Na flink wat voorbereiding op de computer (en in de badkamer natuurlijk
) vertrok ik rond een uurtje of half 8 naar Gorinchem, om daarna via Dordrecht naar Antwerpen af te reizen. Wonder boven wonder verliep alles eens precies volgens de planning en stormden we na de ontmoeting in Dordrecht in sneltreinvaart door naar Antwerpen. Na daar op het indrukwekkende station naar de wc geweest te zijn (nouja, ik niet dan: het potje was niet bepaald ‘vrouwgeschikt’) liepen we verder om een tram naar het volgens verhalen walhalla te nemen. Na een aantal keren van halte gewisseld te hebben, zaten we in de goede tram. Gratis nog wel, thanks to een of andere storing
Na een minuutje of 10 kwamen we bij een wat verlaten stukje Antwerpen, waar we de meute maar volgden. Voordat we naar binnen mochten moest m’n ‘reispartner’ z’n goede vriend achterlaten. Een emotioneel moment, waarbij we de vriend ritueel achterlieten in een volle, groene Antwerpse struik. Later bleek dat hij aan het einde van de avond nog steeds trouw op ons zat te wachten, onderkoeld en wel 
Eenmaal binnen dacht ik me eerst minimaal een flink uurtje op te moeten warmen, op wat rustige muziek. Maar het ging meteen al goed los. Ook op de wc, want op de één of andere manier vond ik het daar ook erg gezellig ofzo
Maar goed, er werden meteen al flink wat knallers gedraaid, denk aan Skelechairs in de mix van Snares (zo rijmt het
), Soundwaves are reversing en Hand Throw (als ik me alles nog goed herinner). Dat waren wel weer voldoende titels, want zoals sommigen weten ben ik niet zo’n encyclopedie op dat gebied, en wil het ook niet zijn 
Er werd puik gedraaid, vaak afgewisseld door een ietwat bijzondere verrassing. Een voorbeeld daarvan was Team Plastique, dat gewapend met slagroom en een tiet met een eigen wil een showtje weggaf. Bijzonder, maar niet mijn smaak in eerste instantie. Toch kon ik er de lol wel van inzien, vooral toen (de inmiddels gearriveerde) pubers graag met ze op de foto wilden. Het zal vast weer een prachtplaatje geworden zijn, wat misschien binnenkort wel dit verslag siert
Elke act was op zijn of haar manier leuk, maar een van de hoogtepunten van de avond was voor mij toch wel Rotator, ik kreeg spijt dat ik in Nijmegen overal behalve bij zijn optreden uithing. Eigenlijk was heel de avond wel een hoogtepunt, vooral toen ik in een dolle bui ook besloot te stagediven. Bedankt voor het vangen, het was ‘keileuk’
Het brood uit de trekmuur was een ware delicatesse, wat een menslievende actie was dat toch 
De verhalen over Wood leken me altijd wat overdreven, maar ik heb het enorm naar mijn zin gehad. Een uur van dit feest zou al de moeite waard geweest zijn om de ‘stedentrip’ te maken.
En tot slot: friet mèt. Ook mijn allergrootste passie kwam nog aan bod. Op wandeling terug naar het station, zat het alweer mee. Tussen alle gore meuk en kots op de Antwerpse trottoirs vond m’n ‘kompaan’ een tientje, waarmee we de eerste de beste Antwerpse frituur ingedoken zijn. Met die delicatessen zijn we de trein opgestapt, waarna we de avond waardig af konden sluiten…
