Project Bass 001 - The Battle Edition

Het is toch altijd weer even spannend wanneer er een onbekende cd onder je snufferd geschoven wordt. Het overkwam me precies een jaar geleden voor het laatst; toen was het de voorganger van de mixcompilatie die ik nu exclusief en uitgebreid mag analyseren voor mijn favoriete digitale werkplaats. Jump Up The Bass, was ondanks de wat suffe titel, toen toch een aangename mix-cd met flink wat onbekend, herkenbaar maar toch apart materiaal. Zeker degenen die eens wat anders wilden horen op jump-gebied konden de mouwen hoog opstropen en flink tekeer gaan.

Eigenlijk kan ik hier voor deze allereerste Project Bass dezelfde introductie neerkalken, wil het niet dat deze ‘herstart’ wat kleine en logische aanpassingen kent, gestaafd naar de behoeften van deze tijd. Even voor de goede orde: voor deze ‘Battle Edition’ hebben Dr. Paddo en Dutchman Jack elkanders harses niet ingeslagen, maar hebben beide West-Brabantse mannen er samen qua sounds in ieder geval nog wat harder op geklapt dan Berry Morgana een jaar terug. Is dit project dan wel een wat langer leven beschoren? De standvastige liefhebbers kunnen in ieder geval wel wat nieuwe impulsen gebruiken, want het is wat compilaties betreft angstig stil op jump/tek gebied.

Uit de steigers

Over de opbouw en invulling van de diverse sounds is van tevoren nagedacht. Beide heren hebben gekozen voor een melodieuze start, welke begint met een tweetal tracks die je als ambianceplaatjes mag typeren. “Skyfreaker” doet het hierin zeker goed, al strand de track wel langzaam in langdradigheid. Alleen de remake van Jordan & Baker’s “Explode”, in een tekstijl jasje gegoten door DJ Largemellow, weet de stemming grotendeel te verpesten. Dit ligt niet zozeer aan het grappige steenkolenengels in de break, maar aan de stamelende ‘tekketakke’ beat die maar niet mee wil werken. Veel beter is de heerlijk opgevoerde heggenschaar genaamd “Go DJ”, welke eigenlijk nog als beste sfeer weet te brengen en de stevige, meer serieuze jump/tek/tech-toon zet voor de rest van de mix. Gelukkig wordt de boel al snel een stuk grimmiger (iets dat bij de vorige cd ook al goed naar voren kwam) en brengt “Pumpin’” in de Demis H’s mix de ‘panja-factor’ die een cd als dit verdient. Om de West-Brabantse ruggengraat kracht bij te zetten vinden we deze editie nog meer bekende namen in de line-up terug. De nog altijd erg dikke “24” van Q-ic en Lethal MG raast op het juiste moment in de mix voorbij en de nog altijd maffe Qatja S geeft het legendarische “Engine” niet veel later een exclusievere smoel mee. De smerige en vieze beats werken toe naar het bijna buitenaards hoogtepunt dat “E.T.” heet. De kenners van de oudere onbezorgde Franse beats van weleer weten waarom.

Halverwege is het nog niet gedaan met de luchtigheid en dringen de bekendere beats van de oude school wat meer naar de voorgrond. Twee van de grotere krachten achter deze onderneming laten dan op een frisse manier van zich horen met “Shut Up” en “Bounce to This”. Een hardere fase breekt aan met “Drug Musik” en stuwt de mix in de richting van het hardstyle-achtige. Bij vlagen is dit gedeelte van de mix, dat het veelal moet hebben van de stevige beats, redelijk te doen, maar echte uitschieters zijn hier eigenlijk niet te vinden. Ook lijkt de concentratie bij het draaiende duo even wat minder. Pradera’s “Knock-Out” is dan de eerste melodieuze hardstyler zoals we ze deze tijd veel vaker opgediend krijgen. Ook “Fear” probeert het op de 2008-toer maar kan niet uit de schaduw komen van de meer kwalitatieve hardstyle van de welbekende, grotere goden. Erg tof is dat dé Belgische radio-jingle voice de vocals heeft mogen verzorgen. De retro/early hardcore mash-up (“Pull Over”, “Calling Earth”) genaamd “Stelen en Roven”, die zo’n tien jaar geleden al het levenslicht zag, is dan de harde afsluiter van een vermakelijke, bij vlagen losse en donkere mix. Kortom, deze cd is zeker het uitchecken waard, al is het maar omdat de charme van zijn voorganger weer aanwezig is.


Score 77/100

www.djdr-paddo.nl
www.jumpupthebass.nl