Vervolgens samen met mijn partner in crime ons genesteld in de main waar ene Audien aan het draaien was. Had wel eens van de beste man gehoord maar qua producties geen idee wat ik kon verwachten. De zaal zag er prima uit met als pluspunt beste tv schermen aan de zijkanten. Audien begon best aardig, sfeer zat er leuk in. Maar na verloop van tijd kakte het wat in en werd het een herhaling van zelfde voorspelbare tracks. Saaie bedoeling, Audieu dus!
Ondertussen ging het drinken halen bij de linkerbar verre soepel. Volgens mij stonden er op een gegeven moment maar 3 personen om iedereen te voorzien. Als dat dan ook nog van die onzekere popjes zijn, tja dat schiet niet echt op.
Inmiddels was het tijd voor onze Duitse vrienden uit de Kosmische Poort. Daar verwachte ik eigenlijk niet zoveel van, live vind ik ze namelijk vaak nét niet. Maar niets was minder waar deze keer. Wat een bazenset! De vaart zat er al snel goed in en er werd goed doorgedraaid. So Get up blaast toch wel lekker weg mainstage, super! Ook de mash-up met First State's Falling ging er goed in, één van de weinige geslaagde combi tracks deze avond in een tijd van eindeloze slechte mashups dashups en tripleups. Beste set van de avond, dat kan ik al wel verklappen. Volgende act was onze anti held Dash Berlin a.k.a Jeff Bounce a.k.a king of cheese. Had 0 verwachtingen hier en dat maakte hij meer dan waar. Wat een drama! Drukker met op het podium springen dan goeie platen draaien. Vocals only met breaks van 3 dagen om vervolgens met laffe flauwe climaxen te komen. Ik kan er helemaal niks mee maar eerlijk is eerlijk, de mensen waren wel enthousiast dus hij zal voor een hoop mensen toch iets goed doen.
Vervolgens gevlucht maar invites vs talent om daar Fisherman's Friends, Max Graham, Gouden Ben en KhoMha te aanschouwen. Max Graham was aan het afronden en dat klonk niet onaardig. Ben Gold vond ik totaal inspiratieloos met nietszeggende deuntjes. De limburgse inbreng was zeker niet slecht maar met het onvermijdelijke Apache ben ik wel klaar nu. Totaal kapot gedraaid die track. KhoMha was uiteindelijk de winnaar van dit 4 luik met een (net zoals vorig jaar) energieke set vol enthousiasme.
Inmiddels hadden we met het verlaten van de main ons recht om Armin te zien verspeeld want die was binnen mum van tijd tjokvol. Zelfde verhaal met Armin 138 later. Achteraf misschien niet de allerbeste keus want de 2 sets klonken achteraf meer dan fijn.
Ondertussen weer terug beland in de main om NWP te checken. Daar keek ik dus erg naar uit. Echter, droevig werd ik van de heren Schulz & Corsten. Volgens de heren willen ze met dit project 'iets anders' doen. Ik vond het vooral erg saai en veel van hetzelfde. Als je dan ook weer Loops & Things in een stoffige mash-up gooit tja. Jammer, gemiste kans.
Toen ervoor gekozen om culthelden Kyau & Albert te gaan verblijden met ons bezoek. Met dit duitse duo heb ik al jaren een wat wisselvallige relatie. Enerzijds, artiestenalbums zijn werkelijk fantastisch met juist wat meer trance geluid en die bijna foute duits engelse accent en dito lyrics van het blonde deel van het 2-tal. Heerlijk! Anderzijds zijn het niet de meest vrolijke en symphatieke gasten en zijn hun live sets vaak wat aan de matte kant en relatief weinig met trance doorspekt. Was uiteindelijk positief verrast door hun set. Veel eigen tracks van Nights Awake album, wat is Another Time toch een fijne track! Bijna guilty pleasure materiaal maar o zo fijn! Verder zat er een lekkere sfeer in de muziek en publiek. Wil wel nog even 2 flinke missers aankaarten. Weer aankomen zetten met de Arty Farty remix van Punk kan ècht niet meer. En dieptepunt was toch de wanstaltige mash-up van Epic en Concrete Angel was echt te triest voor woorden. Mammoth erachter aan getuigde ook niet van veel inspiratie.
Vervolgens nog even een stukje reorder meegepakt, altijd lekker en folding your universe is wat mij betreft een perfect voorbeeld hoe een trance track moet klinken, simpel maar doeltreffend
Volgende klus was de 138 zaal waar we achteraf gezien veel te laat heen zijn gegaan. Normaliter een uplifter pur sang kwam ik er na het 'geweld' elders moelijk op gang hier. Toch draaide Bryan Kearney een fijne set met als nostalgisch hoogtepunt Vengaboys - Kiss (airscape rmx) Dat noem ik nou verrassend, hulde!
Bij Manuel & Ferry was de rek er inmiddels aardig uit dus dat klonk op dat moment als een eindeloze herhaling van zelfde geluiden. Toch nog even op de main afgesloten waar het nog opvallend druk was. JOC en Fila draaiden zeker niet onaardig maar ons kaarsje was te ver uit om nog serieus en enthousiast deze set te beleven.
Eindconclusie wat mij betreft:
switch naar Jaarbeurs goed uitpakt
muzikaal vrij matig. Wat mij bij ASOT 600 ook al stoorde, weinig variatie, inspiratieloze tracks en eindeloze mashups en remixen zonder toegevoegde waarde
Naarmate het feest vorderde zakte de sfeer in de verschillende zalen drastisch. 138 praktisch leeg op het laatst. Bij invites en talent zakte de gezelligheid ook als een kaartenhuis in elkaar
wc's top. Veel en snelle doorloop.
Nu 2 dagen later ziet de wereld er altijd anders uit. De sets terug geluisterd van zowel geziene en gemiste dj's. De ene wat beter dan zaterdag, de andere hetzelfde of wat minder.
Feit blijft dat het me overall toch wat tegenviel ondanks (of misschien wel dankzij) een veelbelovende line-up. Qua producties en dj sets vind het sowieso allemaal wat minder en voorspelbaarder geworden. Aan de ene kant het big room house trouse segment en aan de andere het bijna obsessieve van de '138' sound. Het word weer tijd voor een goeie balans in trance land waarin een track weer een track is en geen nummer. Platen met gevoel emotie en een story to tell. Op welk tempo dat is vind ik niet zo relevant maar klaar met al die inspiratieloze nummers en vooropgezette dj sets.
Misschien is het een beetje overkill al de muziek en feesten of het feit dat een aantal gewaardeerde 'feest'vrienden afwezig waren dat het tot een dubbel ASOT gevoel maakt dit jaar, time will tell!
Ach ja, volgend jaar zijn we er gewoon weer bij
In trance we trust!
