na me bevalling was ik depressief,, net je kind,, hele tijd bezoek geen rust dat vreet aan je
zag t allemaal niet zo zitten,, heb bij psychiater gelopen
me hele verhaal verteld me verleden alles kwam eruit
het was de babyblues,, en zo was het naderhand ook
heb me ouders in die tijd gevraagt of ze van elkaar hielden antwoord was nee was al langere tijd niet oke dat komt hard aan
spot niet met mensen die dit hebben of zijn, je kan er niks aan doen,,
me moeder is het ook nog steeds is moeilijk maar ja wat doe je eraan
me pa gaat scheiden van dr
me broertje woont nog thuis hoe gaat t verder??
na regen komt zonnenschijn praat erover verberg het niet
zoek hulp op als je het niet meer aan kan
blijf r niet me rond lopen en ontken het niet
zelfs nu zit het me soms nog even tegen,, dan ben ik ook chagerijnig en reageer ik dat op me vriend af niet oke he...
maar dat is snel over dat gevoel,, ik heb me vrienden ook al denk ik soms dat niemand me moet,,
ik ben apart maar heel lief en aardig,, en moet mezelf blijven das belangrijkste
meiden/jongens met depressie,, de zon straalt ook voor jullie je bent niet alleen