Verslag van Sensation, 14 juli 2007

Tja Sensation, you either love it or hate it. Ik hoor bij de eerste groep in ieder geval. Zoals je je eerste liefde nooit vergeet en altijd een plekje in je hart heeft, zo heeft Sensation dat bij mij. Black 2004 was mijn eerste ‘liefde’ en sindsdien is het een lange passievolle relatie met wekelijkse hoogtepunten.
Maargoed, vorig jaar had Sensation Black op zijn zachts gezegd een missertje, en dit jaar vond ID&T ineens dat het harder moest worden. Allemaal leuk en aardig, maar niet als je meer van hardstyle dan hardcore houdt, zoals ik. De line-up werd dan ook met een hoop argwaan afgewacht… Wat zou ID&T nu weer bedacht hebben?



Ready to dive into the black hole.
Al met al bleek die line-up nog best te doen, dus ook dit jaar toch maar weer erheen. Via een opwarmertje in Outland kwam de zin, plannen gemaakt, kaartjes geregeld, en zo stonden we klokslag 10 uur oog in oog met een gigantisch lange rij bij ingang J. Nederlander als ik ben netjes vrijwel vooraan aangesloten, en na een sprintje de trappen op toch nog op tijd binnen met bier en arenakaarten in de hand om de altijd magistrale opening te aanschouwen.
De Arena was weer perfect aangekleed moet ik zeggen. De witte paradijsboom van Sensation White was behangen met zwarte flarden doek, wat toch weer een heel ander effect gaf. Het was in ieder geval weer adembenemend om zo’n enorm decor te zien, op zo’n speciale plaats (we feesten er tenslotte maar 2 weekenden per jaar). En dat in de wetenschap dat binnen een paar minuten weer een geweldig mooi feest de Arena op zijn grondvesten zal doen gaan schudden
Iets later dan de bedoeling was leek het spektakel dan eindelijk te gaan losbarsten. Vage geluiden en tonen uit de speakers, spanning door de zaal, mijn laag kippevel stond al klaar om tevoorschijn te komen.

En ja hoor, het misschien wel mooiste feestmoment van het jaar (ieder jaar weer wat mij betreft) vond plaats. Een explosie van geluid, licht, vuurwerk, kippevel, haast orgastisch. Binnen een tijdbestek van een paar seconden dacht ik meerdere keren ‘Woooooow! Hoe vet! Vetter dan dit kan het niet worden!’ En dat gebeurde dan vervolgens tóch
Een haast ritmisch samenspel van licht, vuur, water, mensenmassa, het anthem en vuurwerk golfde door de Arena. Je staat er middenin, en zo voelt het ook. Van alle kanten komt het op je af, overdonderend massaal, hard, vet, en mooi! Afijn, kijk zelf maar in het filmpje hieronder.



Na deze spectaculaire opening was het de beurt aan Scot Project om de Arena in beweging te gaan krijgen. Deze sympathieke Duitser, eigenaar van een paar juweeltjes van producties, wordt veel te weinig geboekt wat mij betreft. Maar goed, Sensation openen, dat maakt een hoop goed!
Maar ietwat teleurgesteld stond ik 5 kwartier later in de Arena. Hardtrance / Early Hardstyle klappers als Overdrive, Thunder in Paradise, Hands up enzovoort werden ons helaas onthouden. Scottie had een briljante Early Hardstyle set kunnen neerzetten, maar we zullen dan maar hopen dat die bewaard blijft tot de volgende Qlubtempo In plaats daarvan een set met vanalles wat, maar voor mijn gevoel net niet het juiste. Een wandeling over het veld leerde mij dat ik niet de enige was met dit gevoel. De nog opvallend lege arena (maar halfvol ofzo) was net als ik meer bezig met ouwehoeren en een biertje nuttigen dan los gaan. Jammer, ik kan me nog edities herinneren waar het na een kwartiertje al enorm los ging.

Ondertussen mochten we ook nog wat verlangend kijken naar sexy dames die zichzelf vermaakten met fluorescerende verf, weer erg leuk gedaan. Creatief, simpel, maar wel erg vet



En het leverde nog een mooie anekdote op ook. Soms heb je dat, dat je ineens 2 woorden opvangt van een ander gesprek. Afijn, ik stond de dames dus even te bezichtigen, hoor ik ineens achter me ‘zo, das best een lekker wijf ’ Dus ik draai me om, twee van die schattige meisjes achter me. We konden alle drie ons lachen niet inhouden Zulk soort kleine momentjes, geeft die avond net wat extra’s



Scot Project sloot overigens wel af met een vleugje hardstyle, om zo een mooie entree te gunnen aan de volgende man van het DJ-gilde van de avond, namelijk DJ Luna. Dat betekende meer hardstyle, eindelijk goed knallen op Sensation. En die verwachting bleek gelukkig een juiste. Luna begon nog rustig met een Early Hardstyle-plaatje, maar al snel kwam de laatste plaat van D-Block & S-te-Fan We Be Kickin Bass op de tafel te liggen. Dit werd vervolgd met platen van DHHD, Josh & Wesz, meer D&S, en wat spul van Isaac.
Al met al erg fijn genieten. De Arena is toch een mooi podium voor hardstyle volgens mij. Die combinatie van (in mijn ogen) goddelijke muziek op deze fantastisch speciale locatie heeft toch iets extra’s. Dan kijk je even om je heen, en zie je aan de overkant van het veld de lasers zo ongeveer de 2e ring in schieten. Het geluid in de Arena was ook best te pruimen deze keer, dus er kon optimaal genoten worden van een dikke portie hardstyle.



En Luna, held dat ie is, besloot zijn fijne set met veel werk van verschillende DJ’s en labels nog maar even verder te perfectioneren. Tot mijn grote verrassing hoorde ik ineens iemand ‘No One Can Stop Us’ door de speakers roepen! Dat kan maar één ding betekenen wist mijn oor meteen, Luna zou Donkey Rollers – No One Can Stop Us (Showtek Kwartjes Remix)’ gaan draaien. Een hele mond vol.
Tijd om mezelf door wat mensen heen te wurmen en helemaal vooraan te gaan staan.
As the sun sets, the moon rises. The nightlife awakes, in dark sound places. The Donkey Rollers take their position, and their stage. Loaded with vinyl, equipped with their spinning turntables, ready to blow your mind! Tijd om die Arena ff op zijn grondvesten te doen schudden. En dat was precies wat ze deden! Man, wat klapte die er weer lekker op zeg





Al met al een erg sterke set van Luna met verrassende platen en ook veel nieuwe plaatjes. Ik persoonlijk heb m zelden zo sterk gehoord!

Kijkend naar de line-up bedacht ik me van tevoren een ding, namelijk wie moet er voor de Italiaanse hardstyle gaan zorgen? Geen Italianen geboekt, in mijn ogen haast een schande, en zeker een gemis. Maar gelukkig is er nog Dana, die er niet vies van is op de Italiaanse tour te gaan. Dus hopen maar dat ze dit keer weer Italiaans zou gaan. Dat hopen werd beloond door deze schone DJ-vrouw, tot ieders vreugde. Althans, die van mij in ieder geval, maar ik heb meer mensen gehoord die er erg blij mee waren.



Dana opende meteen met de klapper Her Voice, en vervolgde haar set langs platen als Beatz4U, Dirty Games, en wat Nederlandse invloeden van onder andere Willem Headhunterz. Wat mij betreft uiteindelijk een van de beste sets van de avond, ik ben Dana dan ook zeer dankbaar voor het toevoegen van een goede dosis Italiaans aan deze editie! Vaak weet je met Dana niet wat je kunt verwachten. Wel goed niet goed, Italiaans of Nederlands, bekend of onbekend. Maar deze keer viel het dubbeltje overduidelijk een heel eind de goede kant op



Na Dana was het dan eindelijk tijd voor het grote mysterie, Black Identity. Duidelijk een set waarin het Anthem genaamd Blckr Thn Blck gedraaid zou gaan worden, lasers, vuurwerk etc. De laatste vermoedens duidden op JDX achter de draaitafel met vermoedelijk een soort van megamix dus dat kon leuk gaan worden!
Afijn, zoals ID&T al aangekondigd had zou de identiteit van de DJ geheim blijven, dus kwam er een volledig in het zwart gekleed persoon tevoorschijn, totaal onherkenbaar. De eerste platen vlogen erop terwijl mister X lekker stond los te gaan en mee te trommelen op de booth. Ondertussen een waar spektakel aan lasers, vuurwerk en losgaande mensen Man wat is Sensation toch vet
Black ID draaide een lekkere set met veel fijne Scantraxx-klappers, dik in orde allemaal.





Maarr. Toen klonken de eerste klanken van Sensation Black’s mooiste anthem ooit, men ging er nog maar eens goed voor klaar staan, knallen ging dit worden.
Bij de intro van BI vertelde ‘The Voice’ ons al een mooi poëtisch verhaal:

Black Is The Force That Drives Us All
Black Is The Spirit That Burns Within
Black Is The Body That Moves Trough Time
Black Is The Sound That Unites Us As One
Black Is The Identity We All Share

Een verhaaltje waar je in eerste instantie weinig aandacht aan geeft, mede omdat het allemaal wat moeilijk verstaanbaar was (volgend jaar The Voice ff wat harder zetten mensen!).
Vervolgens hoor je Ruffian tijdens de intro van het Anthem ‘What you see, what you hear, is a reflection of yourself! You Are The Black Identity!’
En toen viel het kwartje. Black Identity draaide helemaal niet om een DJ, een mystery guest, om muziek. BI was en is een ode aan al die mensen die al jaren Sensation Black bezoeken, trouw jaarlijks terugkeren, zich niet laten afschrikken op een vechtpartijtje op het podium. Díe mensen maken Black tot een succesvol feest, geven het een gezicht, sfeer, een identiteit!



Terwijl dit in een halve seconde door mijn hoofd schoot maakte een mooi, tevreden, haast emotioneel gevoel zich van mij meester. Tuurlijk, mensen maken het feest, maar soms vergeet je dat nog wel eens. Een vette line-up is leuk, show is gaaf, 80 lasers is kwijlen, maar zonder die die-hard feestgangers die hun laatste centen uitgeven voor een kaartje is het maar een saaie bedoeling,
Deze ode, die blijk van waardering van ID&T aan diegenen die Sensation niet hebben laten vallen na vorig jaar. Een van de mooiste momenten die ik ooit meegemaakt heb op Sensation!

Naast dit mooie moment knalde de Arena inmiddels uit zijn voegen op de beats van ‘Blckr Thn Blck’ terwijl de fakkels zelfs afdaalden vanaf het dak van de Arena. Een waar showspektakel!



Na dit pure genieten was het de beurt aan dé DJ van 2007, namelijk Zany, Een succesvolle XQ (die zelfs op herhaling mag), sets op alle grote feesten, een hele lading briljante platen. Het moge duidelijk zijn, Zany verdiende zijn plek op Sensation. En gelukkig stelde hij ons zoals gewoonlijk niet teleur met bommetjes van platen. Onder begeleiding van DV8 (die mijns inziens nog steeds beter en beter wordt) kreeg Sensation de kans volledig los te gaan op platen als Nagoom – Elements, Tatanka – Let’s Rock, Pounding Senses( tering wat een kippevel-moment ) en Annihilating. Hardstyle zoals hardstyle bedoeld is! Oude klappers, vernieuwende bommetjes, keihard stampen, maar ook wegzweven op de tonen van Pounding Senses,
Tja, ik kan er niets aan doen, maar wederom was Zany een van de helden van de avond.







Zany werd gevolgd door een oude bekende van hem, DJ Vince. Tijd voor een ander stukje muziek, namelijk Early Rave. De Arena had even tijd nodig om om te schakelen, maar aan de platen kon dit niet liggen. Vince gooide de ene na de andere klassieker erop! Killing Scum en Atmos-fear om maar even wat te noemen! Ook het Shadowlands Terrorist’s Anthem, dat sinds vorig jaar weer een revival doormaakt, kon niet ontbreken. Mocht er volgend jaar weer een mystery guest staan, ook dan zullen de Shadowlands Terrorists ongetwijfeld weer veelvuldig genoemd gaan worden.



Early Rave werd, zoals het hoort, netjes vervolgd met nieuwe hardcore, afkomstig van de helden Promo en Outblast. Beiden sloten al een Sensation af, hebben hun eigen feest gehad in het Beursgebouw / de HMH, kortom hier stonden niet de minste twee DJ’s! Een mooi koppel zo, netjes van ID&T.
De aanwezigheid van deze twee namen resulteerde uiteraard in een fijne set met typisch Promo-werk, maar ook die heerlijke plaatjes uit Outblast zijn platentas. I Will Have That Power en Empty Bottle zijn misschien niet bij iedereen favoriet, maar wel bij mij! Temeer daar I Will Have That Power voor de verandering eens niet de remix was. Die remix is heiligschennis wat mij betreft



Ook mooi was het moment dat Day-mar - Embrace The Night gedraaid werd. Stiekem vind ik dat een erg mooie plaat, nooit verwacht dat ík die nog eens live zou horen. Een mooi knuffelig momentje wat mij betreft
Ook het zonlicht was inmiddels de Arena weer binnengedrongen. Aan de ene kant jammer want feesten in het donker blijft toch het vetst. Maar het langzaam licht zien worden, wetende dat het feest nog wel ff doorgaat, om je heen zien dat iedereen gewoon lekker door blijft gaan, de sfeer goed blijft. Tóch heeft het wel iets, dat daglicht wat zich langzaam naar binnen wurmt terwijl 20.000-30.000 man nog lang niet naar huis wil en gaat.





Maar helaas, ook aan deze editie van Sensation Black moest langzamerhand weer een einde gaan komen. het resterende half uurtje was gereserveerd voor Angerfist, de welbekende skimasker-capuchontrui-gasten. Naar verluidt trekt dat kutpubliek aan dus ik stond niet echt te juichen. Maargoed, tot het einde blijven is traditie, en ik was stiekem ook wel nieuwsgierig. Ze hebben vast niet voor niets heeeel veel fans toch?
Al met al een goede beslissing niet weg te vluchten voor de herrie van deze heren. Ondanks dat er af en toe een irritant persoon in het publiek stond was het gros niet vervelend, en de muziek een flinke meevaller. Melodieuze stevige hardcore kan ik wel waarderen, en dat was ook precies wat de Arena in gepompt werd volgens mij. Nou goed, ik vond het in ieder geval wel lekkere muziek
Een van de weinige platen die ik ken van Angerfist is Take U Back, dus ik stond al te hopen dat ie zou komen! En hij kwam ook, nog een speciale versie ook. Rapper Jawat mocht zijn steentje bijdragen met een dikke rap, terwijl een van de jongens van Angerfist de fontein eens van bovenaf ging ervaren. En vervolgens zeiknat weer door, super!
De vette rap van Jawat leidde ons mooi naar het knalstukje van die plaat, en gehakt dat er werd! Filmpjes hieronder als bewijs





En zo kwam een mooie editie van Sensation weer tot zijn einde. Het was weer een mooie editie, die naar ik vermoed wel positieve gevolgen zal hebben voor de kaartverkoop volgend jaar. ID&T heeft ingezien dat vorig jaar nou niet bepaald een succes was, en dit jaar goed zijn best gedaan dit recht te trekken. En ik moet zeggen, wat mij betreft prima gelukt! De hele act rond Black Identity vond ik geweldig, qua show was het weer haast perfect, en de meeste sets waren ook erg lekker. En van die kleine Sensation-details. Fluorescerende verf, lichten die uitgaan bij vocals als ‘Everything fades to black’, een schitterend lichtplan, vuurwerk, fonteinen etc.



Hopelijk volgend jaar weer een hardstyle-naam erbij ter vervanging van een hardcore-naam, en ik ben weer helemaal tevreden!