Verslag van Sensation, 3 juli 2004

Sensation White.

Nadat de vorige versie van Sensation White mij ontzettend goed was bevallen met namen als Marco V en Johan Gielen zag ik ook dit jaar weer ontzettend uit naar dit feest. Toen de verkoop destijds begon kocht ik om half twaalf mijn kaartjes en was dus net op tijd voor een feest dat in twee en een half uur was uitverkocht. De Line Up van dit jaar zei me weinig, de namen kwamen me wel bekend voor maar eigenlijk alleen van Paul van Dijk wist ik dat ie zeer goed kan draaien.

Om 22 uur vertrekken we met de auto richting Amsterdam ArenA, onderweg natuurlijk ID&T radio aanstaan en door de plensbuien heen kwamen de eerste deuntjes tot ons. Toen viel ons eigenlijk al op dat de muziek die werd gedraaid voor ons niet echt bekende “Sensation” muziek was. Nu kan je dat natuurlijk niet echt zeggen maar het was behoorlijk club achtig.

Als we de auto in de garage bij Villa ArenA hebben gezet en we door het noodweer heen richting ingang G gaan en binnen zijn worden we gefouilleerd. Waarom ze dat in godsnaam doen is me ook een raadsel, op deze manier kun je het net zo goed niet doen! Ik heb me zakken leeggemaakt en die jongen voelde alleen in me zakken en vond het daarna wel best en mocht ik doorlopen. Op de site van ID-T stond ook dat het uitdrukkelijk was verboden om digitale camera’s mee te nemen. Nou ik heb nog nooit zoveel digitale camera’s op een avond gezien!

Eenmaal binnen en na wat ArenA kaarten te hebben ingeslagen voor de drank verkennen we het terrein. Het is prachtig opgezet. Het thema van vorig jaar (de verschillende elementen van de natuur) was al mooi maar nu was het naar de Griekse Mythologie opgezet. Best mooi gedaan, daar moet ik mijn complimenten wel aan geven. Er stonden 2 enorme zuilen bij de keepers kanten met TV schermen erop en in het midden een hele hoge tempel met dansruimte’s ervoor op verschillende hoogte’s. Met een biertje in de hand (bier: € 2,50; spa € 2,10; breezer € 5,=) werd het tijd voor de officiële opening met een 40 man (en vrouw) koppig koor die het thema nummer Sensation 2004 van Rush live ter gehoren ging brengen. Op iedere hoek op de tempel stonden 10 man. Erg gaaf om dit te horen alleen door de enorm hardde muziek is nou niet echt te horen hoe ze echt zingen maar dat mag de pret toch niet drukken.

Benjamin Bates mag vervolgens verder achter de draaitafel gaan staan. We lopen ondertussen verder over het terrein en wat me eigenlijk wel gelijk opvalt is dat het publiek dit jaar een stuk ouder is dan ik normaal gewend was op feesten. Volgens mij was het vorig jaar ook nog jonger maar misschien leek dat maar zo omdat ik vorig jaar met een groep van 12 man was en we nu met z’n vieren waren. De set van Benjamin was wel beter dan die van Brian S maar het publiek moest nog wel even opwarmen om helemaal los te gaan.

Ondertussen zoek ik even een toilet op. Aan één kant waren er toiletten onder aan de dansvloer en bij de andere kant moest je een heel eind omhoog via de trappen om er één te vinden. Wat ik altijd best jammer vind van feesten is het feit dat je vaak moet betalen voor het toilet. Beneden waren ze gratis maar boven moest je € 0,50 neerleggen (jawel in oude guldens is dit 1 gulden 10). Maar daar is niets aan te doen.

Paul van Dijk is ondertussen aan de beurt om het over te nemen van Benjamin. Tijdens de wisseling van DJ’s komen ondertussen dames op iedere hoek van de ArenA via prachtige kunsten met touwen naar beneden en tot slot komen er allemaal zilveren snippers naar beneden. Het showelement is altijd goed aanwezig op dit feest! De set van Paul van Dijk is voor mij toch wel het hoogtepunt van de avond. De hele zaal gaat los op de beats van Paul!

Dan de megamix. Veel mensen vinden het maar niets maar ik kan het altijd wel waarderen die 20 minuutjes geen DJ maar een mixje. Aan de rest van het publiek te zien zij ook wel want de zaal ging behoorlijk mee.

Sander Kleinenberg en daarna Erick Morillo zijn vervolgens bezig met hun set. Behoorlijke club beates komen uit de speakers. Niet slecht maar ik had het eigenlijk niet op Sensation verwacht. Ondertussen (de precieze tijdslijn ben ik even kwijt) denderen er ook weer knallen door de Amsterdam ArenA. Op de hoge tribunes hebben ze vuurwerk neergezet en die knallen gaan rond door de ArenA, werkelijk super gaaf! Vorig jaar hebben ze dat ook gedaan als opening maar het was weer wereld’s om dat zo te voelen! Tevens stond er een soort onweermachine (2 bollen in een soort kooi met onweer slagen naar elkaar toe) boven ons aan het dak vast gemaakt. Ook dat zag er geweldig uit.

Na Erick mag Joost van Bellen Sensation afsluiten. Een live zangeres zingt op wat platen van hem mee (respect voor haar maar ze zag er wel uit als ma Flodder). Helaas zag onze chauffeur het verder niet echt meer zitten en wilde ze naar huis. Dus verlaten we de Amsterdam ArenA om weer terug naar Haarlem te gaan. Onderweg hebben we nog wel de radio aanstaan maar gezien de beats die eruit komen vond de chauffeur het nodig om over te schakelen naar Yorin.

Conclusie: Sensation was een leuk feestje. De muziek was iets minder dan ik gewend was op Sensation en het publiek ook wat ouder maar vond het toch zeker de moeite waard, voor mij krijgt dit feest een 7,5

MvB