Lenny Dee presents Industrialization

Eigenlijk is dit een onvoorspelbare cd als je de tracklist bekijkt. De uiteenlopende namen, met veelal een eigen sound, in minder voor de hand liggende remixen of samenwerkingen doen bij voorbaat al suggereren dat dit geen standaard dubbelaar is.

CD 1

De eerste van de twee schijven opent gelijk met een combinatie van Satronica & The Horrorist. “Shout” is een aparte combinatie te noemen en is lekker ingetogen, net als de tweede track die eigenlijk niet los komt. De eerste remix tekent zich dan aan en die staat op naam van N-Vitral. Iedereen weet dat hij op zichzelf erg ruige tracks maakt, maar zijn remix van “Bedroom Traxx” van Broken Rules is zeer rustig en lekker te noemen. Tot nu toe hebben we een aardige start van een cd die heerlijk opbouwt naar de eerste wat meer beukende track, afkomstig van Armageddon Project. “Scorn Of A Dying Glare” is al een tijd uit en is zelfs al bijna twee jaar geleden te horen geweest op de party ‘Promo Shadowbox’ in de Heineken Music Hall. Ondanks dit wordt deze plaat nog steeds door meerde artiesten met veel plezier gedraaid. Dat de samenwerking met de Nederlanders goed gaat was al duidelijk en ook D-Spirit doet een duit in het zakje op deze cd met zijn “Pro Addict”. Dit is een goede track die lekker swingt en geen standaard loopjes bevat. Als je van de echte luister industrial houdt is deze eerste cd echt je ding. Op de laatste paar nummers na is het een rustig schijfje en kunnen we spreken over een hoog niveau van deze producers.

CD 2

Bij het opstarten van cd twee zou je verwachten dat het vanaf hier harder los gaat, maar toch valt dat in eerste instantie even tegen. BASTian W v.s. Martin W leveren met “Dark Leipzig” een enigszins slaapverwekkende track af die wel erg strak begint, maar na vier minuten hetzelfde ben je het wel weer zat. Net als de eerste schijf kan je in deze tweede mix ook weer wat nieuwe nummers horen van Broken Rules, die erg goed bezig is momenteel. Zowel “Minimize It” en “Default Parameters” kenmerken zich door rauwe bassen en scheurende geluiden. Qua ruigheid gaan we nu dus de goede kant op. De plaat van Liquid Blasted heeft een fijn luistergehalte en is erg prettig; niet te hard of te lomp, maar gewoon goed. Het is verder niet altijd even hoogstaand wat je hoort, want de track van Lian bijvoorbeeld komt vrij cheesy over en dat is wat je nou net niet wilt bereiken met een industrial nummer. Tymon is deze cd goed vertegenwoordigd met twee eigen nummers en een remix. “Nonlinear Dynamics” is weer een lekkere nieuwe track van hem en “Down With the Real” klinkt erg bekend in de oren. En als je goed oplet, hoor je het trucje dat hij eerder gebruikte in “Psycho Killer” van zijn “Feed” plaat. Verder remixt hij een nummer van Satronica dat origineel al erg goed was, maar door de molen van Tymon gehaald nog beter klinkt. Sandy Warez is de trots van onze zuiderburen, die de industrial zeker kunnen waarderen. Deze topper levert twee lekkere tracks af onder de noemers “The Speaker Loud” en “Hypertension”, welke erg veel lijken op voorgaande tracks (denk daarbij aan bijvoorbeeld “Push The Last Door”). Maar toch is het te accepteren, omdat het gewoon weer meer dan prettig klinkt.

Conclusie

Deze dubbelaar is gewoon weer een goede compilatie geworden met vele varianten van de industrial stijl. En alhoewel de Cold Fusion verzamelaar meer het grote publiek aanspreekt, is dit toch relatief gezien een betere cd met meerd echte industrial nummers erop. Het is niet persé een directe aanrader, maar zeker een goede cd geworden voor de verzameling en om eens wat anders op te kunnen zetten.

Score: 76/100

www.industrialstrengthrecords.com