Verslag van Awakenings Festival, 26 juni 2010

Al sinds de dag van de kaartverkoop waren de tickets in huis, en het aftellen kon beginnen. Voor iedereen in de groep die mee ging zou het een afsluiting van een druk jaar worden. En waar kan je zo’n feestje beter vieren dan op de 10e verjaardag van Nederland’s grootste Technofeest. de 100e AWAKENINGS!

Na een bijna slapeloze nacht, vertrok ik halverwege de ochtend richting Utrecht, en na een vertraging van een half uur, kwamen ook wij eindelijk aan op Amsterdam Sloterdijk. Hier was alles met de pendelbussen goed geregeld, en waren we 10 minuten later ergens in the middle of nowhere. Geen muziek te horen, en nergens een teken van een festival te bekennen. De hele meute verplaatste zich tussen een pad van hekken richting een bos. Wat volgde was een wandeling van 40 minuten. erg jammer, maar de bussen zullen niet dichterbij kunnen komen?
Het was inmiddels een uurtje of half 2 toen we eindelijk door de poorten waren, en we uitkeken over het grote entreeveld van Awakefest. In de Z stage, die naast de ingang gelegen was, klonken al zware en flink up-tempo beats, maar wij besloten even kluisjes, tokens en een drankje te regelen. In het gras bij de main namen we ons eerste drankje, waar Anton Pieete & Bart Skills hun zomerse sound ter gehore brachten. Even snel bijgepraat over de laatste drukke dagen van het afgelopen jaar, en daarna op naar de Y-area waar een grot deel van de groep aan het dansen was. LEN FAKI
Toen we de Y binnenstapten, riep de MC net om, dat len Faki aan zijn set ging beginnen. In de tent was het tropisch, en het beloofde wat voor de rest van de dag Gelukkig heeft de organisatie goed naar het weerbericht gekeken, en stonden er overal op de stage grote ventilatoren. Zo kon de crowd als een malle beuken op de heerlijke set van Faki. Wat ging het er op, de vloer van de Y stage leek een springkussen, en je moest blijven springen en dansen, om niet onderuit te gaan. Toen Dustin Zahn’s stranger to stability er in klapte, was de zaal helemaal niet meer te houden. Wat een opening van de dag, geweldig.
Na Faki kwamen Marcel Dettman & Ben Klock de stage overnemen, maar na een paar minuutjes besloten we meer mensen op te zoeken die zich goed vermaakte op de W stage.

RARESH
Halverwege de set van Raresh liepen we vanaf de tribune het veld op, waar we erg veel bekende tegenkwamen. Altijd leuk om al die breed grijnzende koppen weer te zien, want in dit weer was het perfect vertoeven buiten, al was het voor velen soms net iets te warm, omdat dit eigenlijk 1 van de eerste zomerse weekenden van het jaar is. In de lucht verschenen steeds meer zwevende pollen, en ik hoopte dat ik geen last zou krijgen van mijn jaarlijks hevig terugkerende hooikoorts. het ging gelukkig lang goed. Raresh was heerlijk bezig, en redelijk vooraan vonden we veel mensen van de groep, die lekker losgingen op de laatste klanken van zijn set.

REBOOT
Hierna nam Reboot de 2e buiten stage over, en ging het nog lekkerder verder. Het eerste extreem zomerse gevoel bereikte ons, en in de palle zon danste we met z’n allen op de set van Reboot. Het was tijd voor een ijsje, en na een tijdje Reboot besloten we via de toiletten even verder het terrein te verkennen. Met weer een groepje bekenden kwamen we uit in de A-area, waar een van de dj’s bezig was die ik erg graag wilde zien draaien. Bij puur toeval kwamen we net tijdens zijn set binnen. OSUNLADE
In een prachtige tent was Osunlade bezig aan zijn set. Er waren niet heel veel mensen, maar het mannetje of 100 dat er vooraan stond ging wel de hele set los. Doorgedrongen naar voren kwam het geluid van Osunlade helemaal fijn aan in de oren, en was het genieten geblazen. Toen er een halve groep besloot lekker buiten te gaan zonnen onder het genot van een muziekje, danste we nog even door, en besloten toen aan het einde van Osunlade richting de manslagen te lopen waar een van de bijzonderste acts van de dag plaatsvond, al een aantal uur lang.

BELLEVILLE 3:
(Kevin Saunderson & Derrick May & Juan Atkins)
De 3 techno helden uit Detroit zouden voor deze speciale 10 jaar AWAKE een setje draaien met z’n drieen, dat zo’n uurtje of 3 zou beslaan. Voor ons klonk het wel lekker, maar er waren een paar vreemde overgangen, en achteraf blijkt dat er heel wat anders aan de gang was op de main stage.
‘Na afloop van het optreden is ons een interview beloofd met de drie grootheden. Maar ook hier geeft Atkins niet thuis. Als ik hem vraag of we een rustige plek op kunnen zoeken zegt hij, terwijl hij wijst naar Adam Beyer, die op dat bezig is aan zijn optreden: “Nee niet nu, ik wil Jeff Mills zien.”

Een interview met de Belleville Two dan maar. May en Saunderson zijn zichtbaar aangeslagen. “Ik wilde dit eigenlijk helemaal niet doen”, aldus May. “We houden van Juan en we zullen er altijd voor hem zijn, maar hij is de weg kwijt. Hij heeft lange tijd een drugsprobleem gehad, is aan de betere hand, maar vandaag leek het nergens op. Kevin heeft me uiteindelijk overgehaald om dit toch te doen. Hij heeft nachten door zitten werken in de lobby van het hotel om het te laten slagen, dan is het triest dat het zo eindigt.’
(3VOOR12.nl)
Erg jammer dus, maar na een half uurtje main hadden we trek, en gingen we op de mooiste plek van het festival eten, aan het water bij een lekker vage dubstep/drum n bass, reggae stage met een dik geluid. Hier even op Heineken-Isle gekeken, maar dat viel tegen helaas, dus na ons eten verplaatsten we ons weer naar de A area, waar veel mensen samen zouden komen voor:

GUI BURATTO (live)
De tent was inderdaad veeeel voller dan toen Osunlade er bezig was, maar mocht de pret niet drukken. Na een meeting met wat bekenden, konden we gaan genieten van de geweldige muziek van Gui Buratto. Dit verliep helaas niet zoals gepland. De hooikoorts sloeg toe, en na een aantal keer niesen viel de eerste bloeddruppel op mijn borst. Toen het bloed uit beide neusgaten begon te stromen, en ik zelfs bij hoesten bloed in mijn mond kreeg, besloot ik toch maar even de EHBO op te zoeken. Hier een tijdje gezeten, want ze wilden zeker weten dat het over was, en toen dat eindelijk het geval was, konden we rustig richting de Y stage lopen, om een van onze favorieten te zien optreden.

DAVE CLARKE
Ookal kreeg ik steeds meer last van de hooikoorts, deze set konden we niet overslaan, en we zochten weer de plek bij de ventilatoren op, om te genieten van Dave Clarke.
Deze opende met het Wilhelmus, dat heel snel werd afgekapt door een stel vuvuzela’s die snoeihard door de Y bliezen. na het vuvuzela concert ramde Clarke er in, en is die anderhalf uur niet meer opgehouden.
Non stop gingen we los, en de anderhalf uur vlogen voorbij. Na een soort keiharde electro afsluiting, kwamen er weer vuvuzela’s, toeters en bellen, en nog 1 hele fijne snelle techno plaat, en toen was het helaas alweer over voor Dave. en nog erger. het was over voor ons. Voor ons 1 van de setjes van de dag! De sfeer vooraan was ook uitermate goed, en iedereen leek familie. wat een gezelligheid.

THE ADVENT & INDUSTRIALYZER
In verband met treinen die gehaald moesten worden, en de terugrit die we moesten lopen richting de bus, besloten we nog eventjes in de Y af te sluiten, en daarna richting de uitgang te gaan voor het enorm druk werd. Advent & Indsutrialyzer knalde er meteen van begin flink op, wat weer resulteerde in een volledig gekke crowd.
Na een lekker bakje Ben&Jerries liepen we richting de uitgang, en begon de avondvierdaagse richting de bussen weer. Na 40 minuten zaten we eindelijk in de bus, en na het afscheid op Amstel en Utrecht centraal, begon ik aan de laatste etappe van de dag. Bijna thuis, was nog even mijn zadel van mijn fiets gejat, en hadden er mensen geprobeerd hem in de brand te steken, kleine domper. maar mocht nog steeds de dag niet verpesten!

AWAKEfest 2010 was een geweldig festival, en een mooie verjaardag voor Awakenings. Dikke respect voor alle mensen die zo lekker losgingen, gezellig waren etc. En nog dikkere respect voor Monumental, die het iedere editie weer voor elkaar krijgen iets geweldigs neer te zetten.
THNX allemaal (ook voor het lezen), tot 9 oktober in de Gashouder, en tot volgend jaar op Awakenings festival 2011.

Greeetz,
Alwin a.k.a. True Spirit