Verslag van In Qontrol, 19 maart 2005

Datum: 19 maart 2005
Party: InQontrol 2010

Aanwezig bij Dj’s: Stanton, Yves Deruyter, Yoji, the Prophet, Dana, Luna, Zany, Trance Generators, Isaac

Na maanden vol spanning te hebben uitgekeken naar de follow-up was het dan zo ver: de Rai was klaar voor de 2e editie van InQontrol! Overdag was het weer vrij standaard: ’s middags werken bij Appie, waar ik me trouwens flink moest haasten! Eén van mn maten had namelijk een vrijkaartje tegoed van niemand minder dan MC da Mouth of Madness, maar daarbij was de voorwaarde dat hij om 9 uur bij de artiesteningang moest staan! Ik was om half 5 vrij, en we hadden om 17u15 afgesproken om ergens te eten (was weer allerbest!) en om 18u15 zaten Erik, Rosstne, Ferdy en ik alweer in de trein! Wat een gehaast zeg, maarja: het was voor een goed doel, en deze keer géén tsunami!

Rond kwart over acht stonden we voor de Rai, waar eigenlijk vrij weinig te zien was. Er reed toevallig een limo voorbij, dus we wilden wel even zien welke bekende dj daar in zat, maar nee: er kwamen een stel mafketels uit, die waarschijnlijk iets gewonnen hadden. Omdat we nog niet naar binnen konden, zijn we maar met Erik mee gegaan naar de artiesten ingang. Er kwamen allerlei ‘bekende’ dj’s voorbij, waar we de naam niet van wisten (niet bekend dus). En hè hè, om 21u15 of iets in die geest kwam de Mouth of Madness eraan. Gelukkig, Erik kon gratis naar binnen! Dus zijn wij ook maar naar binnen gegaan, via een andere ingang uiteraard.

Het fouilleren ging beter dan bij Qlimax, want nu hoefde ik niet gewoon door te lopen! Goede zaak hoor, security die ook écht wat doet. Maar goed, na de jassen kwijt te zijn waren we binnen, en kwamen we onze maat weer tegen. We bietsten nog ff een timetable, en toen kon het feest écht beginnen! We wisten totaal niet naar welke dj we wilden, dus zijn we maar een beetje rond gaan lopen. Het was extreem rustig in de meeste zalen, dus je kon binnen minder dan een kwartier alle 4 de zalen gezien hebben, wat wij, afgezien van de Main, ook deden.

Wat me opviel, was dat in alle twee de (niet-hardcore) zalen werd afgetrapt met techno. Ik ben er persoonlijk niet echt een liefhebber van, maar om mee te beginnen is het best lekker. In de Intoxicated zaal was Nederlands techno-trots Estroe aan het draaien, wat me best meeviel! Nog ff snel wat plaatjes geschoten van dit vrouwtje, en daarna zijn we verder gegaan naar de Hypnotized zaal.

Daar was de Zwitserse dj “Mind-X“ aan het draaien. Ik kende hem al van zijn cd’tjes als ‘Energy’ en ‘Street Parade’, maar van dat soort muziek was hier weinig te horen. Hij draaide, toen we ff door de zaal liepen, iets wat verdacht veel op techno leek. Tenminste, ik noem het maar techno, omdat er niet echt een melodie in zat. Ik merkte ook op dat het geluid hier niet zo hard stond als de ‘main’, waar het geluid écht goed was.

Omdat we toch aan de kant van de Rai waren waar zich ook de hardcore zaal bevond, zijn we daar ook maar ff een kijkje wezen nemen, en dat was helemaal geen slecht idee! Overal werd vrij slapjes begonnen, maar daar hadden wij geen behoefte aan! Want in de Infected zaal stond Stanton behind the Weelz of Steel! Wat draaide deze kerel goed zeg! Ondanks dat hij al miljoenen keren heeft gedraaid, was dit de eerste keer dat ik hem hoorde, en ik hoop zeker niet de laatste keer! Hij draaide vette Oldschool klassiekers, waar de beentjes lekker op los konden komen! De eerste plaat die ik opmerkte was er meteen één die ik die avond MOEST horen: the Horrorist – Flesh is the Fever! Een lekker en niet al te snel tempo zat erin, met na het tussenstukje de KEIharde beats! Wat wel mooi was dat Stanton kleine stukjes van nummers gebuikte in zijn mix, en dus niet de volledige versies van 60000 minuten, waar nooit een eind aan komt. Kon ie lekker veel plaatjes draaien dus! Verder kwamen “Masoko Solo – Pessa Pessa“ en “Kuadra – La Onda“ nog effetjes voorbij. Na Stanton was het de beurt aan de Amerikaanse Mark V & Poogie Bear. Ik heb later gelezen dat ze een vette jumpset hebben gedraaid, maar dat was bij de eeste plaat allerminst waar. Ze draaiden iets wat op club/techno leek, dus we zijn daar snel weggegaan! We liepen naar de andere kant van de Rai, waar de main, ofwel de Dominated zaal was. Hier was de tweede dj van de avond bezig: Yves Deruyter. Bekend van zijn platen op het Belgische Bonzai label, dit was ook terug te horen in de platen die ie draaide. Voornamelijk Belgische hardtrance passeerde de revue, wat lekker dansbaar is. Hij draaide o.a. een nieuwere remix van the First Rebirth, en de Scot Project Remix van zijn eigen plaat“Back to Earth“.

En de eigenlijke reden waarom we op dat moment in de Dominated zaal waren kwam na er een half uurtje te zijn eidelijk op: Yoji Biomehanika! Wat een held is het zeg, ongelovelijk! Ik had vantevoren heel wat verwacht van hem, maar hij heeft alles waargemaakt! Hij draaide weer een paar platen met pianootjes erin, wat ik vaker heb gehoord in zijn sets, en dat is iets waar ik echt helemaal lijp van word! En het kippenvel werd als maar meer, helemaal toen ie “Hardstyle Disco“ draaide! Onder het draaien van de platen zag je hem op het videoscherm van die typische yoji-bekken trekken, en robotische armbewegingen maken. Wat een grandioos spektakel heeft die lijpo weer neergezet, wat een figuur! Wat ie verder draaide: Yoji – A Theme From BanginGlobe, Yoji – Samurai en nog een vétte plaat met een klassiek zang stukje erin, waarvan ik graag de titel zou weten. Ook draaide ie geheel onverwacht, en eigenlijk ook niet passend, Showtek met Choruz, waarna ie verder ging met techno. Na een paar techno platen hielden we het voor gezien, en zijn we naar de Infected zaal gelopen.

Daar hebben we ons tegoed gedaan aan een aantal heerlijke snacks, onder het dreunende gedonder van The Masochist & the Prophet. We stonden aan de achterkant van het podium, maar door het zwarte doek heen kon je de dansende menigte een beetje zien. Veel stroboscopen waren er, wat het tot een hels spektakel maakte! We hebben ons daarom maar snel tussen de rest van de gabbers gevoegd, want dit wilden we wel even meemaken!

Ik had the Prophetal vaak gehoord als hardstyle dj, dit was de eerste keer dat ik hem mocht aanschouwen dat ie hardcore draaide. En het klonk erg goed! Ik vond zijn hardcore platen onder de projectnaam “the Masochist“ nogal wisselvallig, gelukkig draaide ie er het goede deel van. No Newstyle was de enige plaat van the Masochist die ik me kan herinneren die gedraaid werd. Verder werden G-Shock – Demons en Stunned Guys’ Thrillseekaook opgezet, onder het motto lekker ouderwets HAKKUH! Jazekers, ook de hakkuh-spiergroep werd weer best getrained zeg! In de hardcore zaal was het geluid redelijk te doen, alleen was het er errug druk. Gelukkig stonden we in de buurt bij mensen die ook wel wisten wat hakkuh was, dus niemand vond het erg dat ik af en toe iemand eens flink, weliswaar per ongeluk, aanbeukte. Na weer flink wat hardcore-vertier (het laatste van de avond) was een mindere periode aangebroken.

Want we moesten the Prophet jammergenoeg verlaten vanwege het “jassen-incident”. Erik was het bonnetje van zn jas kwijt, hij wilde toch iets verzinnen om ooit zijn jas terug te zien. Na het meisje van de vip-garderobe 1000 aanwijzingen te hebben gegeven hoe zijn jas eruit zag, was het haar eindelijk gelukt om zijn jas tussen de andere 999 jassen uit te vissen. Drie kwartier naar de klote, tsja, wat doe je eraan hè? In licht euforische staat (de jas is terecht) zijn we snel teruggegaan naar de Dominatedzaal.

Wie was er aan het draaien? Onze Neerlandsche Koningin der Hardstyle: Dana! Ze onderscheidde zich enorm qua platenkeuze, de typische Dana-sound van het afgelopen jaar pompte weer uit de speakers! Het was een mengelmoesje van harde hardtrance en hardstyle, wat vaak is terug te horen in haar produkties, wat er werd gedraaid. In het begin dacht ik: welke plaat is dat toch, met dat “back in time-sampletje” erin? Nu ben ik erachter: het was de plaat genaamd: Club St. D – Dopamina. Een lekker plaatje hoor, het zou zo maar es geproduceerd kunnen zijn door haar. Ook draaide ze de nog niet uigekomen plaat “When I Rock“, een plaat met een enorm zware beat erin, met een sampletje van de rapper “Royce da 5”9“. Ze draaide deze keer best veel Italiaanse Technoboy-achtige hardstyle. Zo kwamen “Technoboy – Atomic“ en “Citizen – Microtek“ op de platenspeler te liggen. Het eerstgenoemde nummer is trouwens een goed voorbeeld van een steeds vaker voorkomend attribuut binnen de hardstyle: triplet, maar dat is maar een wetenswaardigheidje tussendoor.

Nadat Dana klaar was met draaien kwam, onder begeleiding van veel vuurwerk en enorm harde knallers, de dj op, die binnenkort ook al een eigen concert geeft: Luna! Hij was erg enthousiast in zijn platenkeuze, en ik heb geen seconde stilgestaan! Hij draaide lekker hard, het was in ieder geval een best visitekaartje voorLuna: the One Man Show! Gelukkig draaide ie zijn (lees: DHHD) nieuwste plaat LSD ook, wat een knaller! En ik hoorde dat het beste nummer wat ie draaide, het thema is van de One Man Show: Now’s the Time. Ook een vette plaat hoor. Nee, ik had weinig aan te merken op zijn platenkeuze, waar anderen zeiden dat ie té hard draaide. Welke platen draaide ie verder: the Beholder & Ballistic – Decibel 2004, Clive King – Total Confusion, Motor Bazz – Elvis. Ik vond dat degene die na Luna wel heel wat in huis had moet hebben om hem te kunnen overtreffen qua hardheid. Dat is hem ook niet gelukt, volgens mij.

Na Luna was het de beurt aan ex-Shadowlands member Zany. De eerste plaat die ie draaide viel in het niets vergeleken met hoe hard Luna afsloot. Ik vond deze anticlimax jammer, maar ik was blij dat de platen die ie later begon te draaien harder waren. Een topper die ie opzette was natuurlijk de plaat die ie onder zijn pseudo “Raine” heeft gemaakt, getiteld: dominating (hoezo toepasselijk voor deze zaal? ). Omdat het kneitersharde stampen, wat deze avond weinig pauzes heeft gekend, de nodige uitputting veroorzaakte, leek het ons handig om maar even een pauze in te lassen. We zijn naar het gangetje naast de hypnotized zaal gelopen, om daar maar even te relaxen. Wat een lijp figuur zat er naast ons zeg! Meneer zn pilletje sloeg keihard in hoor! Hij begon te wrijven over zn benen en gezicht en zei alleen maar “whow, whow”. Even later kwam Luna nog voorbij lopen, die Ferdy uiteraard aardig begroette. Na genoeg rust te hebben verzameld voor het laatste blok, zijn we weer teruggegaan naar de Dominated zaal.

Hier waren de Trance Generators flink hard tekeer aan het gaan! Ook deze 2 jongens heb ik nog nooit eerder horen draaien, dus ik was zeer benieuwd. Ik vond ze best redelijk draaien, maar ze waren zeker niet de beste van de avond, maar goed. Leuk om het sampletje uit Snatch weer es te horen, verwerkt in de plaat “Garlic Breath Tosser van Audio Damage“. Ze draaiden naast de zojuist genoemde plaat volgens mij alleen maar eigen werk. Hun remix van “Save the Day“ kwam voorbij, en hun eigen nummer Bang the Drums was ook nog te horen.

En de laatste man van de avond was deze keer Dj Isaac. Een beetje vreemd om hem aan het eind pas in te plannen, omdat je meestal het hardst aan het eind zou verwachten. Hoewel hij niet extreem hard draaide, vond ik zijn platenkeuze echt subliem! Alle titels die de andere dj’s nog niet hadden gedraaid, maar die wel gedraaid móesten worden, deed hij. Een topper van de vorige editie van InQontrol mocht mij ook ter ore komen: the Pitcher – Start Rockin! Echt, de herinneringen aan vorig jaar kwamen weer omhoog drijven! Hij draaide ook zn nieuwe bootleg/plaat “nobody likes the records…”, wat ik opzich een leuk nummer vind, maar het fake-eminem sampletje mag voorgoed verdwijnen vind ik. Ik hoop niet dat Isaac dat nummer echt gaat uitbrengen. Na een prachtige slotset was het dan tijd om de biezen te pakken. De beentjes wilden nog wel door, maar het was beter om voor de grote massa naar buiten te gaan. Toen we wegliepen knalde ie er nog net een toegift in: een gouwe ouwe: Bad Dreams! Jammer dat ik niet nog even door kon gaan met hakkuh, maar het was eigenlijk ook wel weer mooi geweest.

Afgezien van het “jassen-incident” en de houding van vrienden wanneer ze een bepaalde dj niet goed vinden, was het een vette nacht! Weinig rustmomenten, en des te meer tijd om alles goed mee te maken. De lichtshow in de grote zaal was prachtig, alleen jammer dat er slechts groene lasers waren. Het decor was vrij magertjes, de muziek in de 3 kleinere zalen stond niet al te hard en was van matige kwaliteit, maar de muziek en vooral het volume in de grote zaal was uitstekend! Kortom: de avond was DIK IN ORDE! Eindoordeel: 8