Verslag van Awakenings, 26 januari 2007

Vrijdag 26 januari 2007 was het dan eindelijk weer zo ver. Awakenings zou met vrachtwagens vol apparatuur naar Rotterdam afreizen voor een heus techno weekend. Het is voor het eerst sinds 2002 (met het 5 jaar jubileum) dat er weer een Awakenings techno weekend in Rotterdam zal worden gehouden. Organisator Rocco Veenboer besloot na het NYE debacle om een extra nacht, naast de al geplande 26 januari, te laten plaatsvinden. Voor 1 NYE kaart konden de bezoekers 2 kaartjes voor een nacht naar keuze per e-mail aan de organisatie doorgeven, en zouden dan een toegangscode ontvangen. Tevens zou een groot gedeelte van de line up van NYE doorgetrokken worden naar de 27e januari. Even zag het er naar uit dat ook dit feest in de Maassilo niet door zou kunnen gaan, vanwege een schietincident met dodelijke afloop. Gelukkig heeft burgemeester Opstelten op vrijdag 12 januari besloten dat de Maassilo gewoon weer open kan!12 mei 2006 was de laatste Awakenings editie in de Maassilo.

Hier de line up & timetable voor vrijdag 26 januari:

Room 1
22:30 - 00:15 Peter Horrevorts
00:15 - 01:15 Microfunk (live)
01:15 - 02:45 Rejected
02:45 - 04:30 Bando & Cristian Varela
04:30 - 06:30 Cari LekeBusch

Room 2
23:00 - 00:45 Jeroen Liebregts
00:45 - 01:45 Carlos Rios & Oliver Kucera (live)
01:45 - 03:15 Marco Remus
03:15 - 04:45 Murphy
04:45 - 06:15 Mario Ranieri

Room 3
00:00 - 02:00 Ion Ludwig (live)
02:00 - 03:45 2000 and One
03:45 - 05:30 Dave Ellesmere

ROOM 2
23.00 - 00.45 Jeroen Liebregts Deze ex-sonologie student aan het Conservatorium in Den Haag had de eer om room 2 te openen. Omdat hij opent staat hij wat minder in de spotlights dan de headliners, vandaar dat ik in mijn verslag wat meer aandacht aan hem besteed. In 2002 is hij samen met Bas Mooy het technolabel Audio Assault gestart. Vanaf de eerste release is dit een groot succes geweest, ze werden wereldwijd bekend met dit label en verworven een grote vaste aanhang. Dat bracht hun ertoe een tweede label te starten, en dat is ARMS geworden. Met dit label vertegenwoordigen ze de iets hardere/rauwere sound, die ze op Audio Assault moeilijker kwijt konden. Recent heeft Jeroen Liebregts het label ‘Dinner’ opgestart in samenwerking met Laurens van der Starre en Anton Pieete. Met Laurens van der Starre heeft Jeroen het afgelopen jaar intensief samengewerkt als producersduo onder de naam Radial, en Anton is bekend van zijn solo releases op Manuke en natuurlijk van zijn succesvolle collaboraties met Bart Skils. De sound van Dinner is wat minimaler dan dat van zijn andere labels, maar het is absoluut niet hetgeen men tegenwoordig onder ‘minimal’ verstaat. De 1e release ligt begin maart in de winkel, maar kan nu al op de website www.dinnerrecords.com beluisterd worden. Op dit moment is hij met Bas Mooy bezig om op Audio Assault een dubbel cd te mixen ter ere van hun 5 jarig bestaan. Deze cd zal voornamelijk tracks bevatten uit de Audio Assault, Arms, Dinner en Syndikaat catalogus, maar ook bevriende producers en labeleigenaren zoals Loktibrada en DJ Boss dragen bij aan de tracklist. Daaraan gekoppeld is hij ook een Europese en Amerikaanse tour van Audio Assault labelnights aan het plannen. Al met al een bezig baasje dus! Op Awakenings schotelde Jeroen zijn publiek een stijl voor die was te omschrijven als pompende, duistere techno met een vleugje offbeat, hij had meer publiek verdiend, maar als opener kan je ook niet al te veel publiek verwachten.

Rond 00.15 was het tijd om naar Room 1 te gaan. Peter Horrevorst opende daar de zaal, en kon om 00.15 het stokje over te geven aan de heren van Microfunk (live). Microfunk bestaat uit Dave Ellesmere en Dylan Hermelijn (2000 and One), van de zomerhit Pecan. 2000 and One liet op zijn liveset op Awakenings 7 oktober 2006 nog een heuse technoversie van die hit horen. Dat goede optreden van 2000 and One van 7 oktober 2006 is niet onopgemerkt gebleven, sinds die gig stromen de boekingen binnen. Laatstgenoemde had afgelopen zomer tevens een grote hit met Tropical Melons, en zou van 2.00 tot 3.45 ook nog eens in Room 3, de kelder, gaan draaien. Zijn compaan Dave Ellesmere mag room 3 afsluiten, tot 5.30, dus solo staan de heren aardig hun mannetje. Om maar even duidelijk te maken hoe zij zichzelf gezamenlijk noemen, had 2000 and One een shirtje aan waar MICRO op gedrukt stond, en Dave Ellesmere logischerwijs een shirtje met FUNK erop. Alhoewel Macro Funk wellicht een beter passende naam geweest was. Wat een set, wat een drive, wat een funk! Het publiek ging flink los, en de beide heren zelf ook.
Wat me opviel in Room 1 was dat het er een stuk lichter was dan in Room 2. Tevens stond de DJ booth in Room 1 lekker dicht en laag bij het publiek. Dat is een leuk voordeel als je redelijk vooraan staat, maar als je achterin staat zie je de DJ dan vrijwel niet. Tevens hadden ze de zaal versierd met 3 lasers, en een paar duizend LED-schermpjes. 1 heel groot scherm achter de DJ, en 2 kleinere vierkantjes aan weerszijde van de zaal.

Vervolgens was het om 01.15 tijd voor Rejected. Rejected zijn Joris Voorn en Edwin Oosterwal. Hun nieuwste plaat, sl3-cliche is op 11 december uitgebracht, en zeer positief opgepakt door artiesten als Laurent Garnier, Bart Skils en Adam Beyer. Helaas heb ik de eerste 45 minuten moeten missen omdat ik samen met vriendin Naomi geïnterviewd werd voor een documentaire over de drugsrazzia’s op de eerdere edities van Awakenings, en het aflasten van de NYE editie. Toen ik om 2 uur de zaal weer in kwam werd duidelijk dat Joris en Edwin de sfeer nog verder omhoog hadden gebracht dan hun voorgangers deden! Overal werd volop gedanst met de nodige handjes in de lucht. Jammer dat hun nieuwe plaat sl3 abrupt afgebroken moest worden vanwege een draaitafel met kuren. CLaude von Stroke’s Who’s afraid of Detroit werd ook nog gedraaid, en het publiek ging uit zijn dak! Moi incluis.

Bij het begin van Bando en Cristian Varela om 2.45 werd het al een stuk drukker in de zaal. Organisator Rocco Veenboer wist me te vertellen dat er maar 50 mensen met een NYE kaartje naar binnen zijn gekomen, die níet zoals het eigenlijk moest, per e-mail verteld hadden welke dag ze wilden gaan. De sfeer werd er qua uitbundigheid helaas ook niet beter op, maarja, wat wil je met zo weinig bewegingsvrijheid. Een mooi moment om even bij het Braziliaanse DJ Murphy in Room 1 te gaan kijken (3.15), veel over vooral zijn fabelachtige techniek en scratchwerk gehoord. Toevallig kwam ik hem vrijdagmiddag nog tegen in Outland Records, waar hij plaatjes aan het beluisteren was. Murphy maakte in het kwartiertje dat ik naar hem keek, zijn naam meer dan waar. Fantastisch wat hij liet zien! Scratchen, met de crossfader spelen. een vriend vertelde me dat hij op een gegeven moment zelfs zijn draaitafel op zijn kant legde, en toen ging scratchen. Vermaak ten top, als je er van houdt tenminste. Murphy’s stijl is naar mijn smaak iets te hard, dus maar weer terug naar Room 1 voor Bando & Cristian Varela. Ik vond hun set niet helemaal geweldig. Ze wisselden enkele minimalhitjes (zoals bijvoorbeeld A Walking Contradiction van Adam Beyer) af met wat hardere platen. Zo was er aan het einde van hun set een track met een fijne break erin, walst 1 van de 2 heren er meteen overheen met een harde plaat. Dat kon ik niet echt waarderen.

Om 4.30 zou de Zweedse held Cari Lekebusch beginnen. Cari doet niet veel dj gigs meer, hij steekt tegenwoordig veel tijd in zijn NFL KRU. NFL KRU bestaat uit 11 gasten (waaronder ook de rapper/zanger Double-K, die op Awakenings Festival in 2005 Cari begeleide), en Cari zelf. No Fake Booty is bijvoorbeeld een plaat van hun die Cari vaak draait. Zijn laatste release onder zijn eigen naam is Rulermeasure, op de onlangs uitgebrachte Swedish Silver LP (10 years Drumcode) op het legendarische Drumcode label. Vooraf vertelde Cari me dat hij aan het einde van zijn set lekker af zou bouwen. Later zou blijken dat hij die woorden niet echt waar maakte. Helaas vond ik Cari zijn set enigszins teleurstellend. Het funkte minder dan zijn voorgangers, het werd naar mijn idee een beetje saai en kaal. Wellicht kon dit ook te maken hebben met het feit dat ik me middenin de zaal net een geparkeerde botsauto voelde en dus genoodzaakt was om aan de zijkant te gaan staan. Geen fijne plek voor mij, ik wil graag tussen de feestgangers staan. Cari’s plezier was er zoals gewoonlijk niet minder om. Uiteraard mochten (wel leuke overigens!) platen uit zijn standaard reportaire niet ontbreken. Zo hoorde ik Understanding of Nothing, Warked, Handle with care, Slim sez, Breah through en natuurlijk Motions of Energy!
Om 6.11 pakte Rocco Veenboer de microfoon om het publiek te bedanken, en te vertellen dat Cari een laatste plaat zou draaien, maar het feest zou toch tot 6.30 doorgaan? Uiteindelijk lukte dat en kwamen er nog een stuk of 5 “laatste platen” voordat het feest echt afgelopen zou zijn.

Helaas was het na afloop een beetje chaos bij de garderobe. Er waren verschillende jassen kwijtgeraakt? Sowieso prefereer ik kluisjes, maar dit is toch wel erg jammer voor de mensen wiens jas ineens kwijt is.

Al met al een prima avond, goede sets gehoord alleen jammer van de drukte.

Vanavond hopelijk (en waarschijnlijk) wat minder druk!