Dizzee Rascal - Tongue N' Cheek
12 oktober 2009
| Artiest | Dizzee Rascal |
De bijnaam Rascal krijg je niet zomaar, vraag dat maar eens aan Dylan Mills. De Londenaar hield zich in zijn jeugd liever bezig met auto’s stelen en op de vuist gaan met leraren dan met huiswerk. Misschien maar goed ook.
Auto’s stelen
De bijnaam Rascal krijg je niet zomaar, vraag dat maar eens aan Dylan Mills. De Londenaar hield zich in zijn jeugd liever bezig met auto’s stelen en op de vuist gaan met leraren dan met huiswerk, met als resultaat dat muziekles de enige les werd waar hij nog naar binnen mocht. Misschien maar goed ook, want een Mercury Prize en drie succesvolle albums later, kan Dizzee Rascal in Engeland en ver daarbuiten wel een potje breken.
House en pop
De Dizzeefans die hoopten op de ongepolijste grime van 'Boy In Da Corner', 'Showtime' en 'Maths & English' zullen misschien even moet slikken; Tongue N' Cheek leunt veel meer op een house- en popgeoriënteerde inslag. Dit uit zich meteen al in opener en hitsingle 'Bonkers', waarbij Armand van Helden aanschoof om Mills rhymes van een scheurende baslijn te voorzien. Voor 'Dirtee Cash' werd de gelijknamige 90’s hit van Stevie V afgestoft, en er is zelfs Nederlandse inbreng van Tiësto op het electroclash-achtige 'Bad Behaviour'.
Toch behelst Tongue N’ Cheek meer dan een opstapje naar een radiovriendelijker geluid. Het album biedt genoeg variatie om ook buiten het domein van de hitlijsten te kunnen boeien. 'Chillin' Wiv Da Man Dem 'is een onvervalste kleffe slow jam, en tracks als 'Money Money' en het zomerse 'Can Tek No More '(met drum ’n bass veteraan Shy FX) lonken nog steeds naar het ‘oude’ Dizzeegeluid. Mills zelf heeft in ieder geval niets aan scherpte ingeboet: de bravoure, politieke statements en tekstuele spitsvondigheden zijn weer niet van de lucht. Een verbaal inkakmoment op het wanstaltige 'Holiday' daargelaten, een erg mooie prestatie.
Conclusie
Dizzee kiest op zijn nieuwste album voor de breedte in plaats van de diepte. Een keuze die verdeelde meningen tot gevolg zal hebben, maar zeker geslaagd te noemen is. Tongue N’ Cheek is sprankelend, uptempo en toegankelijk, en heeft genoeg afwisseling in huis om zowel nieuwe als oude fans zoet te houden. Mills is nog geen haren verloren, en zeker ook geen streken.
Score: 83/100
www.dizzeerascal.co.uk
www.dirteestank.com
De bijnaam Rascal krijg je niet zomaar, vraag dat maar eens aan Dylan Mills. De Londenaar hield zich in zijn jeugd liever bezig met auto’s stelen en op de vuist gaan met leraren dan met huiswerk, met als resultaat dat muziekles de enige les werd waar hij nog naar binnen mocht. Misschien maar goed ook, want een Mercury Prize en drie succesvolle albums later, kan Dizzee Rascal in Engeland en ver daarbuiten wel een potje breken.
House en pop
De Dizzeefans die hoopten op de ongepolijste grime van 'Boy In Da Corner', 'Showtime' en 'Maths & English' zullen misschien even moet slikken; Tongue N' Cheek leunt veel meer op een house- en popgeoriënteerde inslag. Dit uit zich meteen al in opener en hitsingle 'Bonkers', waarbij Armand van Helden aanschoof om Mills rhymes van een scheurende baslijn te voorzien. Voor 'Dirtee Cash' werd de gelijknamige 90’s hit van Stevie V afgestoft, en er is zelfs Nederlandse inbreng van Tiësto op het electroclash-achtige 'Bad Behaviour'.
Toch behelst Tongue N’ Cheek meer dan een opstapje naar een radiovriendelijker geluid. Het album biedt genoeg variatie om ook buiten het domein van de hitlijsten te kunnen boeien. 'Chillin' Wiv Da Man Dem 'is een onvervalste kleffe slow jam, en tracks als 'Money Money' en het zomerse 'Can Tek No More '(met drum ’n bass veteraan Shy FX) lonken nog steeds naar het ‘oude’ Dizzeegeluid. Mills zelf heeft in ieder geval niets aan scherpte ingeboet: de bravoure, politieke statements en tekstuele spitsvondigheden zijn weer niet van de lucht. Een verbaal inkakmoment op het wanstaltige 'Holiday' daargelaten, een erg mooie prestatie.
Conclusie
Dizzee kiest op zijn nieuwste album voor de breedte in plaats van de diepte. Een keuze die verdeelde meningen tot gevolg zal hebben, maar zeker geslaagd te noemen is. Tongue N’ Cheek is sprankelend, uptempo en toegankelijk, en heeft genoeg afwisseling in huis om zowel nieuwe als oude fans zoet te houden. Mills is nog geen haren verloren, en zeker ook geen streken.
Score: 83/100
www.dizzeerascal.co.uk
www.dirteestank.com
Tracklist
- Bonkers
- Road Rage
- Dance Wiv Me
- Freaky Freaky
- Can't Tek No More
- Chillin' Wiv Da Man Dem
- Dirtee Cash
- Money, Money
- Leisure
- Holiday
- Bad Behaviour
18 opmerkingen
heel erg vet album!!
toppers voor mij zijn road rage, money money, bad behaviour en bonkers. maar eigenlijk zijn alle nummers erg goed
toppers voor mij zijn road rage, money money, bad behaviour en bonkers. maar eigenlijk zijn alle nummers erg goed
Is na zn vorige albums inderdaad 'something I hate to love', maar zo te lezen hoef ik me niet schuldig te voelen 
Gaat nog steeds niets boven zijn eerste album,
hij had die sound moeten houden.
hij had die sound moeten houden.
Uitspraak van Wheely was wasted op zaterdag 17 oktober 2009 om 12:24:Gaat nog steeds niets boven zijn eerste album,
hij had die sound moeten houden.
.
Uitspraak van Wheely was wasted op zaterdag 17 oktober 2009 om 12:24:moeten
Uitspraak van Wheely was wasted op zaterdag 17 oktober 2009 om 12:24:moeten
dat maakt hij zelf natuurlijk nog wel uit.
verder ben ik het wel met je eens.
zeikerds
Ja inderdaad, vind dit toch wel een zeer tegenvallend album... Dizzee was voorheen toch altijd z'n competitie 1 stap vooruit in de UK-scene, maar met deze plaat lijkt 'ie juist achter de Amerikaanse "rap"-met-euro-house-hype aan te lopen.
Vind maar een aantal nummers de moeite waard, en dat maakt dit het eerste Dizzee album dat ik niet ga kopen.
Vind maar een aantal nummers de moeite waard, en dat maakt dit het eerste Dizzee album dat ik niet ga kopen.
T is een beetje zoutloos, der mist wat aan deze plaat, hij ligt lekker in t gehoor maar is niet iets dat ik eindeloos kan luisteren, toppers zijn voor mij Bonkers en Road Rage, die moeten gewoon op vol volume geluisterd worden met een big smile op je gezicht!
jammer jammer jammer. ik wil dizzee horen zoals vroeger. ROLL DEEP SOUND. minimale HARDE agressieve beats met vieze basslines. garage meets dubstep meets grime. geen blije kut house met van die gelikte 'steve angello basslines' ....
maargoed, na deze cd is het voor mij dus gedaan. ik luister wel naar Kano ofz, die varierd ook maar dan leuker.
gelukkig zijn er nog genoeg underground MC's uit de UK die harde shit maken zoals het moet.
VAN DE STRAAT
dizzee gaat voor de big bucks en voor USA. i get it .... leuk product, leuk doordacht. maar niet rauw en ECHT meer.
hejda vi ses vi hors!
maargoed, na deze cd is het voor mij dus gedaan. ik luister wel naar Kano ofz, die varierd ook maar dan leuker.
gelukkig zijn er nog genoeg underground MC's uit de UK die harde shit maken zoals het moet.
VAN DE STRAAT
dizzee gaat voor de big bucks en voor USA. i get it .... leuk product, leuk doordacht. maar niet rauw en ECHT meer.
hejda vi ses vi hors!
p.s. hij zuigt op hiphop grooves. behalve FIX UP LOOK SHARP, die was zooooo dik! ik snap niet waarom hij die flow niet aan kan houden op andere beats rond de 80 - 100 bpm. anyway ..... dag dag
Z'n eerste drie albums vond ik echt de BOMP en met veel spanning keek ik uit naar de laatste, Toen "Bonkers op TV voorbijkwam dacht ik: "Ach een hitje, de rest van het album zal wel snor zitten". Maar nee, inspiratieloze samples, platte club bangers en geen grimey shit meer......... Ik zeg: "Sell out!". Jammer Dizzee, je was een van mijn favoriete artiesten, maar nu redden zelfs je raps en flow de ondermaatse kwaliteit van de muziek niet meer. Ik ben dit jaar zelfs weggelopen bij een optreden (Raw Rhythm) omdat de TMF factor mij te hoog was.
Viel natuurlijk te verwachten dat veel fans van het eerste uur dit niet meer zouden diggen... Persoonlijk vind ik dat hij door zijn raps te combineren met meer commerciele - electroachtige - sounds een prima keuze heeft gemaakt. Lul wat je wil, maar Bonkers e.d. zijn gewoon top producties
top producties ? hmpft! shit is wack dude
Zware tegenvaller voor mij. Ik kom niet verder dan 60/100. Ten opzichte van Boy In Da Corner zijn dit laffe producties en is dit niet eens een 6 waard. Doe mij die harde, diepe, rauwe, grimey beats maar..
laatste aanpassing
Dr gaat niks boven boy in da corner
daarbij vond ik zijn 3de ook minder hoor!
hmpfff.
daarbij vond ik zijn 3de ook minder hoor!
hmpfff.
Goedkope troep dit...
Jammer dat artiesten zich zo laten verleiden, ook wel begrijpelijk, €€€€
Jammer dat artiesten zich zo laten verleiden, ook wel begrijpelijk, €€€€