zeggen dat de 2 films deze keer gekozen zijn door Vera aka tripveer aka spientrien
het thema van volgende maand is nog ff niet bekend maar dikke kans that the blood will return

"Overdag denk je aan seks, 's nachts droom je ervan. Ik ben dol op neuken. Pak dat af en ik heb niks meer." Aldus de vijftienjarige Telly (Leo Fitzpatrick), de bad guy, of beter: de bad boy, in Kids, die er zo zijn eigen opvattingen op nahoudt over safe-seks. Zijn streven is het ontmaagden van zoveel mogelijk meisjes, iets dat hem goed afgaat, want weinig dertienjarigen doorzien zijn zoetgevooisde praatjes. Zijn tegenspeelster is Jennie (Chloe Sevigny), die als zovelen voor haar, in Telly een vriend denkt aan te treffen. De wereld van het naïeve meisje stort in als zij merkt dat zij slechts Telly's zoveelste neuktrofee was. Nee, Kids is geen film over liefdesverdriet bij tieners, want Jenny betaalt voor haar vrijpartij met Telly met aids. De cynische, arrogante Telly, die prat gaat op zijn manier van safe-seks, is in werkelijkheid een bron van aidsbesmetting (overigens zonder dat de film vermeldt, waar hij de ziekte heeft opgelopen). Om te voorkomen dat nog meer meisjes worden besmet, is Jenny de rest van de film op zoek naar Telly, wat Kids aan zijn dramatische voortstuwing helpt. Toch is Kids geen film over aids, maar over pubers die zich zonder enig voorbehoud met volle kracht in het leven werpen. Gevaren als aids worden gebagatelliseerd en weggewimpeld met zinnetjes als: "Ik ken niemand met aids" of "We gaan allemaal dood, ik neuk erop los."

Overstaanbaar gemompel
Kids is Clarks filmdebuut. De film kostte anderhalf miljoen dollar, een low-budget bedrag waarop Clark trots is. Lachend: "Ik las dat Clint Eastwood altijd voor loopt op het opnameschema en onder het budget eindigt. Dat wil ik ook. Ik wil als Clint zijn, een macho, you know." Tot nu toe was Clark bekend als fotograaf van 'Tulsa' (1971) en 'Teenage lust' (1983), fotoboeken waarin hij op onopgesmukte wijze het leven van tieners in de stad vastlegde. Vooral het autobiografisch geïnspireerde 'Tulsa' - Clark groeide op in dit stadje in Oklahoma - baarde door zijn realisme veel opzien. Waarom maakt een vijftigjarige, succesvolle fotograaf de overstap naar film? In een Amsterdamse hotelsuite wekt Clark - haar in een staart, onverstaanbaar gemompel onderbroken door veel 'you know' - de indruk van een oude hippie. Of de cassetterecorder waaruit jazzmuziek klinkt alsjeblieft aan mag blijven. "I like this music, you know." Waarom hij is gaan filmen? "Mijn werk begon mij te vervelen. Nee, ik was niet alleen fotograaf, maar maakte ook videoinstallaties en collages. Ik ben altijd een verhalenverteller geweest, maar in mijn werk was ik op het punt aangekomen dat ik niet verder kon. Wat ik wilde, had ik zover doorgevoerd als mogelijk was. Film is een natuurlijke uitbreiding van mijn werk, omdat mijn vroegere werk ook al tamelijk cinematografisch was."
Clark zegt Kids te hebben gemaakt omdat hij altijd al een film over pubers wilde maken. Het moest geen sentimentele Hollywoodfilm worden, maar een zo realistisch mogelijk portret van stadsjongeren. "In de meeste tienerfilms spelen oudere acteurs dat zij jong zijn. Dat wilde ik niet en ook wilde ik geen nostalgische terugblik op mijn eigen jeugd. Ik wilde een film maken helemaal vanuit het perspectief van jongeren, vanuit hun point of view."
Volwassenen komen niet voor in Kids. Clark: "Ik stelde mij de vraag hoe het is om jong te zijn zonder de invloed te voelen van ouders, leraren en andere volwassen autoriteiten en uitsluitend met leeftijdgenoten te leven. Over die wereld gaat mijn film. Jongeren hebben hun eigen werkelijkheid, waartoe behalve leeftijdgenoten niemand toegang heeft." Nou niemand, behalve Clark dan, want die trok lange tijd op met een groepje jongeren in New York, zodat hij van binnenuit hun gedrag, opvattingen en gewoonten kon waarnemen. "Ik werd als enige volwassene geaccepteerd in die wereld, omdat ik werd geïntroduceerd door een jonge fotograaf, die ik kende. 'Larry is okay', zei hij, en zo had ik een entree." Om niet uit de toon te vallen, leerde Clark skaten, want 'zijn' groep jongeren verplaatste zich voornamelijk met skateboards door de stad. "Voor deze kids is de hele stad een speeltuin, zij komen overal met hun skateboards, en leven zich helemaal uit. Zij wekken de indruk van een soort Hell's Angels, mensen zijn bang voor hen."

Dictator
Omdat Clark een zo realistisch mogelijke film wilde maken, zag hij bijna volledig af van professionele acteurs. De meeste personages in Kids worden gespeeld door de jongeren waarmee hij optrok, die dat verrassend goed doen. Clark was niet verbaasd: "In de grote steden is iedereen een acteur, je moet acteren om er te overleven, daarom wist ik dat deze jongeren goede acteurs zouden zijn." Wel kostte het hem moeite om met hen gedisciplineerd aan de film te werken. Lachend: "Het was onmogelijk, the hardest thing in my life, man. Ik had een vriendschap opgebouwd met die jongeren. We gingen samen skaten, zij vertrouwden mij en behandelden mij als een leeftijdgenoot. We waren buddies. Maar toen moest de film worden gemaakt en dat is andere koek. Ik moest wel een dictator zijn, om hen acht uur per dag te laten werken." En met een verzuchting: "Nee, het was geen feest. Ken je de film Pixote van Hector Babenco? Die gaat over straatkinderen in Brazilië, een prachtige film. Die regisseur werkte ook met niet-professionele acteurs. Een tijdje geleden las ik in een interview met hem, dat hij dat nooit meer zou doen. Toen ik de laatste scène had geschoten, dacht ik er precies zo over, maar tien minuten later was ik al weer milder. Ik kreeg trouwens het grootste compliment van de jongeren die in mijn film spelen. Na het zien van de film zeiden zij dat zij geen film hadden gezien maar de werkelijkheid."
Bij de filmcritici lopen de meningen over het werkelijkheidsgehalte van Kids overigens uiteen. Sommigen zien de film als een opgefokte, sensationale benadering van de hedendaagse jeugdcultuur, anderen menen dat Kids wel degelijk overeenkomt met de werkelijkheid. Clark: "Je moet de film zien als een 'rollercoaster ride'. Wat jongeren normaal in een langere periode beleven is ingedikt tot vierentwintig uur. Maar daarom is Kids nog wel realistisch. Ik heb een film gemaakt, waarover jongeren zeggen: 'Zo is het, dit is de werkelijkheid, zo zijn we.' Natuurlijk niet alle jongeren, maar meer dan men denkt."

Onschuld
Kids kreeg in Amerika een NC-17 rating, zodat de film niet gezien mag worden door de jongerencategorie, waarover de film gaat. Ook in Nederland is dat het geval, want hier bepaalde de filmkeuring de leeftijdsgrens op zestien jaar. Clark: "Ik was zeer teleurgesteld, maar we hebben het opgevangen door de film 'unrated' uit te brengen. Veel Amerikaanse theaterexploitanten laten jongeren toe op voorwaarde, dat er een volwassene bij is. Dat vind ik wel een mooie oplossing, want ik hoop dat Kids leidt tot gesprekken tussen ouders en kinderen." Clark zelf gaf het goede voorbeeld, want hij ging met zijn zoon van twaalf naar de film, waarna zij na afloop nog lang hebben nagepraat over seks en drugs. "It was a great father and son talk."
De filmkeuringsperikelen zijn vooral veroorzaakt door het ruige en expliciete taalgebruik over seks. Jongens praten op een stuitende manier over maagdelijke meisjes en meisjes klagen bij elkaar over het vervelende van seksuele handelingen als pijpen. Kids suggereert dat dit platte taalgebruik de normale omgangstaal is, wat het volgens Clark ook is. "Toen ik dit taalgebruik voor het eerst hoorde, viel ik bijna van mijn stoel, maar na een tijdje begreep ik dat het betekenisloze taal is. Het lijkt direct en expliciet taalgebruik, maar het is niet meer dan een rituele manier van uitdrukken. Omdat wij ouder zijn, zoeken wij naar betekenissen, maar zij bedoelen er niets mee."
Dat kan niet worden gezegd van een zeer gewelddadige scène - de enige in de film - waar in een park een voorbijganger, zonder enige aanleiding gruwelijk wordt afgetuigd. Clark: "Ik heb dat een keer zien gebeuren. Jongeren kunnen zeer gewelddadig zijn; het begint met een ruzietje, iedereen raakt opgewonden en in de heftigheid van het moment loopt het uit de hand en wordt iemand afgetuigd." De oorzaak van deze agressie ligt volgens Clark bij volwassenen, die het laten afweten. Falend ouderschap zal het onderwerp zijn van zijn tweede film. Clark: "Ik praat hier liever niet over, omdat het zo overduidelijk is. In de steden is het echtscheidingspercentage vijftig procent en kun je nauwelijks nog spreken van een gezinsleven. Iedereen moet werken met sleutelkinderen en tv-diners als gevolg." Ontpopt zich hier de moralist? "Ouders moeten met hun kinderen praten en hen scenario's geven, die zij in de buitenwereld kunnen gebruiken. Ik praat met mijn zoon over drugs en seks en dat zal ik later met mijn dochter - (lachend) blijf alsjeblieft altijd negen jaar - ook doen. Je moet de communicatie met je kinderen open houden. Als je jong bent, leef je voor het moment. Je wilt plezier hebben met je vrienden en je wilt niets missen. Je denkt niet na over de consequenties. Zo zit het in elkaar."
Clark weet waarover hij het heeft, want zelf maakte hij het in de jaren zestig en zeventig allemaal mee: drugsgebruik, seks en geweld. Hij verbleef zelfs anderhalf jaar in de gevangenis, omdat hij iemand had neergeschoten, na een ruzie om drugs. "It was a crazy, wild time", zegt hij terugblikkend, "maar het verschil met nu is, dat het gevaarlijker is geworden. Jongeren verliezen hun onschuld veel eerder dan vroeger. Overal zijn drugs, pornografie is voor iedereen beschikbaar, het is een totaal andere wereld geworden." Toch wil Clark niet als cultuurpessimist afgeschilderd worden: "Ik zie deze jongeren niet als verdoemd. Sommigen zullen opgroeien zoals jou en mij en journalist of kunstenaar worden, trouwen en kinderen krijgen. Er zullen er ook zijn die als slachtoffer eindigen, maar dat is in ieder generatie het geval."

(c) www.filmkrant.nl

jij typt graag he frenk (of gwn gekopierd..)
maar zie k graag als iemand hart heeft voor t geen wat ie doet
ik PROBEER weer te komen
hopelijk totdan..

kids andere ken ik niet... eens kijke of we nog eens kunnen komen

!!de Boerderij was donderdag en vrijdag dicht terwijl het toch open had moeten zijn wat dus goed zou kunnen betekenen dat het a.s. dinsdag ook dicht is. Leon en Patrick van de boerderij zijn zelfs al 2 dagen totaal onbereikbaar,de een altijd voicemail en de ander tududu: dit nummer is niet in gebruik
ALS DE FILMAVOND DOORGAAT DINSDAG IS DUS NIET ZEKER

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 9 juni 2006 om 12:23:

(of gwn gekopierd..)

jazeker de copyright ligt bij "Filmkrant"

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 9 juni 2006 om 12:23:

ik PROBEER weer te komen

Uitspraak van The delicate sound of thunder op vrijdag 9 juni 2006 om 13:40:

eens kijke of we nog eens kunnen komen

als de Boerderij dinsdag dicht zou zijn dan verplaats ik het gewoon naar bij mij thuis en projecteer ik die 2 filmpies op mijn eigen witte muur

Uitspraak van AltoHippieGabber op zaterdag 10 juni 2006 om 04:43:

als de Boerderij dinsdag dicht zou zijn dan verplaats ik het gewoon naar bij mij thuis en projecteer ik die 2 filmpies op mijn eigen witte muur

haha ja zo mag ik het horen!!!!

kids wou ik sowieso nog eens zien....grote kans dat we komen

Uitspraak van AltoHippieGabber op zaterdag 10 juni 2006 om 04:43:

de Boerderij was donderdag en vrijdag dicht

en zaterdag waren ze dus ook dicht (en telefonisch niet bereikbaar)

Uitspraak van verwijderd op zaterdag 10 juni 2006 om 16:02:

grote kans dat we komen

maar helaas ook grote kans dat het dus niet in de Boerderij is maar dat het bij mij thuis wordt, dus mocht je dinsdagavond voor een dichte Boerderij-deur staan kom dan naar mij thuis (ik zet hier op Partyflock liever niet mijn adres neer maar als je niet weet waar ik woon dan heb je vast wel iemand in je gsm-lijst staan die het wel weet)

Uitspraak van verwijderd op zaterdag 10 juni 2006 om 12:56:

haha ja zo mag ik het horen!!!!

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 9 juni 2006 om 12:23:

zie k graag als iemand hart heeft voor t geen wat ie doet

dank je

In Xenia, Ohio heeft zo'n twintig jaar geleden een tornado huisgehouden die het stadje verpulverde, versplinterde, volledig uit elkaar sloeg. Videobeelden van de ramp laten zien hoe huizen door de lucht vliegen en bomen met wortels en al uit de bodem worden gerukt. Een mijmerende voice-over vertelt hoe hij een halsketting aan de tak van een boom zag hangen en hoe hij onder het rokje kon kijken van een meisje dat door de lucht werd geslingerd. Hier speelt Gummo zich af, een paar jaar na de ramp. Een verpauperde wijk waar armoede, verveling en lethargie heerst. De film suggereert dat dit een gevolg is van de tornado, een ramp die het stadje economisch, noch psychisch ooit te boven is gekomen. Maar gaandeweg wordt duidelijk dat die tornado vooral een metafoor is.

Vermeende exploitatie
Gummo is een verzameling bizarre vignetten van inwoners van Xenia, zonder veel logische of narratieve samenhang. Soms lijkt de camera toevallig aanwezig te zijn om mensen in willekeurige situaties te observeren, soms vertellen mensen over zichzelf in de camera. Korine gebruikt in zijn film afwisselend video, Super 8-film en polaroids om de collage-achtige structuur van de film kracht bij te zetten.
Door deze schetsen heen lopen twee lijnen die met enige goede wil als verhaallijnen beschouwd kunnen worden. We volgen Solomon en Tummler die op hun fiets de straten afstruinen naar katten die ze kunnen afschieten om vervolgens aan de plaatselijke chinees te verkopen, en er zijn de twee tienerzusjes Dot en Helen, ook op zoek naar een kat, maar dan hun huisdier. Het stuitende nihilisme, de agressie en het gebrek aan moraal hebben heel wat weerstand opgeroepen bij zowel publiek als critici. Aanstootgevend vond men ook de vermeende exploitatie van mensen, die te kijk zouden worden gezet met geen ander doel dan te willen shockeren.
Net als in Kids is nauwelijks vast te stellen wat authentiek, geïmproviseerd of geënsceneerd is. Vaak wekt Gummo de indruk het werkelijke leven te betrappen. Korine filmde in een buitenwijk van Nashville waar hij opgroeide en werkt met de oorspronkelijke bewoners die hij er van straat plukte. Hij maakt gebruik van bestaande locaties, zoals het huis met de onbeschrijfelijke pestbende waar de kakkerlakken achter de schilderijtjes aan de muur vandaan kruipen. Toch is er op dat realisme wel wat af te dingen en dat is juist een van de dingen die Gummo boeiend maakt. De gebeurtenissen en situaties worden zo gecomprimeerd dat er een absurdistische uitvergroting ontstaat. Het is alsof er niet een tornado heeft gewoed, maar of er een nabijgelegen kerncentrale is ontploft. Er loopt geen normaal mens rond in Xenia, iedereen lijdt wel aan een of andere ziekte of afwijking: depressies, concentratiestoornissen, albinisme, hormonale afwijkingen, catatonie, kanker, zwakzinnigheid of dwerggroei. En anders zijn ze wel aan de drank, de coke of de lijmsnuiverij. Iedereen heeft wel te maken met een of andere vorm van agressie: dierenmishandeling, incest, vechtpartijen, aanranding. Niemand lijkt iets om handen te hebben, niemand lijkt iets na te streven. Het is een verdichting van de werkelijkheid die meer te maken heeft met de visie van Korine dan met de werkelijkheid zelf.

Engelachtig
Bovendien bevat de film een aantal vervreemdende elementen die het rauwe realisme een niveau hoger tillen: het kleurgebruik als gevolg van fluorbelichting en het afwisselende gebruik van verschillende media. Maar ook de bijna fluisterende voice-over die een sfeer schept van gelatenheid en zelfs vrede, die onbehaaglijk aandoet in combinatie met de beelden die we zien. En dan is er natuurlijk Bunny Boy, de jongen met het skateboard en de vuilroze konijnenoren muts. Hij duikt hier en daar op, spreekt nooit, is altijd alleen en lijkt zich van niets of niemand iets aan te trekken. Met zijn onschuldige, meisjesachtige schoonheid onderscheidt hij zich van de door drank of armoede getekende koppen van de meeste inwoners. De associatie met een engelachtig wezen is onvermijdelijk. Zijn vleugels draagt hij niet op zijn rug maar op zijn hoofd.
De jongeren in Kids waren shockerend in hun cynische arrogantie, hun fixatie op seks en drugs en de totale onverantwoordelijkheid waarmee ze in het leven stonden. Ze roepen weinig meer op dan afkeer. In Gummo weet Korine ondanks alles een zekere compassie op te wekken met zijn personages. Hij is er niet op uit ze belachelijk te maken of te veroordelen. Veel meer dan in Kids zijn zijn personages meerdimensionaal, en dat is knap omdat het in dramatische zin nauwelijks karakters zijn te noemen. Niet alle scènes zijn in dat opzicht even geslaagd, er zijn erbij die gewoon hun doel missen of niet scherp genoeg zijn. Maar er zijn er ook bij die je nooit meer vergeet, die een kracht en een originaliteit bezitten die zeldzaam is. Solomon in het donkerbruine badwater met een bord spaghetti voor zich terwijl zijn moeder zijn haar wast, of Tummler die in een zomerse stortbui naar een verzopen kat staat te staren onder de klanken van Roy Orbinsons 'Crying', het doofstomme paar dat ruzie zit te maken in het bowlingcentrum. Wat je van Gummo vooral bijblijft is een sfeer, een paar scènes, een aantal personages. Is dat genoeg? Ja, dat is genoeg als de indruk die ze achterlaten sterker is dan de meeste films in hun geheel kunnen maken.

(c) www.filmkrant.nl

Ramgezwellig weer morguh dus hé
Ikkuh ben cker aanwazig
wel ietsje te laat maar beter laat dan nooit
En tís alweer de 7e Pff tijd vliegt
En nog ff onze AltoHippieGabber FrAnKieJ bedanken dat hij elke maand al dit moois klaar weet te spelen
Ennuh,.. k'vond ook nog wat plaatjes van deze films

Kids





Gummo

ondanks de hitte en dat er maar paar man waren was het toch nog vet gezellie

de Boerderij heeft nu zomerstop en verbouwing enzo d.w.z. dat de volgende Frank's Cult Corner pas is op de eerste dinsdag van oktober!

AAAAAAAAAAH dat meen je niet? In oktober pas? dat wist ik helemaal niet !! Nou dan maar ff geduld hebbuh hé

Pfffff... 't duurt veelste lang tot oktober
Maarre FrAnKieJ, is't onderwerp van deel 8 al bekend?

Uitspraak van Ich RiK Neet TichtiG op woensdag 21 juni 2006 om 14:11:

't duurt veelste lang tot oktober

moeten helaas nog maandje langer wachten wegens die verbouwing van de Boerderij dus de volgende filmavond zal zijn op
DINSDAG 7 NOVEMBER 2006

Uitspraak van Ich RiK Neet TichtiG op woensdag 21 juni 2006 om 14:11:

Maarre FrAnKieJ, is't onderwerp van deel 8 al bekend?

psychedelische drugs

Uitspraak van AltoHippieGabber op maandag 14 augustus 2006 om 00:20:

moeten helaas nog maandje langer wachten wegens die verbouwing van de Boerderij dus de volgende filmavond zal zijn op
DINSDAG 7 NOVEMBER 2006

dat was dus idd de bedoeling en ik had de flyer zelfs al ontworpen met die datum erop maar omdat die verbouwing boven nog niet helemaal klaar is is het dus weer uitgesteld, want de bar boven moet nog worden vervangen en er moet nog wat geverfd worden
(en volgens mij moeten ze er ook nog hendig wat koffie zuiveren )

-----------------------------------------------------------
MAAR VANAF DINSDAG 2 JANUARI 2007 IS FrAnK's Cult Corner ER WEER ELKE 1e DINSDAG VAN DE MAAND IN HET ZOLDERZAALTJE VAN DE BOERDERIJ We Are Back Mothafucka's
-----------------------------------------------------------

alvast 'n happy new year dan maar alvast en ik zie jullie op de tweede dag van het volgende jaar na een gedwongen rustpauze van maar liefst een half jaar ofwat

film avond

er is zekers niks tedoen daar

Uitspraak van verwijderd op zondag 5 november 2006 om 23:38:

film avond

met de betere cult films

Uitspraak van verwijderd op zondag 5 november 2006 om 23:38:

er is zekers niks tedoen daar

het is op een dinsdag en om de een of andere reden zijn er hier op dinsdags eigelijk nooit veel feessies ofzo

Uitspraak van AltoHippieGabber op maandag 6 november 2006 om 03:14:

met de betere cult films

waar is dan clockwork orange, of zombie 3

maar kijk gewoon lekker op de bank thuis

Uitspraak van verwijderd op maandag 6 november 2006 om 03:16:

waar is dan clockwork orange, of zombie 3

die staan thuis in mijn kast , maar welke Zombie 3 bedoel je dan? want je hebt die van Lucio Fulci (wat een slecht vervolg was op zijn veel betere Zombie 2, en dat was dan weer een fake vervolg op de originele Dawn of the Dead die in Europa in de bios draaide onder de naam Zombie) en dan heb je nog die van Andrea Bianchi die eigelijk El Notti Del Terrore heet en onder een boel titels is uitgebracht maar het bekendst is onder de naam Zombie 3 en onder die naam is ie ook in NL uitgekomen (zo uit mijn kop weet ik niet meer de naam van het oude videolabel maar het is ook 2 keer cheap op dvd uitgebracht door Shock Video Entertainment, die zombie 3 van Lucio Fulci is in NL wel een keertje op een commerciele zender geweest maar is nooit door een Nederlands video- of dvd-label uitgebracht maar wel te krijgen op een cheape Duitse import )

Clockwork Orange heeft zeker kans om een keertje langs te komen in mijn filmavondjes, misschien een keertje een Stanley Kubrick double-bill ofzo
en bij een van de eerste avondjes was het thema zombies en heb ik gekozen voor Re-Animator en omdat als het over zombies gaat er natuurlijk ook een Italiaanse film tussen moet heb ik die thema double-bill afgesloten met het absolute meesterwerk van Lamberto Bava : DellaMorte DellaMore

Uitspraak van verwijderd op maandag 6 november 2006 om 03:16:

maar kijk gewoon lekker op de bank thuis

ja daar is natuurlijk ook nix mis mee en als ik mijn dvd of video op mijn beamertje aansluit kan ik ook nog lekker kijken op het formaat how God intended

jammer dat je zo ver weg woont want je had die filmavondjes wel geinig gevonden (kijk in mijn partyflock in mijn eigen tekst en onder de nieuwste flyer kan je klikken en dan kan je zien wat ik tot nu toe voor titels heb geprojecteerd daaro)