Verslag van A State of Trance, 17 mei 2007

Boze tongen beweren wel eens dat trance dood is. Ze zouden hun woorden echter al gauw intrekken, als ze konden zien dat duizenden mensen op 17 mei 2007 op de Pettelaarse Schans in Den Bosch in a state of trance waren.

300 trancemissions, 300 afleveringen van de beste doordeweekse tranceshow op de radio, 300 keer Armin van Buuren in zo'n 6 jaar tijd. Op 10 mei was het eerste deel op de radio te horen van de 300e jubileumaflevering van A State of Trance. Hier volgt een verslag van het tweede gedeelte van deze mijlpaal in de geschiedenis van de dance.

Om 15:30 kwamen we aan in de tent op het sterreneiland. Zo indrukwekkend als de tent er van buiten uitzag, zo sfeervol zag hij er van binnen uit. Het "plafond" was donkerblauw en bezaaid met fluorescerende sterren. De DJ-booth stond helemaal achterin en was omgeven door lichtspots. Er was genoeg plaats om in en uit te lopen en aan weerszijden stonden er grote drankstandjes en verkooppunten voor consumptiebonnen. Buiten waren er eet- en merchandisestandjes te vinden. De bars waren continu druk bezet met dorstige mensen en de medewerkers werkten dan ook letterlijk alsof hun leven ervan afhing. Een paar barmedewerkers bereidden de drankjes alvast voor, zodat anderen alleen maar de bestellingen hoefden op te nemen. Groot pluspunt voor deze snelle service!

Het is ondanks de slechte weersverwachting niet gaan regenen. Toch ben ik blij dat de tent er is gekomen: het draagde toch net iets meer bij aan de sfeer.
Dit is deels ook te danken aan het publiek, dat duidelijk voor de muziek gekomen was. De meeste mensen waren in een vrolijke bui: je hoefde maar naar ze te lachen en je kreeg meteen een glimlach of een paar "moves" terug als blijk van waardering. Precies zoals ik dat van dit soort feesten gewend ben. Natuurlijk had je ook nog de gebruikelijke staanders en stelletjes, die wat minder bewogen. Op den duur best vervelend als je zelf flink aan het dansen bent.

We kwamen midden in de set van Aly & Fila binnen. Ze warmden het publiek - en ons ook - met succes op: de sfeer zat er al goed in. We besloten eerst een paar minuutjes te dansen en dan consumptiebonnen te halen. De bonnen moesten met minstens 10 euro afgenomen worden. Daar kreeg je dan 4,5 exemplaren voor terug. Best duur, maar het feest moest toch terugverdiend worden. Gelukkig maakte het bier veel goed.

Tijdens Sean Tyas kozen we een plekje uit, links van het midden dichtbij de 2e paal. Ik heb niet zo naar zijn platen geluisterd, maar des te meer erop bewogen. Leuk extraatje was dat Sean een kopie van het T-shirt dat hij aan had, het publiek ingooide.

Menno de Jong kwam op. Ik had veel over en van deze "rising star" gehoord, maar ik had hem nog nooit live gezien. Hij had me echter aangenaam verrast en je zag dat het publiek op zijn set pas echt wat losser werd.

Om 18:00 was het tijd voor mijn grote favoriet Marcel Woods. Deze status heeft hij bij mij niet voor niets gekregen en hij bewees ook deze keer dat hij hem dubbel en dwars verdient. Hits als Cherry Blossom en Advanced kwamen voorbij en ook remixes van het Dance4Life-thema en King of my Castle van Wamdue Project. Toen de ongekroonde koning van de hardtrance klaar met draaien was, zijn we buiten even een half uur gaan uitblazen.

Om 19:30 besloten we om dit keer eens via de andere kant binnen te stappen en meteen drinken te halen. Een drukte van jewelste wederom, drukker dan aan de linkerkant van de tent. We hebben alleen de laatste platen van Markus Schulz meegekregen, maar buiten was wel te horen dat hij ook flink aan het knallen was.

Met een bierbeker in onze handen (eindelijk!) probeerden we ons in de eerdergenoemde rechterkant te mengen in de menigte. We kwamen er al snel achter dat het veel beter vertoeven was op onze eerder uitgekozen plek aan de linkerkant. Tijdens onze worsteling daarheen, begon het publiek ineens keihard te juichen. Ik hoefde niet eens op te kijken - ik deed het toch - om te weten dat de altijd goedlachse Armin ten tonele was verschenen. Eindelijk op onze stek aangekomen hebben we de laatste 2 uur genoten van de platen die typisch zijn voor A State of Trance, waaronder Fly Away en This World is Watching Me. De jubilaris gaf ook nog even een kleine toegift om 22:00.

Op weg naar het station was iedereen in een goede bui. Het feest was blijkbaar geslaagd. De afterparty in de 013 heb ik laten schieten wegens geld- en energiegebrek. Eenmaal thuisgekomen viel ik tevreden in slaap met de dreunende beat in mijn hoofd en de overbekende pieptoon in mijn oren.

Trance leeft. nog steeds. Toegegeven, het heeft zijn hoogtijdagen gehad in het prille begin van deze eeuw en staat nu op een wat lager pitje. Maar dood? Nee, integendeel. Zolang mensen zich door deze stijl in vervoering willen laten brengen, zal hij nooit uitsterven.

Pluspunten:
+ Sfeer. Gemoedelijk, behaaglijk en vrolijk.
+ Herenwc's of eigenlijk plaspalen. Best things in life are for free.
+ Geluid. Nooit te hard, de akoestiek was perfect.
+ Muziek. De beste platen uit A State of Trance kwamen voorbij.
+ Snelle service aan de bar.

Minpunten:
- Drukte hier en daar.
- Dure consumptiebonnen, maar je kan nou eenmaal niet alles hebben.
- Gewone wc's. Lange wachtrijen en ze waren ietwat smerig.