Verslag van Pleasure Island, 28 juli 2007

vannacht uiteindelijk gezwicht voor dat kleine lichamelijke ongemak dat ook wel een volle blaas genoemd word. Het badkamerraam stond open en ik hoorde de regen met bakken uit de hemel komen ( werkt voor het ledigen van een volle blaas overigens zeer heilzaam). mijn eerste gedachte is: als dit de voorbode van vandaag gaat worden, dan warp mij meteen maar over naar morgen dan. Maar goed een paar uur later toen het echt tijd was om op te staan en de kalender officieel 28 juli aangaf, was het droog en de buienradar op internet beloofde voor vandaag niet tot nauwelijks regen in de regio Amsterdam. Als je niet gelovig was dan werd je het in ieder geval alsnog.

fase twee van de dag kon beginnen: hoe werk ik mijn vriendin zo snel als mogelijk het huis uit.korte uitleg vereist vrees ik; zij heeft vandaag haar vrijgezellendag, weet van niets en is in de veronderstelling dat ik een werkweekend heb (NOT! )De kaarten van Pleasure Island branden in mijn zak ( ik zorg zelf wel voor mijn vrijgezellenfeest, scheelt een idiote outfit en een bestemming waar je nog niet begraven zou willen worden). Oké, vriendin met een smoes weggewerkt en nog snel de juiste festival goodies bijeengeraapt. samen met een vriend in de auto om een vriendin op te halen en de stom stom ingesteld, op naar Amsterdam.

Bij aankomst was de eerste positieve indruk die van parkeergelegenheid in overvloed en nog gratis ook. Dat was vorig jaar wel anders toen we eerst een takke eind moesten lopen naar de parkeergarage en als traktaktie 20 euri's neer mochten leggen.

Om 13.30 uur stonden we voor de ingang en de gebruikelijke plichtplegingen verliepen vlot en correct. Het duurde geen 5 minuten voor we onze spullen opgeborgen hadden in een locker. Niets stond ons meer in de weg. Even een kleine klim en toen een zeer weids overzicht van wat de komende 630 minuten onze speelplaats zou gaan zijn.

Even wennen aan het door de firma Bierco aangelegde en geegaliseerde terrein maar het was in ieder geval verhard en dus geen stuifzand ( wat bij droog weer onvermijdelijk is als de kuddes gaan trekken)en dus ook geen blubberpraktijken. Het langzaam aflopende terrein gaf een mooi overzicht op het mainstage.

Even bonnen kopen, het "verdwaalpunt" afgesproken en met het thuis op internet uitgeprintte time-table in de hand onze strategie uitgestippeld. Qua muziekstijlen was er voor ieder wat wils en hoefde je dus niet al te veel rondjes te gaan lopen, tenzij dat je voorgenomen missie is. Het nadeeel van dat eeuwige rondjes lopen is dat je dus uit de muziek en dus de uit die sfeer raakt en dit wanhopig op een ander stage terug aan het zoeken bent. Dit laatste lukt dan dus net niet en tata je hebt jezelf meteen op een heel plausibele wijze een reden gegeven om te gaan roepen dat het daar dus kut was (herkenbaar?)

Het werd al snel drukker en dat werd pijnlijk duidelijk toen het weer tijd was het vochtgehalte op peil te brengen. Lange rijen wachtenden die toch in mijn ogen (of de momenten dat ik er stond)heel verdraagzaam en geduldig waren. Echter hun geduld werd niet door medefeest collegae op de proef gesteld maar door (mijn persoonlijke mening)kleine, slechthorenden, luie, ongemotiveerde en vooral jonge sjagerijnige mensen die overduidelijk lieten merken dat ze op dat moment liever elders waren geweest. Maar ik kom niet voor hun en het zal mij echt niet gebeuren dat zij mijn dag verzieken, nog niet misschien.

We hebben 1 grote ronde gelopen over het gehele terrein en besloten dat onze muziek vandaag gedraaid zou gaan worden op main stage. Zo nu en dan hoorde ik geruchten over setjes die een week eerder op een ander festival ook te horen waren etc. Ik zou denken: een prima reden om op zoek te gaan naar nieuwe indrukken op een ander deel van het terrein toch? Het zou "ons" feestje worden en die positieve inslag is al de helft van een geslaagd feest. Degene met de eerste volle blaas zou volgens afspraak na de sanitaire stop op de terugweg drinken meenemen. En dat dat dus een lange beproeving zou worden was bij alledrie de reden om de pijn te verbijten. Oke ,uiteindelijk moest ik er toch aan geloven.

Niet getreurd dacht ik nog, meteen maar eens die wc's aan een keuring onderwerpen. Die keuring moest, net als de drank, nog even uitgesteld worden aangezien er een lange rij wachtenden dit idee ook ineens had. Ik pretendeer geen verstand te hebben van plee-management maar dit kon volgens mij een fors stuk efficienter en vooral schoner. Goed niemand ruikt nu eenmaal naar bos violen als die aan het sch. is dus die stank, daar valt nog enigzins mee te leven.

Een stief kwartier later maar weer eens aangesloten in een gestaag groeiende rij wachtenden die soms tot drie keer toe een nieuwe bestelling op moesten geven, hetzij om reden dat er iets "op" was en hoe toevallig, de tweede keus was ook al niet meer voorradig. Mocht het dan toch onverhoopt gelukt zijn drank te kiezen dat er nog wel was dan moest je je talenknobbel een boost geven om je verstaanbaar te maken.

uiteindelijk een ruime 30 minuten later (en met de helft afgenomen hoeveelheid drank nog in de bekers, met dank aan de motorische medemens) aangekomen op plaats van bestemming, volgde de derde beproeving in de reeks, een kruisverhoor waar de gestappo nog een puntje aan had kunnen zuigen. Weet jij wel hoe lang je weg bent? Waar ben je allemaal nog meer(? ) geweest en so weiter. Nadat door de dag heen mijn partners in crime eenzelfde martelgang hadden doorstaan heerste er begrip allom.

"Zullen we voor de vorm nu het drukker is eens een ronde lopen?" goed idee, leuke indrukken opgedaan en veel "vrienden voor het leven" gemaakt ( althans dat gevoel weten ze je feilloos te geven. Na dit rondje wisten we het dus echt zeker, we gaan terug en blijven trouw aan main stage. lekker vooraan, nog steeds de vertrouwde omstanders om ons heen en gewoon overgeven aan de muziek. Dansen, springen en andere ongecontroleerde bewegingen wisselden zich in hoog tempo af, soms tot verbijstering van directe buren. Een hele fijne kleine wereld voor jezelf creeren waar jij op dat moment je geluk uithaalt. En dat is ons althans erg goed gelukt want voor we er goed en wel erg in hadden vielen er snippers uit de lucht, zagen we mooi vuurwerk en was het voor ons meteen duidelijk dat er geen betere DJ af had kunnen sluiten dan Marco V.

De allerlaatste beproeving was niet het vinden van de uitgang maar vooral het daar geraken. Zo'n trap van hooguit 6 meter breed is dan ineens erg smal voor een horde naar groener weide trekkende kuddedieren. Ons warme vestje ophalen uit onze locker, sleutel inleveren en een korte wandeling naar den voiture met zon heerlijke vertrouwde festival suis in je oren Ik ben het gevoel ondertussen maar gaan koesteren als onvermijdelijk en nostalgisch)

De hele terugreis hebben we elkaar er telkens weer van weten te overtuigen dat dit voor ons in ieder geval een super feestje is geweest. Ondanks wat beproevingen maar die zijn op een feest naar ons idee ondergeschikt aan waar we voor zijn gekomen: Onze kostbare vrije dag gebruiken om plezier te hebben, te maken en vooral te genieten van al die zaken en mensen die het wel die moeite waard zijn om van te genieten. volgend jaar gaat het 'm zeker weer worden!