Wasteland Berlin

Wasteland Berlin… Maanden keken we uit naar het feest der feesten. Op voorhand was het een legendarisch feest in een van de meest spraakmakende clubs ter wereld. Een gegeven dat de spanning alleen maar verder opvoerde. Als KitKatClub-newbies zaten we vol vragen. Daarom dit verslag. Zodat jij weet wat je volgend jaar kunt verwachten. Wij speurden internet af. Elke site werd bekeken en de verwachtingen reikten zo hoog dat de werkelijkheid geen eerlijke kans meer had om nog te winnen. Want wat kan op tegen té hooggespannen verwachtingen? Het antwoord is simpel: Berlijn. Specifieker, de KitKatClub. Wat een feest.

De Berlijnse club is de tegenpool van de soms onpersoonlijke Hemkade in Zaandam. In plaats van één grote danszaal is het een doolhof van kleinere zaaltjes verspreid over drie verdiepingen. Juist die wirwar maakt deze locatie uniek. Elke hoek, trap en gang voelde als een nieuwe verrassing. De begane grond is voor de dansers. Met een grote loungeruimte, een zwembad waar je rond kunt zitten en twee feestruimtes. Aangevuld met een barretje dat aandeed als een bruin café. Wie naar beneden durft treft meer ruimtes aan. Met ziekenhuisbedden en zitruimtes. Ook boven kan alles, maar de ruimte daar is beperkt.

Je gaat terug in de tijd zodra je binnenstapt. Met blacklight dat de versieringen aan de muur en plafond tot leven brengt. Heel even was het weer 1990. Omdat de KitKatClub laat op gang komt – leerde internet ons – besloten we pas rond 23:30 uur in de rij aan te sluiten. Niets was minder waar. De rij was tientallen meters lang. Controle was er niet. Mijn sportvest en joggingbroek, die de kinky kleding verhulde, werd niet gezien. Niemand werd gefouilleerd. Geen tas is bekeken. Voor we het wisten waren we binnen.

Wat was het druk. Ik was direct verdwaald, zonder een meter te lopen. Een uitsmijter voelde mijn onrust aan en kwam naar me toe. Hij dirigeerde me vriendelijk naar de omkleedruimte in een soort bijgebouwtje. Waar ook de garderobe was. De relaxte houding van de portier is kenmerkend voor de Berlijners. Wat een ontzettend aardige, open en toegankelijke mensen zijn dat.

De KitKatClub heeft geen lockers. Je kunt je jas en tas afgeven in ruil voor een gratis bonnetje. Geen extra kosten dus. Het klinkt lastig, maar even tussendoor iets uit je tas halen is geen probleem. De verkleedruimte is een stuk ruimer dan in Zaandam.

Vergeet niet vooraf te pinnen, want eenmaal binnen heb je contant geld nodig. In de KitKatClub betaal je alles met cash. De prijzen zijn meer dan redelijk. Een biertje is drie euro, een mixdrankje zes. Voor dat geld krijg je een grote fles bier of een groot glas. Riant gevuld met sterke drank.

De eerste paar uur Wasteland voelde als doorbijten. Het was onwaarschijnlijk druk. Op bepaalde punten slipte het zo dicht dat niemand meer voor- of achteruit kon. Pas rond een uur of drie werd het begaanbaar. Ik kan me voorstellen dat veel bezoekers voor die tijd afhaakten vanwege die bizarre drukte. Wat ook betekende dat je soms lang bij de bar moest wachten voordat je aan de beurt was. Met de naakte barmeisjes was dat overigens geen straf. Maar nadat het iets rustiger werd en je normaal kon lopen was dat al snel vergeten. Wat een gigantisch feest. En wat draaiden de dj’s lekker.

Het publiek in de Berlijnse editie is duidelijk anders dan in Zaandam. Wasteland vindt zijn roots in de gayscene, maar dat is verloren gegaan in Berlijn. Het zijn de stelletjes die de dansvloer domineren. Omdat Berlijn in alle opzichten berucht is als uitgaanstad dachten wij een extreem, extravaganter publiek aan te treffen. Dat viel mee. Het was kinky, fetish en ongetwijfeld wild voor de gemiddelde festivalbezoeker. Maar in vergelijking met onze Nederlandse editie viel het mee. Die kenmerkt zich juist door de gewaagde smeltkroes van alle seksualiteiten. Dit voelde normaler. Minder extreem. Stiekem vond ik dat jammer. Want dat maakt Wasteland juist uniek.

Wasteland Berlin duurt officieel tot acht uur. Pas nadat ik steeds meer spijkerbroeken zag rondlopen wilde ik weten hoe laat het was. Normale kleding op Wasteland? Een doorbitch had ik de hele avond niet gezien, maar dit verbaasde me toch wel. Eén spijkerbroek werden er 10, 20, 30. Het leek zelfs steeds drukker te worden. Een horloge bood uitkomst: het was al 10 uur. De KitKatClub was zijn volgende ronde in gegaan. Eentje die wij afsloten rond 11 uur. De nacht was voorbij. Een onvergetelijke herinnering blijft.