Serious Beats 55

Als jochie van vijftien begon ik me steeds meer in dancemuziek te verdiepen. Na de happy hardcore, die ik helemaal geweldig vond, viel er een beetje een leegte in het aanbod aan dance, alle goedkope hardcore cd’s waren uit de schappen verdwenen en als je van alleen je zakgeld rond moet komen, is dat echt balen. Gelukkig bracht de bibliotheek uitkomst, ons lokale boekencentrum besloot om ook cd’s te gaan verhuren. Als ik het me goed herinner voor drie gulden per twee weken. En gek genoeg hadden ze erg goede smaak als het aankwam op dance, van commerciële cd’s als Yabba Dabba Dance tot de Houseparty reeks, ze hadden echt veel in de aanbieding. Op een dag kwam ik Serious Beats 12 tegen, waar ik tot mijn grote verbazing een track op zag staan die ‘Ramon & Theo – Wet Summer Nights’ heette. Een blik in het bijgesloten booklet vertelde mij dat het wel degelijk om mijn toenmalige helden Charly Lownoise & Mental Theo ging. Huren dus! Sinds die uitgave zijn er nog drieënveertig Serious Beats cd’s gereleased, het is nu dus tijd voor de vijfenvijftigste uitgave en waarschijnlijk is dit één van de langstlopende series in de geschiedenis van de dance.

Een echte recensie over deze driedubbelaar is moeilijk, want het zijn allemaal losse tracks (oftewel extended versions) zoals je ze ook op de vinylreleases vindt. De volgorde is willekeurig, een opbouw hoeft er dan ook niet in te zitten omdat het geen mix cd is. Het is natuurlijk wel mogelijk om er wat vette tracks uit te pikken en die te bespreken, so here we go.

Op de eerste cd staan tien nummers van grote namen als Roger Sanchez, Steve Angello en zelfs Nelly Furtado. Sanchez heeft met ‘Again’ een goede plaat afgeleverd, die me overigens erg doet denken aan ‘Groove Me’ van Serge & Remy, zelfs de inhoud van de tekst komt redelijk overeen, alleen zegt Sanchez het met een andere bewoording. Deze gaat zeker in mijn warm up sets voorkomen, geen twijfel mogelijk. Jammer dat David Guetta zijn gebruikelijke samplebox weer opentrekt met dezelfde sounds, dezelfde vervelende mannelijke stem en een wel heel erg op ‘The Egg – Walk Away’ lijkende melodie. Bob Sinclar maakt gelukkig nog wel goede muziek zoals hij het voor zijn commerciële doorbraak ook deed, ik was al bang dat hij het verleerd was. ‘Everybody Movin’ is niet onaardig, vette electrobeats en een leuke vocal zijn het resultaat.

Disc twee heeft minder bekende namen, maar daarom misschien wel des te meer verrassingen. Een naam die me wel bekend voorkomt is D.O.N.S. met ‘Big Fun’ in de Dave Spoon remix. Deze cd gaat de komende tijd ook in mijn cd-map wonen, want dit werkt erg goed als je de dansvloer in beweging moet brengen aan het begin van een avond. Ik heb nog nooit van de naam Laura Kidd gehoord, maar ‘Automatic’ is erg goed te doen, hoewel ik de invloeden van ‘Mason – Exceeder’ er wel duidelijk doorheen hoor. Maar de vocals zijn lekker smerig en haar Engelse accent is om te smullen. En als ik het over smullen heb, dan noem ik ook meteen ‘Funky Noise’ van Franky Rizardo, helemaal goed, net als ‘Splitter – Alone’.

Aangekomen bij de laatste disc word ik erg vrolijk van ‘Paris Avenue – Feel It (Chocolate Puma Remix)’. Een catchy oldschool synthlijntje zorgt gegarandeerd voor handjes in de lucht op de betere housefeesten, er zit zelfs een grote hitpotentie in als je het mij vraagt. Geen idee of het familie is van voetballer Victor, maar Juliet Sikora heeft briljant werk geleverd met ‘Together Now’. Electrohouse met vette crossover elementen, ook deze zou van mij elke dag op de radiostations langs mogen komen als Slam Jam, Dance Smash of weet ik veel wat voor Alarmschijf. Last but certainly not least: Ferry Corsten met ‘Loud Electronic Sensation’. Elke keer als ik een plaat van deze man hoor verbaas ik me meer en meer over zijn diversiteit, maar vooral over zijn kwaliteit. Hoewel hij al jaren tot de top behoort, vind ik dat deze grootheid nog steeds ondergewaardeerd wordt, hij zou het verdienen de eerste plaats met Paul van Dyk te delen. Briljant, vernieuwend, grensverleggend, kwalitatief hoogstaand, en zo kan ik nog wel een uurtje doorgaan.

Overall gezien een goede extended players cd met drie tot de rand gevulde schijfjes. Voor de house- en electro-CDJ’s die niet alleen illegaal downloaden, is dit een goede aankoop, er staan redelijk wat nieuwe tracks op en een kleine misser daargelaten is het meeste vast wel in jullie sets te gebruiken. Voor de mensen die cd’s kopen om lekker thuis of in de auto te luisteren, zou ik zeggen: koop een lekkere mix cd, want drie keer tien full length tracks zijn net iets te veel van het goede denk ik.

Score: 70/100


www.news.be