Noise Provider - 52 Minutes Of Noise

Na hun relatief korte, veelbesproken, maar toch triomfantelijk Jeckyll & Hyde avontuur voor het grote publiek en de vele bescheiden ‘jump’-successen behaald onder hun alom bekende, weinig verhullende Ruthless & Vorwerk pseudoniem gooien plaatjesdraaiert Ruud van Yperen en studiobeest Maarten Vorwerk het dit keer over een vagere en meer techno-gerichte boeg. Tamelijk onverwacht komt er uit de krochten van het pas opgerichte The Qompany label een heus Noise Provider verzamelalbum uit de schaduw tevoorschijn. Helemaal gefocust op de meer verdekte, overgebleven groep liefhebbers van het lossere en nog altijd zich ontwikkelende Franse techno geluid. Of in ieder geval, dat zou je als volger van het veelzijdige danceduo verwachten. Maar er zat meer herrie in de pijplijn. Ietwat andere herrie zoals nu blijkt.

Wacht nog maar even met het naar de platenboer sprinten voor het scoren van dit album, want het is namelijk niet in de bekende rekken te vinden. We hebben hier te maken met een digitale release. Zo gaat dat tegenwoordig in het tijdperk waarin het nostalgische vinyl keihard voorbijgesneld wordt door brandbare ‘bits & bites’. Bij de betere, bekendere, legale online verkooppunten voor muziekverslaafden wordt de bonte verzameling ‘52 Minutes Of Noise’ in onderstaande volgorde aan de man gebracht. Tien losse tracks in totaal. Nu de totaalduur zich al niet meer laat raden, is het alleen de vraag of dit portie vers geproduceerd kabaal daadwerkelijk 52 minuten aan te horen valt. Zu messen ist zu wissen.

52 Minutes of ...

Kijkend naar de tracktitels zou je denken dat Ruud en Maarten de afgelopen maanden zuipend en al in Duitsland hebben doorgebracht. Maar niets is minder waar. Vanuit hun knusse, indrukwekkende studio (met op beide privé-WC's prima uitzicht op het Hustler-kanaal) hebben ze hun veelal verse creaties toch een flinke Duitse beits mee weten te geven. Hun eerste lading Noise Provider nummers waren eigenlijk een typische en herkenbare Ruthless & Vorwerk invulling van de hedendaagse ‘Franse techno’. Maar met dit nieuwe arsenaal zijn beide mannen hoorbaar de Duitse ‘stomp-techno’ opgegaan. “Der Alte” (letterlijk vertaalt: ‘het oudje’) neemt, zoals de naam al doet vermoeden, flink de tijd om op te bouwen. Het constante alarm en de bedaarde uitwerking nemen je linea recta terug naar Nederland tijdens de Duitse invasie zo’n 69 jaar geleden. Ook het schurende en schavende “Chinpokemon” (een knipoog naar een legendarische “South Park” aflevering over Pokemon en epilepsie) barst van de Duitse techno-elementen en gekkigheid, maar bevat wel een treffende Noise Provider ondertoon. In deze categorie kan het bij vlagen ‘Kentoniaanse’ “Das Bliep” ook gerust geschaard worden.

“Mexicano Pinda” is net zo vaag als de naam doet vermoeden. Deze donkere, veelzijdige track met een vreemde kreun en dito andere geluidjes tekent het doel van beide producers: een album maken dat vrijwel alleen gewaardeerd wordt door de kleine groep fans van het vreemde, vage en ‘wonky’ techno-geluid. Ondanks deze forse kluit aan nieuw materiaal zijn er ook een paar bekendere nummers te vinden. Geweldig is het natuurlijk om het fantastische en volwassen “Ohrenschmerzen” eindelijk volledig in bezit te hebben. Daarnaast is daar de ‘oudere’ NP remix van R&V’s eigen “I Feel Like Dancin” er nu ook eindelijk terug te vinden, maar dan als volwaardige track. “Sattelschmerzen” heeft ondanks de lichte oldschool-feel aardig wat weg van zijn oudere broer, al zal deze ‘zadelpijn’ niet al te lang blijven hangen. Het überfantastisch uitgewerkte “Day At The Office” daarentegen is zonder twijfel de meest originele track van het album. Hoe van divers kantoorgerei (o.a. keyboard, printer, fax, telefoon) een puike en zeer strakke technoplaat is gemaakt, mag op zijn zachts gezegd ‘ausgezeichnet’ genoemd worden. Ook “Show Me The Money”, welke met zeer net gebruik van samples uit Cameo’s “The Money” verrassend goed klinkt, is zeer zeker een lang leven beschoren. De enige externe remix komt van de Duitse Technogladiators (Marco Remus zonder wijlen Quick & Smart). Deze erg monotone, pompende bewerking van “Ohrenschmerzen” doet zijn werk, maar steekt iets te simpel in elkaar om echt lang te boeien. Dan horen we toch veel liever het toonzettende origineel.

Hier met die herrie

Of je het album nu in zijn geheel tot je neemt of het in stukken trekt en de nummers los scoort, je haalt in ieder geval iets lekkers binnen via je internetverbinding. Het meest verrassende eraan zijn de gemaakte stappen vooruit vergeleken met het bekende Noise Provider werk dat eerder is uitgebracht. De wat rauwere, echt goed dreunende hedendaagse NP-sound barst van de energie en gekke geluiden, zoals dat gebruikelijk is in het Duitse. Er mag dan ook geconcludeerd worden dat het een fiks stuk opgeschoven is richting de speelse, stompende en ‘wonky’ Duitse hardtechno, alsware het zich aan het ontwikkelen is. En dat valt niet alleen af te zien aan de maffe tracktitels. Met deze 52 minuten aan digitale zottigheid bekoren beide mannen niet alleen die wat kleine schare fans van de Franse tech-sounds, maar ook boren ze een potentiële, nieuwe groep (Duitse) technoklanten aan. De meeste hardhoofden zullen deze verzameling gekke tracks waarschijnlijk aan zich voorbij laten gaan, of hier en daar een dikke productie eruit plukken. Hardtechno-fans zouden het stijltje eens moeten checken. Voor de CD-jocks die graag wat aparts draaien in dit genre is dit verzorgde, vermakelijke album opzeker verplichte (rauw)kost. Al hadden sommige nummers best iets langer mogen duren. Guten Appetit!

Score: 76/100


www.myspace.com/noiseprovidermusic
www.theqompany.com