Verslag van Drift Festival, 21 mei 2011

Zaterdag 21 mei 2011, eindelijk was het zo ver voor de jongens van Drift. Samen met hun partners opende ze op een zeer gepaste wijze voor ons het festivalseizoen met “Drift Festival”. Dat deze dag de wereld zou vergaan, ach, ik geloof niet dat dat bij iemand op het feest indruk heeft gemaakt.
Rond een uur of twee kwamen wij met z’n vijfjes het festival terrein opgelopen. Na een gratis parkeerplaats was de korte wandeling (nog geen 2 minuten) naar de ingang prima te doen. Uitstekend gevonden van de organisatie om bedrijven te vragen om ‘hun’ parkeerterrein ter beschikking te stellen.
De toegang liep soepel. Kaartjes controle, vriendelijke security en lieve dames die een letter op je arm schilderden. Wij waren met z’n vijfjes, dus precies genoeg voor Drift. Ik stond achteraan en werd dus af geserveerd met een T.
Het festival terrein was de VASIM. Voor mensen uit de buurt van Nijmegen is deze oude fabriek inmiddels een begrip. Vele feesten en kunstfestivals waren Drift al voorgegaan. Achter de fabriek ligt een groot stuk geasfalteerd terrein waarop je prima kan dansen. Ondanks de meer dan aangename temperatuur werd het niet te warm. Dat wil nogal eens gebeuren als de zon de hele dag op het asfalt brandt maar dit keer niet. Vanaf de ingang is er een behoorlijk hoogte verschil, dus de trap af naar beneden.
Het was een overzichtelijk festival terrein. Lockers, toiletten, bonnen, drinken, fastfood, gezond eten, koffie en daarna een kunst tafel waar één ieder zijn of haar kunstuitingen kon tonen. Veelvuldig werd er gebruik van gemaakt. De meest geniale vond ik: “Zwijgen is goud, vertel mij wat!”
Twee stages waren buiten en eentje in de fabriekshal. In de hal waren ook alle voorzieningen aanwezig zodat mensen die binnen het helemaal naar hun zin hadden niet naar buiten hoefde. Het mooie weer zorgde ervoor dat wij nauwelijks van de gelegenheid gebruik hebben gemaakt.
Gelukkig was er een groot tentzijl gespannen waardoor er voldoende chillruimte in de schaduw was. De mainstage, buiten, lag eigenlijk direct aan het einde van de trap. Denk een meter of 20 ervan verwijderd. Met de rug tegen de mainstage was de zg. Area 3. Bij Area 3 was een bord opgehangen waar je korte berichtjes kon achterlaten. Een soort Facebook maar dan op papier. De achtergrond was ook Facebook blauw.
Als ‘echte’ liefhebbers van Techno begon het een beetje flauwtjes. Mannen als Steve Mensink, Trus’me etc. konden ons niet echt aan het dansen krijgen. Pas vanaf een uur of 9 begon het tempo op te lopen naar een voor ons dansbare snelheid. Tot die tijd was de muziek meer lounge achtig en kwamen wij niet echt los. Zelfs Pitto kreeg het bij mij niet voorelkaar. Dat is dan ook mijn grootste kritiekpunt. De muziek was goed en mooi maar vooral niet dansbaar. Door de chill mood waarin wij inmiddels geraakt waren kwam Cari Lekebusch en Joel Mull als een mokerslag. We gingen los maar merkten al snel dat onze benen al vermoeid waren van een dag hangen, heupwiegen en wandelen. Rond half tien was de pijp leeg. Na een fijne dag zijn we toen rustig teruggelopen naar de auto.
Het festival krijgt van mij een dikke 8. Met name door alle zaken rond de muziek. Een betere line up had daar zeker een 9 van gemaakt. Heren, hulde! Ik hoop dat jullie dit doorzetten. Wat een heerlijke sfeer, opzet en service. Alles netjes en snel. We kunnen spreken van een stel profs die een feestje hebben gebouwd.