Na het schrijven van dit verslag bleek het inhoudelijk nogal aan wat punten af te wijken van een traditioneel verslag. Is de reden tot het lezen van dit verslag om een weloverwogen, onafhankelijk beeld geschetst te krijgen van deze editie van Ground Zero dan raad ik aan direct het lezen te staken en dat andere verslag te raadplegen derhalve dit meesterwerkje meer bestemd is voor de mensen die werkelijk niets beters te doen hebben op hun zondagmiddag.
Einde Waarschuwing
Begin van het daadwerkelijke verslag start direct onder deze zin
Op 24 december van het afgelopen jaar had ik besloten dat het verslag waar ik op dat moment mee bezig was; te weten die voor Ik ben je bitch niet ook mijn laatste zou zijn.
Echter in de periode na mijn 'writers stop' kwamen er geregeld mensen naar mij toe op feesten en vroegen toen waarom ik gestopt was en of ik van het feest waar we op dat moment waren wellicht ook een verslag van komt.
Ik vertelde de mensen dan ook altijd dat ik het na 50 verslagen wel leuk vond geweest. Ook vertelde ik erbij dat ik het niet leuk vind om verslagen te maken zonder dat ik er zelfgemaakt foto's tussen kan voegen. Dit omdat ik eigenlijk ook nooit meer een digicam op zak heb tijdens mijn weekendse avonturen in de avond uren
Nou vandaag blijkt dus dat ik zowel de eerste als de tweede reden overboord gooi en ik mij er toch aan ga wagen om nog eens geheel in stijl achter mijn pc te kruipen (lees: Compleet afgedraait en ondertussen al ruim 51 uur wakker) en al mijn gedachtes van het betreffende feest op een dusdanige wijze op mijn beeldscherm zien te toveren dat het enerzijds leuk is om te lezen doch anderzijds informatief moet zijn en ik de lezer (dat ben jij dus) wel met de nodige feitjes moet kunnen plezieren. Omdat er ook afgelopen nacht weer door verschillende mensen gevraagd is heb ik dus besloten om vandaag nog een keer mijn best te doen met het vertellen van mijn verhaal.
* een kleine update: Aangezien ik dit verslag toch wel erg veel tekst vind bevatten heb ik geheel tegen mijn eigen principes in een aantal foto's geplaatst die ik niet zelf heb genomen. Heb betreffen hier echter de foto's afkomstig van de digicam van Marvin.
En zoals altijd heb ik ondertussen alweer verschillende alinea's weten te vullen met allerhande informatie maar is er werkelijk nog niets te vinden over het feest waar ik afgelopen nacht dus heb mogen bivakeren. Laat ik daarom maar eens beginnen met een korte beschrijving van mijn dag zoals die eruit zag alvorens ik mij een der "Ground zero festival 2007 feestvierende" mocht noemen.
Vrijdagavond was ik met wat vrienden naar een leuke, kleine Haarlemse club gegaan om aldaar te genieten van alles wat de DJ's mij schonken, met in het bijzonder de afsluitende DJ van die avond; DJ Rheeza. Al jaren zijn we vrienden door dik en dun en uiteraard probeer ik daarom zoveel mogelijk bij al haar optredens aanwezig te zijn. Zo ook bij deze optreden waar het een hardstyle set betrof.
De oplettende lezer die bekend is met mijn eerder geschreven werk zal direct grote vraagtekens zetten bij deze toch wel heel opmerkelijke actie van mij aangezien ik het toch niet onder stoelen of banken schuif wat mijn mening is wat betreft hardstyle op feesten.
Maar goed, in de trent van 'laat ik eens wat anders doen op een doorsnee vrijdagavond' was dit dus het plan.
Zoals de horecaregelgeving in Haarlem doet voorschrijven dient elke cafe, disco en homobar uiterlijk om 04:00 uur haar deuren te sluiten, wat inhield dat DJ Rheeza dus al om 03:45 haar laatste plaat ten gehore moest brengen.
Uiteraard is 04:00 uur nog geen tijd om naar huis te gaan en het een dag te noemen. Neen, in plaats van te kiezen voor mijn nachtelijke toevluchtsoord werd er gekozen voor nog een kleine after bij Rheeza thuis.
De dvd's werden uit de kast getrokken en unaniem werd er besloten dat Keizer Kuzco deel 1 én 2 in zijn geheel in niet chronologische volgorde gekeken moest worden.
Zo gezegd zo gedaan was het dus alweer 07:30 toen we daarmee klaar waren en naar huis vertrok om te gaan slapen.
Echter thuis aangekomen bleek de slaap mij nog niet te kunnen vatten en besloot ik om zelf nog even een aantal vinyls te leggen. Al snel raakte ik geheel in vervoering van mijn eigen kunsten en toen ik op de klok keek bleek het al bijna 12:00 uur te zijn. Shit, nu had ik nog maar een uur om mij te douchen en om te kleden en mijn auto schoon te maken voor ik naar Angela en Micheal zou gaan.
Deze twee lotgenoten zouden namelijk met mij meerijden naar Nunspeet waar we een soort van unufficial Ground Zero pré-party zouden houden op de camping bij Marvin.
Angela, Micheal, Marvin en ik ergens aan het begin van de avond
Ik dus snel onder de douche gesprongen. Daarna snel mijn haar in de krul gezet en mijn kledingkast geraadplaagd voor een leuke outfit. In het kort kwam het erop neer dat ik dus de eerste spijkerbroek die ik kon vinden pakte en dat combineerde met het t-shirt dat bovenop de stapel lag en waarbij ik naderhand even snel een bijpassend vest bijzocht.
Daarna mijn stalen ros even flink onder handen genomen. Nadat ik verzaakt had om enkele maanden niets aan activiteiten te ondernemen die enigzins in verband gebracht zouden kunnen worden met eventuele schoonmaakbezigheden, kun je je waarschijnlijk wel indenken hoe dit zich heeft gemanivesteert in mijn auto.
Na een kort maar hevig gevecht waren de eerste uitkomsten binnen en bleek ik dus 24 flyertasjes te hebben rondslingeren. Best opmerkelijk als je bedenkt dat ikzelf die flyers eigenlijk nooit meer mee neem. Verklaring ligt dus in het feit dat mijn pasagiers bij het verlaten van een feest in de veronderstelling verkeren dat zij een plastic tasje gevuld met flyers écht in hun bezit moeten hebben, maar later bij het afscheid nemen bij mijn auto niets meer van die denkwijze te kunnen recapituleren.
Al met al was ik dus klaar met het opruimen van mijn auto precies op dat moment dat Angela klaar zou zijn met haar voorbereidingen. Echter liep dit zoals weleens vaker voorkomt bij vrouwen een aantal minuutjes uit. Mijn planning was dat ik rond 13:00 uur zou vertrekken maar uiteindelijk bleek het dus 15:17 te zijn dat ik samen met Angela eerst nog naar Micheal moesten rijden. Maar dat maakt niet uit hoor. Natuurlijk niet, immers we houden toch van haar.
Mijn navigatiesysteem gaf aan dat deze 108 km lange rit mij ongeveer iets langer zou duren dan een uurtje. Echter was deze zich niet bewust van het feit dat ik uitgerekend op deze eerste echte zomervakantiedag het asfalt moest delen met wel heel erg veel andere automobilisten. Gelukkig was er na afslag Muiden niets meer te merken van enige filevorming en dus met een kleine overschrijding van de maximaal toegestane snelheid kon ik mijn verloren tijd nog redelijk recht trekken.
Zoals van te voren aangekondigd werd er dus eerst op de camping nog even ultiem gechilled in zowel de tuin als in een mooi gerestaureerd gemotoriseerd bootje van Italiaanse komaf.
Aangezien het feest zou beginnen om 21:00 werd er besloten dat wij ongeveer rond 21:30 op de parkeerplaats wilden zijn (zo helemaal aan het begin van de avond is er toch nooit zoveel aan) en dus vertrokken wij vol goede moed het laatste gedeelte van de tocht naar recreatiegebied Bussloo. Wilde nog wel even kwijt dat ik de informatieverschaffing op de snelweg erg minimaal vond. Uiteraard verwacht ik geen met oranje pilonnen afgezette weggedeelte dat mij direct naar het terrein voert, maar slechts een underzised matrixbordje met daarop tekst en uitleg vond ik gewoon nogal sumier.
Hoe dan ook, we waren dus best op tijd in Bussloo aangekomen en de altijd vriendelijke, goedlachse medewerkers van de parkeerdienst loodsten mij naar mijn parkeerplaats. Bij het parkeren zag ik niet meer dan 50 auto’s staan en hoopte dus op een korte rij voor de ingang. Niets bleek echter minder waar te zijn, want uiteraard had ik de vele touringbussen over het hoofd gezien die elders geparkeerd stonden. Al met al dus ongeveer een half uur in de rij gestaan. Kun je wel direct gaan lopen miepen dat het allemaal sneller moet gaan enzo, maar feit blijft dat het gewoon een onderdeel is van het totale plaatje. En derhalve moet je gewoon het optimale uit dit segment van de avond weten te trekken. De ene doelloze opmerking na de ander vloog door de lucht en zonder dat we er erg in hadden stond ik al ineens oog in oog met de uitsmijter. “Zijn alle zakken leeg” was het enige dat ie wist uit te brengen. Wellicht last van een erg gesloten persoonlijkheid, dat weet ik niet, maar iets losser mag je je best wel opstellen. Lijkt me trouwens beter voor zowel de bestaster en de betastende.
Nadat de meneer geconcludeerd had dat ik geen wapens bij me droeg en ook niet in het bezit was van verboden middelen mocht ik doorlopen naar het volgende hek. De rij waar je kaartje gecontroleerd werd dus. Vond dit trouwens ook wel weer een vreemde volgorde, want hoe fijn is het om eerst drie kwartier op elkaar gestampt in een grote massale rij te moeten wachten om dan daarna pas te horen dat je kaartje niet echt zou zijn. Lijkt mij eerst een kaartcontrole en dan pas het fouilleren toch een stuk logischer in de oren klinken. Toen wij allemaal veilig de controles gepasseerd waren was de eerste missie om een kluisje te bemachtigen aangezien wij allemaal onze jassen hadden meegenomen indien de nachtelijke temperaturen wel erg ver zouden kelderen. Slechts een unit met kluisjes stonden te wachten op allemaal nieuwe tijdelijke huurders. Dit vonden wij gelijk al wat aan de weinige kant. Maar ach, wie zijn wij om daarover te oordelen. De mensen van Lockerbox hebben immers jarenlange ervaring en weten precies hoeveel kluisjes er bij een bepaald aantal bezoekers hoort. Toch? Helaas bleek later die nacht dat de mensen die later pas op het feest kwamen achter het nest viste en niet de beschikking hadden over een eigen kluisje. Iets waar je je op zo’n moment echt dood aan kan ergeren, maar iets is wat zo makkelijk verkomen had kunnen worden.
Bij binnenkomst werden wij verwelkomt door een aantal aantrekkelijke wulpse dames die in het bezit waren van een handige pamflet met zowel de ‘map’ als de ‘timetable’ erop geprint. Zeer handig indien je ten alle tijden wilt weten wie waar draait en op welk tijdstip dat gebeurd. Dit bruikbare stuk papier werd daarom tweemaal netjes dubbelgevouwen zodat het precies in de kontzak van mijn spijkerbroek pastte.
Alsof de organisatie het vooraf wist heb ik dus inderdaad meerdere malen gebruik gemaakt van deze aplicatie om mijzelf van de nodige informatie te voorzien.
De locatie opzich leek mij kwa grootte niet echt heel veel verandert te zijn ten opzichte van het jaar ervoor. De indeling was echter wel geheel onder de schop genomen. Het aantal stages was ook verandert. Waar er in 2006 nog 7 stages waren kon met dit jaar kiezen uit maar liest 11 stages. Of dit een goede beslissing is laat ik verder maar over aan de anderen die er geweest zijn. Wel vond ik het op sommige gedeeltes van de avond op verschillende plaatsen veel te druk en kon je je niet meer snel van tent naar tent bewegen. Vaak was er sowieso niet echt sprake van beweging aangezien iedereen half op elkaar geplakt stonden en er weinig ruimte was tot een vlotte overtocht.
Van te voren was al een klein beetje rekening gehouden met het feit dat ik mij voornamelijk schuil zou houden in de gebied dat bekend stond onder de titel “Fire”. Dat gebied bood huisvesting aan de hardste stijlen van het evenement. De Hardcore area was eigenlijk uitsluitend bemand door artiesten waar ik wel vrolijk van werd. Daar maakte ik mij dan ook geen zorgen om. Waar ik speciaal rekening mee hield was het feit dat er twee DJ’s in de terrortent stonden die ik echt voor geen goud wilde missen. Speedfreak en Radium waren gewoon twee optredens dat je niet mocht missen. In eerste instantie stonden Marvin en ik direct tegen het hek geplakt wat de afscheiding was tussen DJ Booth en Danszaal, maar toen bleek er ook ineens voor ons de mogelijkheid om dit alles van nog dichterbij te aanschouwen. Nog voor je de tweede overgang van Speedfreak kon horen bleken wij dan ook niet meer voor het hek te staan, maar zaten wij redelijk relaxed backstage waar consumpties vrij gepakt mochten worden.
Zoals verwacht was ik redelijk in staat van euphorie toen de kleine duitser zijn laatste plaatje draaide. Waar ik normaal slechts zijn werk kan beluisteren op cd’s in de auto was dit toch wel heel andere koek als je er maar een meter vandaan staat en je het muziekale samenspel tot stand ziet komen. Daarna was het dus de beurt aan de Franse draaitechnicus met enorme voorspoiler om te laten horen wat ie waard is. Nou dat heeft ie mijns inziens ruim waar gemaakt. Beide heren kregen na afsluiting van hun set een aplaus wat ik zelden eerder heb mogen meemaken. Het stemt mij gelukkig dat er meer mensen zijn die de muziek en inspanning van deze heren kunnen waarderen.
Goed mijn plan om deze twee artiesten te zien optreden was dus geslaagd. Alleen was het nu nog maar 01:30 uur en had ik dus nog vele uren te vullen. Een echt plan de campagne had ik niet gemaakt en om eerlijk te zijn vond ik dat eigenlijk ook wel leuk. Want ik heb nu de rest van de nacht samen met Marvin, maar ook gedeeltes in mijn eentje lekker doelloos rondjes gelopen al kijkende naar de mensen die op dat moment in geheel andere sferen verkeren.
Deze keer was ik het niet die al herkauwend andere mensen vermaakte, nee ditmaal was ik weer in de rol van ‘nuchtere’ toeschouwer die eens de ‘wazige medemens’ lekker in de maling kon nemen zonder dat hij dat doorhad.
Helaas was ik ook ooggetuige van de mindere kanten van het drugsgebruik toen er ongeveer drie meter naast Marvin en mij een jongen neerstortte en al stuittrekkend begon te gorgelen. Nu heb ik in het verleden toch vaak zat best aardig wat bende tot mij weten te nemen op de welbekende feesten en partijen, maar nooit verkeerde ik in een staat die ook maar enigzins met bovenstaande is te vergelijken. Iemand enig idee hoeveel je moet gebruiken dat het tot zo’n epileptische aanval komt?
Gelukkig voor de jongen waren er al snel verschillende mensen van de hulpdienst aanwezig. Al kon ik nou niet echt constateren wat zij nu precies voor de jongen konden betekenen, behalve dat ie nu op een deken lag in plaats van het zand en takken.
Tijdens mijn vele rondes over het festivalterrein kwam ik uiteraard geregeld bekenden tegen met wie ik natuurlijk even een kort praatje moest maken. Van die ene jongen die je echt elk weekend weer tegenkomt, maar waarvan je eigenlijk helemaal niets persoonlijks weet (zelfs zijn naam is nog steeds een groot mysterie), tot aan dat hele diepzinnige gesprek dat je voerde met die compleet onbekende die ineens naast je ging zitten op dat bankje. Zoals elk feest kwam er ook op dit feest weer de nodige onzin uit. Moet bekennen dat ik hier ook erg goed in ben en daarmee mensen compleet de toch al niet zo duidelijk aangegeven weg uit het oog verliezen.
Net als vorig jaar waren er dit jaar ook weer verschillende (kermis-)attracties te vinden die zorgde voor de nodige leuke momenten. Het reuzenrad bij veel bezoekers geliefd draaide gestaag zijn rondjes, terwijl de inzittenden van de Octopus juist tegen elkaar gedrukt werden door de grote centrifugale krachten die vrijkomen als hij op full speed circuleert. Aangezien er bij de octopus geen rij stond toen ik er langsliep met Marvin besloten we het er ook maar een keer op te wagen. Twee tickets voor vijf euro is een hoop geld voor iets deregelijk. Normaal zou ik er niet over nadenken om zo’n attractie te bezoeken. Niet omdat het eng is of iets dergelijks, maar puur door het feit dat je eigenlijk maar weinig waar krijgt voor je centen. Maar op zo’n feest als dit is de sfeer toch anders en laat je je wel weer veel gemakkelijker overhalen en wint de verleiding van het sensationele het gevecht van de rationele. De hele rit heeft Marvin gefilmd met zijn digicam. En nu leek het mij een leuk idee om die online te zetten. Maar nadat ik vanmorgen bij thuiskomst op de camping dat filmpje terugkeek leek het mij toch maar beter om het niet online te zetten.
Een zeer geslaagde actiefoto waar je enerzijds mij al pratende met een vriend naar de Octopus ziet lopen, maar anderzijds ook een wildvreemde jongen een telefoongesprek ziet voeren
Om een erg lang verhaal nog iets langer te maken kan ik nu mijn mening geven over alle DJ’s die ik heb zien en horen draaien. Ware het niet dat mijn focus deze avond niet echt op de muziek lag. Waarschijnlijk komt dit omdat ik reeds veel festivals en feesten heb mogen bezoeken en ik dat ‘speciale’ van feesten als vanzelfsprekend ben gaan beschouwen.
Waar ik een aantal jaar geleden eens per twee maanden een feest of festival bezocht en ik daar helemaal naartoe leefde, koop ik tegenwoordig enkele dagen voor aanvang van het feest pas mijn kaartje en weet ik vaak ook maar deels wie of wat er eigenlijk komt draaien. Dit in tegenstelling tot vroeger waar ik de complete timetable altijd van voor naar achteren kende. Voor mij zijn feesten en festivals meer een normaal iets geworden en is een optreden van die ene DJ lang zo speciaal niet meer aangezien ik hem de week ervoor ook al gezien heb. Mede daardoor denk ik dat mijn focus langzaam aan het verschuiven is. Want feit dat ik eerst compleet opging in de muziek met de mensen met wie ik was. Uiteraard was de zaal verder ook wel gevuld met mensen maar die hadden voor mij geen betekenis. Nu ben ik meer en meer geinterreseerd in de mensen die naar feesten komen en word de muziek eigenlijk steeds meer een bijzaak.
Uiteraard behoort er in een verslag van een feest ook een omschrijving aanwezig te zijn dat verteld over de algemene sfeer. Ik kan niet echt in een zin vertellen hoe de sfeer was op het feest, want de ene keer liep ik ergens en vond ik de sfeer wat grillig om mij heen, maar liep ik 100 meter verder dan was de sfeer daar juist compleet het tegenovergestelde.
Al met al was er wel veel aandacht besteed aan de aankleding van verschillende areas. Het hele legerthema in de ‘Fire’ area vond ik mooi tot zijn recht komen. Ook wat betreft de lichtshows hadden we niets te klagen.
Kom ik nu dan toch echt aan het einde van mijn alternatieve verslaggeving van dit feest en als ik zo de plussen en minnen tegenover elkaar wegstreep kan ik niet anders concluderen dat het feest opzich er goed in elkaar stak, maar er helaas op verschillende belangrijke andere punten grove steken waren laten vallen waardoor er toch helaas (bij anderen) veel negativiteit onstond. Ik heb me deze nacht weer goed weten te vermaken met alles wat mij aangeboden werd; enerzijds van de DJ’s met hun visie op muziek en anderzijds van de andere bezoekers die een feest maken tot iets speciaals. Van veel mensen hoorde ik op de parkeerplaats na afloop dat ze de editie van vorig jaar beter vonden. Of ik die mening deel vind ik erg moeilijk om te zeggen. Hij was zeer zeker anders dan vorig jaar, maar anders is niet per definitie beter of slechter. Ik hoop dat de organisatie goed de ogen en oren hebben opengezet en alle kritiek tot zich hebben genomen. Want als je die paar punten weet weg te werken heb je een dijk van een feest.
Greetz -Pim Ritsel-
Sander
