Partyflock
 

We Are Electric Weekender blijft de onbetwiste Parel van het Zuiden


verslag van We Are Electric, 6 juli 2019
anoniem gepubliceerd op
Afgelopen weekend vond in het pittoreske Noord-Brabantse Liempde wederom de We Are Electric Weekender plaats. Waarschijnlijk ken je We Are Electric al van hun uitverkochte indooredities in het Klokgebouw of de legendarische weekenders op het E3 strand, maar ditmaal streek het elektronische muziekfestival voor de tweede keer neer op Landgoed Velder in Liempde. Met grote namen als Disclosure, Eric Prydz, The Chemical Brothers en Pendulum was het op voorhand al een weekend om reikhalzend naar uit te kijken. Maar maakte We Are Electric de verwachtingen ook dit jaar weer waar? Hint: JA!



Wanneer wij op vrijdagochtend bij de rij naar het campingterrein arriveren, blijkt dat wij niet de enige Early Birds waren die dachten de drukte voor te zijn. In een warm zonnetje en schuin onder een boom, waar twee medewerkers van de groenvoorziening druk bezig zijn de laatste eikenprocessierupsen uit te roeien, komen we stapje voor stapje dichter bij de ingang.
Eenmaal aangekomen op het campingterrein vinden we na lang zoeken en het ontwijken van menig opgooitent nog een van de weinige vrije plekken. Het campingterrein is dit jaar compleet anders ingericht en de doorloop op het gehele terrein is goed. Er zijn ook meer schaduwplekken te vinden en de loopafstanden naar de wc's zijn acceptabel. Na ook onze tent opgezet te hebben, zijn we er helemaal klaar voor. De eerste blikjes lauw Heineken bier worden opgetrokken en het aanvalsplan van de vrijdag wordt met behulp van de timetable bepaald.



De eerste twee DJ's die wij op vrijdag bezoeken, zijn Nicon B2B Lifecycle, twee gevestigde namen binnen de Nederlandse bass scene. De Snare tent waar de mannen draaien wordt voor het tweede opeenvolgende jaar gehost door Rampage, het Belgische dubstep en drum 'n bass feest dat berucht is om hun gigantische events in het Antwerpse Sportpaleis. De set van Nicon en Lifecycle begint relatief rustig, maar al snel merken de mannen dat ook het hardere muzikale hak en zaag werk goed wordt opgepakt. Aan het einde van hun set vinden wij onszelf met de eerste zweetstraaltjes van het weekend terug met een ijskoud biertje aan de rand van de tent. Dit belooft wat!



Na een welverdiend broodje hamburger, waarvan wij gezien de prijs nog steeds vermoeden dat er bladgoud in zat, maken wij ons op voor San Holo en Eric Prydz. Beide shows vinden plaats in de Crash tent die geldt als de mainstage van het festival. San Holo brengt een energieke set zoals we van hem gewend zijn, maar gezien de drukte en de tegenvallende geluidskwaliteit achterin de drukke tent, komen wij er niet helemaal lekker in. Wanneer we later die avond bij Eric Prydz hetzelfde probleem ervaren, schuiven we iets verder naar voren, maar het is aardig dringen vooraan, dus maken we de sterke set van Prydz vanuit buiten mee. Voortaan toch maar wat eerder een plekje vooraan bemachtigen.



Na een matige nacht slaap en een gezellige ochtend op de camping, staan er voor de tweede dag een paar acts op het programma die we graag willen zien. Macky Gee, de jump up drum 'n bass sensatie uit de UK is een van de namen waar we erg naar uitkijken. Met zijn up-tempo jump up sets en kenmerkende sound zorgt de Brit er zijn hele set lang voor dat de Snare tent uit elkaar barst. We voelen de energieke set en het matige nachtje slaap in onze benen, maar na wat goud gele zelfmedicatie zijn we klaar voor Collabs, een samenwerking tussen Speedy J en Chris Liebing. De liveset van de twee grootmeesters van de techno komt erg goed tot zijn recht in de Pulse tent, die vandaag wordt gehost door Hyte. De mannen zijn muzikaal sterk op elkaar ingespeeld en ondanks sommige erg experimentele live synthesizer try outs, beuken de mannen de gehele avond en nacht stevig door. Het is erg sterk gepland dat beide heren drie uur krijgen voor hun set, want deze was in anderhalf uur niet zo goed tot zijn recht gekomen.



Disclosure en Charlotte de Witte sluiten voor ons de avond stevig af. Eerstgenoemden spelen vrijwel alle bekende tracks van hun voorgaande albums, maar gezien het feit dat de mannen een tijd uit elkaar zijn geweest, is dit ook goed te verwachten. De sfeer in de Crash tent is er niet minder om en het geluid in de tent klinkt aanzienlijk beter dan de nacht ervoor. Zeker wanneer Charlotte de Witte hier een uur later met een stevige 135+ BPM techno en acid set de boel afsluit. De Belgische DJ weet al jaren precies hoe ze een zaal constant kan voorzien van vernieuwende zeer stevige techno tracks en ook nu lopen we met een lichte piep, moegedanst de tent uit. Hopelijk halen we camping nog!



Op zondag ontwaken we, uiteraard topfit, kuch, rond het middaguur. Na een paar biertjes en een matige douche maken we ons op voor de laatste acts die wij vandaag willen zien, met Netsky als voornaamste artiest. Na een stevig ontbijt vinden we onszelf moe maar voldaan terug in de Rampage tent. Shiverz en Obey zorgen ervoor dat de stemming in de tent ook voor de derde dag op rij opperbest is. Een prima voorbereiding en warming up voor Netsky, want die gaan we nodig hebben! De Crash tent is compleet afgeladen wanneer Netsky zijn set begint. Zoals we van de Belg gewend zijn, heeft zijn set een goede mix tussen snoeiharde drum 'n bass en toegankelijkere tracks als 'Rio'. Toch gaat bij 'Everyday', misschien wel zijn meest befaamde nummer, het tentzeil compleet van de tent af. Bijgekomen uit een gigantische moshpit, persen we er op onze laatste krachten nog wat danspasjes uit en besluiten we voor een laatste keer de expeditie over de sfeervolle camping terug te maken naar onze tent. Het inpakken gaat nog moeizamer dan het uitpakken, maar daar geven wij lekker Netsky de schuld van. Had hij maar niet zo'n dikke set moeten draaien. De klootzak.



Al met al heeft We Are Electric zich wederom bewezen als de onbetwiste Parel van het Zuiden. Met een diverse line-up, strak geregelde campsite, gemoedelijke sfeer en een fantastische locatie weet het event ons al jarenlang met groot plezier naar het Zuiden te trekken. Volgend jaar zijn we er natuurlijk gewoon weer, want het begint nu al weer stiekem te kriebelen. Of was dat die eikenprocessierups van daarnet?