Na een vliegende start in Almere, waar het al snel uitverkocht ging, werd besloten dit feest in de voormalige Marcanti te houden, waar het ook een zeer groot succes was.
Na de sluiting van de Marcanti werd er een nieuwe locatie gevonden: de Latido in Amsterdam Noord.
Met een capaciteit van 700-800 mensen is dit een heel goede plek voor een feest als Decisions.
Het knusse karakter blijft daar perfect behouden en dat is precies waar het bij Decisions om draait:
een heerlijk feest zonder al te veel poespas maar waar iedereen helemaal losgaat met een gevoel van saamhorigheid, en waarbij aan heel veel details aandacht is geschonken.
Back to that feeling
Voor de verandering was ik met een vriend van buiten de stadsgrenzen op stap gegaan.
Ook hij was zeer te spreken over de Latido.
Ik wilde er al heel vroeg zijn, het liefst als eerste, en dat is gelukt!
In de winterse miezerregen reden we naar de Latido toe. Daar aangekomen stonden we eventjes te wachten tot het echt 22.00 was en op dat moment brak de bui echt door.
De ontvangst van de portiers was heel vriendelijk. Even dacht ik dat daar ook de ‘baas’ van de bewaking stond, maar dat bleek achteraf de vader van Jacky te zijn.
Hij vertelde me dat hij altijd wel aanwezig is wanneer zijn dochter een feest organiseert.
Echt super vind ik dat!
Die man had een heel kordate houding met een ietwat autoritaire uitstraling, maar dan op de goéde manier. Hij stond daar echt heel trots bij en ik kreeg dus bij binnenkomst al het ‘familiaire’ gevoel.
Soms voel je aan de kleinste dingetjes dat het een heel bijzondere avond gaat worden.
De kick-off werd gedaan door DJ Jellifish. Het openen van een feest is redelijk moeilijk, dat vind elke DJ, maar hij zette er wel zo’n aanstekelijke set neer. Iedereen die binnenkwam begon dan ook direct te dansen en de toon was meteen gezet.
Zijn heerlijke clubbie-klanken zorgden ervoor dat de sfeer er direct inkwam, en we waren dan ook met z’n allen gelijk ‘back to that feeling’.
Persoonlijk vond ik DJ Jellifish als één van de besten draaien, en die mening werd door een aantal mensen met me gedeeld. Er zat een hele lekkere ‘vibe’ in.
Het begin had niet beter gekund.
Puntjes op de i
De decoratie was heel mooi verzorgd. Hier en daar hartjes van kleine bloemetjes, linten om de palen heen. Hier en daar lag fruit. Het was alsof je in de VIP zat. Maar bij Decisions krijgt iedereen inderdaad het gevoel VIP te zijn. Bovendien lagen hier en daar ballonnen in de vorm van harten, zodat het echt compleet was voor een Love Party.
Perfect geregeld allemaal.
Het licht werd gedaan door LJ Erik, die er in de loop van de avond een waar feest van maakte.
Ook daarvoor mijn complimenten!
MC J zorgde voor de bezielende vocale begeleiding tijdens de sets. En zoals altijd deed hij dat weer erg goed. Niet te vaak, niet juist door de mooiste muzikale momenten, maar precies wanneer het kon.
Als tweede DJ kwam Mike S. Hij trakteerde ons op een heerlijke Classics set die me heel vaak meevoerde naar ‘vroegere tijden’. Wat kan je teruggaan in je herinneringen dan …
Zonder teveel te willen overdrijven kan ik wel spreken van meerdere ‘astrale uittredingen’ naar het verleden toe. Heerlijke platen, perfect gekozen en aan elkaar gedraaid. Mike: ik heb genoten!
Op een gegeven moment draaide hij een plaat (ik weet nooit namen …) waarbij ik zeker 6 jaar terugging. Heel even stond ik weer levendig in de Livingroom te stampen met een lieve, goede maat die helaas niet meer onder ons is.
Mocht iemand me hebben zien brabbelen, met de ogen gericht naar het plafond: dat was dus mijn schietgebedje naar hem toe
Zo lekker draaide Mike S dus.
Die was ook weer binnen!
Ook nog gelachen
Na de ‘terug-in-de-tijd-sessie’ van Mike S diende Artento Divini zich aan.
Die had er ook helemaal zin in en zat overduidelijk lekker in zijn ding.
Met dat guitige koppie van hem had hij er duidelijk schik in om het publiek zo af en toe op een muzikale ‘on hold’ te zetten. Van techniek weet ik zelf absoluut niets, maar het komt er op neer dat hij even een soort van stilte houdt of een geluid wat langer aanhoudt.
En dan zie je hem lekker ondeugend de mensen aankijken van: ‘ja luitjes, hou ’t nog maar even op, ik knal ‘m d’r zo weer in’. Persoonlijk word ik daar altijd een beetje ongeduldig van, maar ik moest wel verschrikkelijk lachen om hoe hij er altijd bij keek.
Zijn set was ook heerlijk positief en uplifting!
Veel mensen hadden ook gehoor gegeven aan de uitnodiging ‘Dress for the moment’.
Ik zag een aantal smaakvol geklede exemplaren rondlopen, waarvan toch weer het merendeel uit vrouwen bestond. Zelf heb ik daar niet aan meegedaan: ik heb voornamelijk tegengas willen geven aan het chagrijnige weer en had mijn strandjurkje aangetrokken. Om toch een beetje in de winterse sferen te blijven had ik dan wel weer felrode beenwarmers over mijn cowboylaarzen aangetrokken.
Ben altijd wel een beetje tegendraads geweest.
Het zal echter duidelijk zijn dat ik absoluut niet in de prijzen ben gevallen.
Oh jee, fauteau
De tweede zaal was ook open, waarvan ik zelf niet veel heb meegekregen omdat in de grote zaal zo magistraal werd gedraaid en de sfeer ook subliem was.
Ben niet zo van de ‘Nationale Wandeldag’. En ik had mijn plekje gewoon lekker gevonden.
Ben er wel een paar keer gaan kijken, en één keer heb ik daar mezelf vereeuwigd op de foto samen met m’n maatje. Er liepen meisjes rond met kaartjes die ze uitdeelden aan sommige mensen, waaronder aan mij (helaas, want ik heb er een ongelofelijke hekel aan om op de foto te gaan).
Toch kwam ik daar niet onderuit; ik werd mooi aan het handje meegenomen naar boven toe voor die fotoshoot! Het was wel lachen eigenlijk, en ach, het is ook weer een leuke herinnering aan de avond.
In een hoek achterin die tweede zaal was een speciale plek ingericht, waar een fotograaf mooie plaatjes maakte van mensen.
Wij namen dan ook maar plaats op de comfortabele loungebank waarop kussens en weer ballonnetjes in de vorm van hartjes waren gelegd. Het had ook weer iets heel knus.
En dat was ook het enige moment dat ik stil heb gestaan/gelegen!
Respect
Als afsluiter was de knaller DJ Fausto ingezet en mijn God: dat had ook niet beter gekund!
Ook weer zo’n guitig koppie achter de draaitafels die het laatste beetje uit de mensen haalde.
Wat een energy! Mijn ‘stalpoten’ getuigen nu nog, want moe of niet: ik bleef doorgaan!
En niet alleen ik, er waren nog genoeg mensen die nog lekker stonden te knallen en zelfs nog even doorgingen.
Dat wilde ik aanvankelijk ook, maar mijn gabbertje zat er zwaar doorheen. En aangezien M@dC@t slechts een ‘fietsbewijs’ heeft en dus geen auto rijdt, zijn we dus gewoon braaf huiswaarts gereden.
Maar niet voordat we bij toeval langs een bijzondere plek voorbij kwamen …
De plek waar in de afgelopen week de eigenaar van de avondwinkel La Nuit aan de Waddenweg in Noord is neergeschoten … Daar ben ik even uitgestapt om mijn respect te betuigen.
Rust zacht, Erkan …
Dit alles was een waardige afsluiting van een voor mij zeer speciale avond.
Het oude Decisions-gevoel was er weer, net zoals voorheen. De kracht van dit feest is de eenvoud.
Op de flyer prijkt altijd weer dat ontzettend mooie Thaise Boeddhabeeld, een huisstijl die zo kenmerkend is.
Zeker weten dat Decisions heel vaak op mijn party agenda zal staan!
Dit was er weer eentje voor in de boeken!
En hoewel het schietincident niet helemaal in een party report thuishoort, vond ik het persoonlijk wel een waardige afsluiting voor een avond wat Decisions ook typeert: een gevoel van respect voor elkaar en saamhorigheid. De maatschappij zou nog heel veel kunnen leren van dit soort avonden …
M@dC@t
