Verslag van Beatbusters, 21 oktober 2006

BEATBUSTERS IN BERLIKUM

Zaterdagavond naar Berlikum gaan begint voor mij met de bus. Met de gewone lijndienst heb ik het even gehad. Daarom pak ik deze zaterdagavond de buitengewone lijndienst 79. De discobus van Winsum naar Berlikum. De vraag is waar medereizigers zullen zijn. Alle hoop is gevestigd op Franeker en die hoop wordt bevestigd. De halte bij het station levert meteen drie medereizigers op en vanaf de Hertog van Saxenlaan is de bus vrijwel vol. De overige kilometers naar Berlikum leveren nog meer uitgaanspubliek op en de sfeer zit er al goed in. Belangrijk is wat iedereen in Berlikum gaat doen. Het blijkt dat vrijwel iedereen voor TDF kiest en daarmee uit dit verhaal verdwijnt, want ik kies voor Beatbusters in Sans Souci.

Binnen in Sans Souci is er een vraag die mij bezighoudt. Wie gaan vanavond in mijn verhaal de hoofdrol spelen. Aan het eind van de avond zal ik het antwoord weten. Eerst is het wachten op die ene spannende break of die meeslepende melodielijn. Op enig moment is het zover en kan ik de dansvloer op. Wat zullen anderen doen. Dat is een spannende vraag, maar ik heb het gevoel dat de reacties van anderen positief zijn.

In dit eerste moment van hardstyle-dance staat hij er ineens ook. In een donkerblauwe trui met daarop in lichtblauwe dubbele letters NYPD. Hij komt naar me toe en geeft met de woorden we gaan los aan waar het op de dansvloer om gaat. Meer dan een half uur lang gaan we los.Daarna slaat een soort van moeheid toe en met een gevoel van even niet is het tijd voor de onvermijdelijke pauze.

Aan de bar wordt ik herkend als de jongen van de vrijdagmiddag zoals die er lang geleden in Leeuwarden was. Ik ben erg blij met deze herkenning, want hoewel de vrijdagmiddag zich tegenwoordig in Groningen afspeelt is dit een blijk van waardering voor wat ik toen gedaan heb.
Na een biertje nog even bijkomen in het voorportaal van deze zaterdagavond. Daar is hij ook weer in een groep waar lichtblauw, zwart, wit en donkerblauw de kleuren zijn. Hij vraagt hoe oud ik ben. Het antwoord levert de conclusie op dat leeftijd niks uitmaakt. Dat zijn we eens. het gaat om wie je bent en leeftijd speelt daarin geen rol.

Terug naar de zaterdagavond. Eigenlijk zit ik er al de hele avond op te wachten en anderen misschien ook. Hij was er echter nog niet, maar rigoreus en onverwacht is hij daar. Een twee. en dan zijn er ook twee jongens. De ene in een ID&T-trui en de ander in een donkerblauwe trui met een wit rondje. Zij laten zien waar get out on the dancefloor voor staat. een twee. stampuuh.

Het is weer tijd voor pauze. De bar is een oase van rust na de hectische dansvloer. Tijd om te vertrekken is het echter nog niet. Enkele glazen verder is het daarom opnieuw tijd voor de dansvloer. Ze heeft krulletjes en gaat de hele avond al stevig uit haar dak. Ze geeft aan dat ze met mij op de foto wil. Dat kan altijd op deze zaterdagavond. Dat geldt ook voor de jongen in de ID&T-trui.

De hardstyle wordt een beetje jumpstyle. Voor mij is dat het begin van een afronding. Tijd voor de finale van deze zaterdagavond is het echter pas op het moment dat de groep in de kleuren donkerblauw, wit, zwart en lichtblauw op de dansvloer staat. Nog een keer dan. Jump on the floor en uit je dak. Dan is het de dienstregeling die onvermijdelijk een einde aan deze zaterdagavond maakt. Ik sta buiten en de vraag wie deze zaterdagavond in mijn verhaal de hoofdrol hebben gespeeld is beantwoord. In dit verslag kwamen ze voorbij. Als de bus komt is de weg naar huis nog lang, maar ik blijf wakker met de beatbusters in mijn hoofd. een twee. stampuuh.