Verslag van Hardstarz, 12 augustus 2006

Hardstarz

Met het vooruitzicht op een uitermate natte Dance Parade kwamen de gastenlijstplaatsen voor Hardstarz als een welkome verrassing. Waar Nijkerkerveen was en hoe ik er ging komen? Geen idee. Maar even vijf uur goed stampen klonk verleidelijk naast een dag bikkelen in de regen. Plus dat het altijd leuk is om nieuwe locaties te ontdekken en om nieuwe mensen te leren kennen! Voor een feest met Deepack zijn gelukkig liefhebbers te vinden, mijn partner in crime: Sabine. (http://partyflock.nl/user/261451.html)

Om acht uur vertrokken we vol goede moed van mijn thuisbasis in Heerhugowaard. Aangezien we ongeveer twee uur onderweg zouden zijn (inclusief tanken en verdwalen) begonnen we de reis bewapend met cola, biggen én de Ultimate Hardcore top 100, 2006 mijn beste aankoop van dit jaar! Al knallend cruisden we, de routebeschrijving zwaar negerend, richting de Starlight welke moeilijker te vinden bleek dan verwacht. Een alleraardigst meisje met een verhaal over paddestoelen wist ons enigszins in de goede richting te sturen. Uiteindelijk stonden wij om vijf voor tien voor de ingang dus we moesten alsnog in de rij staan en kon ik niet stoer doen met mijn gastenlijstplaatsen door langs de rij te lopen. Van de buitenkant oogde het in eerste instantie als een gepimpt wegrestaurant maar we werden warm onthaald door de mannen van de beveiliging en eenmaal binnen gekomen bleek de locatie toch nog aan de basic eisen te voldoen: meerdere mooie, ruime zalen met een mooie indeling én een eetgelegenheid in de hal. Perfect voor de nachtelijke snacker zoals ik.

Helaas verliep het begin van de avond een stuk minder vlot. De enige zaal die enigszins bevolkt was, was de R&B-zaal waar het publiek rond hobbelde op Ali B. Leuk en aardig maar ik had me echt voorbereid op een heerlijke stampavond. Maxies aan, legerrokje aan en goede muziek in de auto om op te warmen. Uiteindelijk belandden we in ‘de Jordaan’ een après-ski bar waar het überblije ‘Boten Anna’ uit de speakers kwam en mijn mondhoeken zakte langzaam naar beneden. Om me heen zag ik tafels bevolkt door vijf personen met twintig bier staan en het werd steeds verleidelijker om het ook op een zuipen te zetten. Het bleek happy hour te zijn! Persoonlijk werd ik er niet zo happy van dat ik tijdens het half uur waarin ik op mijn bier moest wachten moest luisteren naar liedjes met de diepgang van ‘Lief klein konijntje’. Een jongen die aan de bar hing kreeg zo een medelijden met ons dat hij ons biertjes toeschoof van de dertig exemplaren die zij net hadden besteld.
Nadat we een uur hadden gespendeerd met Marco, Starkoo en het meest trieste liedje van dit moment ‘Toppertje’ begon het dan eindelijk te leven in de hoofdzaal. Ik kon er ondertussen de vloer wel kussen dus wat dat betreft zorgden ze wel dat je er goed zin in had.

Of ik B&No1 heb horen draaien durf ik niet met zekerheid te zeggen. Ik geloof niet dat ik daar veel van heb meegekregen. De werking van happy hour werd minder naarmate Bird zijn set vervolgde. Hij kondigde wel netjes aan voor de ongeduldige mensen dat hij nog even rustig draaide tot Deepack kwam. Tot ons grote geluk ging het tempo toch steeds meer omhoog terwijl de set van Deepack naderde. Uiteindelijk hebben we ons dan ook even flink uitgeleefd op de kleine podiums naast de dansvloer. Na het matige begin van de avond schatte ik de kans dat we er nog eens zouden komen erg klein dus what the hell? En toen… de mannen van de avond. Deepack begon te draaien en al snel was het stroeve begin van de avond vergeten, de bar zonde van de tijd en de energie oneindig.
Wat me opviel was dat het licht en geluid erg mooi waren voor een ‘kleine discotheek’. Ook was de sfeer uitermate relaxt. De beveiliging lachte vriendelijk naar je en kon het niet laten om ook af en toe even te bewegen. Daarnaast vond ik het opmerkelijk dat ze bij de draaitafels banken hadden geplaatst voor de aanhang van Deepack. De mensen die met hen waren meegekomen en die hen ondersteunden lagen onderuit gezakt in de banken het publiek te observeren. Het grootste gedeelte van de tijd breeduit grijzend. De sfeer op de dansvloer en in de wandelgangen was ook goed te doen. In de korte vijf uur die wij gespendeerd hebben in het pittoreske Nijkerkerveen hebben we meerdere leuke en gezellige mensen gesproken. Ook het (overmatige) drugsgebruik was minimaal. De klapkaken en schuimbekkende mensen waren op één hand te tellen. Wel heb ik tot mijn verbazing voor het eerst in mijn leven de vraag gekregen of ik zélf pillen bij me had omdat mijn grote ogen en energie abnormaal waren. Tot mijn genoegen ben ik met deze grote ogen geboren en de set van Deepack haalde gewoon echt de energie uit mijn tenen.

De opbouw van de set was super en ik heb meerdere nummers voorbij horen komen waar je me serieus mee wakker mag maken. Ik werd vooral erg blij van één van mijn persoonlijke favorieten ‘de Ondergrond’, mijn hoogtepunt van de avond! Dat mijn stampgenootje ondertussen al een uur aan het lebberen was in een donker hoekje drong amper meer tot me door. Wie heeft er een vent nodig als je zúlke beats hoort? Nou ik niet in ieder geval! Echt uitermate jammer dat het dan al om drie uur eindigt. Ook vond ik het jammer dat de gemiddelde leeftijd vrij laag was. Maar het had geen invloed meer op mijn humeur. De grijns zat vastgeplakt aan mijn gezicht tot ik weer bij mijn voordeur stond. Hardstarz was het reizen waard en ik dank de medewerkers van Partyflock voor de kaartjes. Ook Starlight kan ons vaker verwachten. Wij zijn in ieder geval goed opgewarmd voor Nightmare Outdoor!