Decibel 2004

In navolging van het succes van afgelopen jaar, vond Decibel ook dit jaar weer plaats en wel op 28 augustus om precies te zijn. Decibel is een feest waar altijd veel verschillende stijlen te horen zijn en dit hebben ze ook willen laten terugkomen in de compilatie-cd. Vandaar dat deze maarliefst drie cd’s beslaat.

De stijlen die we op deze cd kunnen terughoren zijn hard- en jumpstyle (de eerste cd, gemixed door The Beholder & Balistic), trance en hardtrance (de tweede cd, gemixed door Dave202) en last but not least; early rave en hardcore (gemixed door Ruffneck). Een erg brede opzet dus, zelfs zo breed dat er binnen onze groep recensenten niemand is die al deze drie stijlen een warm hart toedraagt en hier ook iets interessants over zou kunnen schrijven. Om toch een degelijke recensie in elkaar te kunnen zetten, hebben we de cd’s onderverdeeld onder drie recensenten. De eerste cd wordt behandeld door Diedus, de tweede door Charly Rocks en verwijderd neemt de derde cd voor zijn rekening.


CD1 Mixed by the Beholder & Balstic Hardstyle/Jump
Beholder & Balistic, het duo dat dit jaar ook de eer had het (geslaagde) theme van Decibel te verzorgen, plakken deskundig de nummers van de eerste cd aan elkaar.
Dit tweetal gaat al een tijdje succesvol mee in de hardstyle scene. Naast produceren, bemannen ze natuurlijk ook regelmatig zelf de draaitafels. Dit doen ze overigens niet alleen in de hardstylescene. De duoverpakking draait en produceert ook succesvol voor hardcore publiek, als DJ Panic en DJ Neophyte.


Het eerste nummer van de cd is een trommelvlies-vervuiler te noemen. Het heeft er alles mee te maken dat het nummer erg techno-achtig overkomt. Maar het nummer kent gelukkig twee kleine hoogtepuntjes; een klein stukje lekkere jump en als het nummer is afgelopen... Het wordt gevolgd door "10 Torsion: , een nummer waar ik blijkbaar even aan heb moeten wennen, want integenstelling tot een maand geleden, vind ik m nu toch wel erg lekker, lekker harde jump!
Afgezien de vocal, vind ik nummer drie toch ook wel goed te pruimen. In 'Wicked sounds' proef ik alweer iets meer een hardstyle smaakje, hoewel de bass nog wel meer naar Jump neigt. 'Techno prime' is tegenwoordig verplicht op elke cd, dus die knalt ook maar weer eens voorbij, gevolgd door een iets rustiger nummer, een mix van 'Right here'. Een typisch geval van zinloos gemixt als je het mij vraagt, want het origineel is bijna identiek. Blij komt mij vervolgens 'Focus' ten ore. Echt een typische Isaac productie. Zelfde sound als altijd, maar nog steeds erg lekker. Vrij rustig en het swingt heerlijk, echt een goed zweefnummer. Het rustige tempo wordt voortgezet door 'Bring the pain'. Vrij plotseling gaan we daarna vijf versnellingen hoger met The Prophet. Vrij simpele, doch erg lekkere hardstyle. Metname door het vrolijke karakter van het nummer.
Head Protection gooit er een nummer in, dat klinkt alsof het rechtstreeks gejat is van een hardcore nummer. Ondanks de lange intro (bijna drie kwart van het nummer) nog redelijk geslaagd, door de betoverende viololen. 'Pilzz' van Zany vind ik ook erg leuk, wederom door de simpele vrolijke toontjes. De cd gaat verder op deze vrolijke, redelijk harde toon. Bij 'Ruff' wordt de bass nog een tikje lomper, maar dit zwakt bij 'Slave' meteen weer af. Het nummer is ook nogal druk, ik hou er niet van. De afsluiter (de theme van Decibel) van deze cd is dan wel weer erg fijn; erg veelzijdig en het verveelt geen seconde. En dat is precies zoals ik het feest Decibel ook heb ervaren.

CD2 Mixed by Dave 202 Trance/Hardtrance

Dave202 behoort tot de toonaangevende dj’s in Zwitserland. De laatste twee jaar begint zijn naam ook steeds meer op flyers hier in Nederland te verschijnen, zo draaide hij al een aantal keren op Decibel Outdoor (vorig jaar mocht hij het anthem zelfs remixen voor op de vinylrelease), Qlubtempo, Defqon en Beachbop. Zijn sound is een mix van trance, tech-trance en hardtrance. Als ik zijn stijl zou moeten omschrijven, dan zou ik zeggen: tel Marcel Woods op bij Bas & Ram en voila: Dave202 is de uitkomst.

De cd opent met één van de lekkerste hardtrancers van dit moment: “Axel Coon – Lamenting City”. De naam Axel Coon zal bij veel mensen niet meteen een belletje doen rinkelen, maar als ik zeg “Hypah Hypah” en “Endless Summer” dan snappen jullie al wel dat dit de man was achter de jaren ’90 dance-formatie Scooter. Even voor de goede orde: Axel was het muzikale brein en dus niet die irritante, geblondeerde gast.

Daarna neemt het geheel jammer genoeg in kracht af, “Giada – Song For A Princess” en “Tecnopunk – Energize” zijn geen slechte tracks, maar de opbouw is meteen uit de cd verdwenen; iets dat ik ook al voelde bij “Bitte Ein Beat 8-CD2 Mixed By Dave202 & Phil Green”. Ook daar was het begin lekker, maar zwakte de set daarna erg af naar gewone of zelfs tech-trance. Ik hou er persoonlijk meer van als een cd rustig begint en eindigt in een vette climax, maar ik vermoed bij het horen van track vier dat dit op Decibel cd 2 niet het geval gaat zijn.

Track vijf is aardig aan de happy kant, het klinkt een beetje als een 4 Strings productie, behoorlijk commercieel dus. De titel is “Raymond K – Moments (DJ DeSello Remix). Ik krijg een naar voorgevoel dat we meer van dit soort nummers gaan aantreffen binnen nu en 45 minuten….

Na een aantal matige tracks komen we aan bij “Walt & Feliz – Funk’d”. Een lekkere plaat die het zeker goed gaat doen in de clubs. Alles hieraan klinkt lekker vol en helder, deze mannen weten hoe ze een plaat moeten maken zoals ze ook al met hun vorige releases hadden bewezen.

Het laatste nummer dat echt een voldoende krijgt is “Superdrivers – Pole Position”. Daarna neemt het weer behoorlijk af, het wordt alleen maar commerciëler en slapper. Ik hoor constant de invloeden die Mike Robbins achterliet met zijn “Are You A Freak”: ineens doet iedereen hetzelfde trucje door synthlijnen op dezelfde manier te bewerken. ”Superdrivers – Suspension” kan er nog wel meer door, alleen lijkt hij veel te veel op het eerder genoemde “Pole Position”.

De afsluiter is voor the one and only Armin van Buuren met zijn eerste productie “Blue Fear”. Helaas betreft het hier de Solid Globe remix, erg zonde dat het origineel zo verkracht is want ik vind het echt helemaal niks. Veel te slap, te soft en te ongeïnspireerd. En al helemaal zeer onwaardig als laatste track op een cd.

Al met al krijgt cd twee dus een zeer matig cijfer, ik zou zeggen dat een mager vijfje op zijn plaats is. Ik had er meer van verwacht, maar mijn verwachting is helaas niet uitgekomen.



CD3 Mixed by Ruffneck Early Rave/Hardcore

In de jaren ’90 van de afgelopen eeuw, was Patrick van Kerckhoven, beter bekent als DJ Ruffneck, één van de grote namen binnen de hardcorescene. Zijn draaistijl en producties kenden een echt eigen geluid. Dat geluid sprak een hoop mensen aan en zo bouwde hij een grote schare trouwe fans op, de zogeheten Ruffneck Soldiers.

Echter, op een gegeven moment vond Van Kerckhoven het genoeg en stopte hij met het draaien en produceren van hardcore. Vanaf dat moment ging hij zich onder andere richten op de drum ’n bass stroming. Dit was toch wel een groot verlies voor de hardcorescene. Gelukkig kunnen we vanaf dit jaar weer genieten van Ruffneck. Op 24 april jongstleden, maakte hij namelijk zijn comeback tijdens Ghosttown 2004. Ikzelf heb deze set die nacht mee mogen maken en ik moet zeggen dat ik er van genoten heb. Zijn tweede optreden na zijn comeback was tijdens Decibel, in augustus van dit jaar. Zoals tegenwoordig bij elke respectabel feest gebruikelijk is, is er ook van dit feest een (driedubbele) compilatie-cd uitgebracht, waarvan Ruffneck de early rave/hardcore-cd voor zijn rekening mocht nemen.

‘Believe me, if I started murdering people, there’ll be none of you left’, met deze quote begint de cd en ik ben als het ware meteen verkocht. Ik vind deze quote namelijk heel erg cool en dreigend klinken, en het nummer zelf is ook erg lekker. Neophyte staat bekend om hun ‘feestnummers’ en live-optredens, maar ze hebben ook een aantal echt harde producties op hun naam staan, waarvan er een paar op deze cd zijn terug te vinden. Ze passen vrij goed bij de ‘Ruffneck-sound’. Een andere naam die we meerdere keren op de cd is die van Knightvision, ook iemand uit de Ruffneck-stal. Ik vind haar nummers altijd lekker klinken Ze kennen een echt eigen geluid en hebben bijna altijd een hoog tempo. Vooral ‘Who is it’, vind ik een leuk nummer. Vrij stevig en snel, maar de cartoonstemmetjes en sommige geluiden, geven het daarentegen juist weer een vrolijk tintje.

De cd kent overigens geen opbouw, hij knalt gewoon meteen vanaf het eerste nummer. Het tempo ligt hoog, de platen worden snel ingemixed en het mixwerk zelf is ook zeer goed in orde. Hoewel het een cd met oude hardcore betreft, is er gelukkig niet voor gekozen om deze te vullen met alleen maar hitjes. Natuurlijk zijn het geen echte onbekende nummers die op deze cd staan (tracks als Yes, no, LSD ’97 en Cold as stone kent iedereen wel), maar het zijn ook niet de nummers die je drie of vier keer op een feest voorbij hoort komen. Ik kan wel verder gaan met het bespreken van nummers van deze cd, maar ik denk dat dit niet nodig is. Zet gewoon deze cd op en geniet er van. Ruffneck is weer helemaal terug van weggeweest en ik hoop dat we hem in de toekomst weer vaker live mogen aanschouwen. Met boekingen voor ‘Mindcontroller’ en ‘A Nightmare in Rotterdam’ gaat het in ieder geval de goede kant op.

Outro

Zoals jullie hebben kunnen lezen, zijn de meningen over deze cd verdeeld. We kunnen dan ook niet zondermeer zeggen dat deze cd een aanrader is. Daarvoor is hij ook te weinig onderscheidend van andere compilatie-cd’s, iets wat juist een belangrijk punt is gezien het grote aanbod van cd’s heden ten dagen.

Toch heeft de cd ook zeker zijn sterke kanten. Wat dat betreft zijn deze vooral te vinden bij de derde cd (en in iets minder mate bij de eerste). Echter, je moet je wel afvragen of de hardcoreliefhebber een driedubbele cd wil kopen, als hij eigenlijk alleen maar geïnteresseerd is in één van de drie cd’s. Het is leuk om te kiezen voor drie cd’s (en is in dat opzicht ook wel onderscheidend) en je kunt zo een goed beeld geven van het feest, maar je kan je afvragen of dit een succesvolle formule is. Het is namelijk al gebleken (bij het ‘onderverdelen’ van deze cd bijvoorbeeld) dat de opzet van deze cd lang niet iedereen aanspreekt.


Groetjes,
Diedus, Charly Rocks en verwijderd