Verslag van John Digweed, 24 mei 2006

Eerst eventjes 10 boterhammetjes opgegeten (dansen vergt veel energie). Nog even snel een douche genomen. Shit kwart over 10 alweer, laat ik maar alvast vertrekken. Was nog nooit in 't Paard geweest, en wilde vanaf CS naar de Prinsegracht gaan lopen. Het zou heel makkelijk moeten zijn, maar je weet maar nooit. Om elfuur stapte ik uit de trein. Ik had een aantal straten opgeschreven zodat ik ongeveer wist hoe ik zou moeten gaan lopen. Na even zoeken was ik op de Kalvermarkt aangekomen, vanaf hier is het alleen maar rechtuit. Na een stukje lopen zag ik in de verte al de P aan de muur oplichtten. Inderdaad geen moeilijke route. Eenmaal daar aangekomen stond er al een behoorlijke rij, ik hoorde dat het helemaal uitverkocht was. Weer een halfuur verder was ik eindelijk binnen. Even m'n jas afgegeven en vervolgens de trap op, naar de grote zaal gegaan. Wow wat een heerlijk geluid! Dat belooft wat. Oke, eerst ff een biertje en daarna maar es even opzoek naar wat bekenden. Ik had daar met een aantal vrienden afgesproken nl. Jammer genoeg was het al zo druk dat dit geen doen was en ik het dus maar aan het toeval over liet. Tjonge wat een geluid, dit is echt mijn muziek. M'n lichaam wil bewegen, geen houden meer aan. Ik besloot wat dichter naar het podium toe te lopen (het was meer dringen want de zaal was al aardig gevuld), aangezien daar de sfeer er al goed in zat bij de mensen. Jimmy van M. had de zaal al aardig aan het dansen gekregen. Heel toevallig kwam ik daar een vriendin tegen met wie ik niet had afgesproken. Weer even bijgekletst voor zover dat mogelijk was (best moeilijk met 100dB geluidsdruk uit de speakers) en weer wat nieuwe vrienden gemaakt. Het werd steeds drukker en drukker, iedereen wilde zo dichtmogelijk bij het podium staan, dus je werd vanzelf naar achteren gedreven. En de dansruimte werd steeds kleiner. Tijd om het toeval maar weer eens op te gaan zoeken, ik besloot om een andere dansplaats te zoeken, in de hoop die andere vrienden tegen te komen. Achterin was meer ruimte maar was het ook warmer, ben daarom maar het trappetje op gegaan, naar de balustrade. Dat was een goed besluit, genoeg ruimte om zonder iemand aan te stoten uit m'n dak te gaan. En ook af en toe de koelte van het ventilatiesysteem. Inmiddels was John achter de draaitafels gaan staan. Wat een power en geweldige tonen kwamen er uit de luidsprekers! Ik kreeg kippevel. De haren op m'n armen die overeind stonden voelde ik met de muziek meetrillen. Wat een heerlijk gevoel is dat. Het was goed dat ik wat meer ruimte om me heen had, want John nam me volledig met zijn muziek mee. Tjonge wat was dat lang geleden dat ik zo uit m'n dak gegaan ben. En toen ineens om kwart over drie een abrupte stilte. Het brandalarm was afgegaan. Shit zeg moet dat nu net weer gebeuren. Nou ja dan maar ff uitrusten en wat te drinken halen, dacht ik. Helaas mochten ze bij de bar op dat moment niets tappen. Een half uur later was het alarm opgeheven en kon John zijn set weer vervolgen. Ik was inmiddels alweer voldoende uitgerust om de volgende anderhalfuur vol te dansen. Na nog een toegift gegeven te hebben was het echt over, het was kwart over 5. Helaas ging mijn trein pas weer om half zeven. Ik moest dus nog even wat tijd rekken. Ik zag dat er nog een paar kennissen van die waar ik in het begin kennis mee gemaakt had stonden, ben daar nog maar ff heen gegaan dus. Uiteindelijk om kwart voor zes toch maar richting CS gelopen. Daar stond de sprinter al te wachten, kon dus direct instappen. Wat een nacht was dat zeg.