Verslag van Nightmare Outdoor, 8 mei 2010

Mijn allereerste Nightmare was in 1992 en vond plaats in de Energiehal te Rotterdam, nu ruim 18 jaar later ben ik bij de recentste Nightmare geweest.
Als ik zo op die 18 jaar terug kijk zie ik pas in hoe snel alles eigenlijk gaat, maar toch bestaat Hardcore nog steeds. Zelfs het hardcore volkje is niets veranderd en hierbij blijven zowel de kale koppen als de Aussi's en Cavello's een heuse trend. 18 jaar geleden had ik niet durven dromen dat de Hardcore in 2010 nog steeds zou leven. maar HARDCORE WILL NEVER DIE !

De grote hardcore feesten trekken tegenwoordig tienduizenden mensen en worden in feite alleen maar groter. Uiteraard is het vooral een nieuwe generatie die voor deze toename zorgt, maar ook de hardcore liefhebbers uit het verre verleden blijven vertegenwoordigd. Maar genoeg nostalgisch geouwehoer en over naar het verslag van afgelopen zaterdag 8 mei 2010. Nightmare was in mijn ogen een echt Rotterdams feest maar toch koos de organisatie ervoor om Nightmare in een geheel andere provincie te geven, namelijk Overijssel. Voor ons niet naast de deur met een ruime anderhalf uur rijden. De enorme line-up had er echter voor gezorgd dat we de afstand met alle plezier wilden trotseren.
Om 10 uur op zaterdagochtend vertrokken we vanuit Moordrecht en om 12 uur verlieten we de snelweg op zoek naar het festival terrein. Hellendoorn stond dan wel aangegeven maar een verwijzing naar Nightmare was nergens te bekennen en zo kon het dus dat we er alsnog een uur over hebben gedaan om borden te vinden, en een complete rondleiding rondom Hellendoorn en Nijverdal rijker werden. Toen we eindelijk borden voor Nightmare vonden werden we over een smal kronkelig weggetje geleid waarbij ik direct moest denken aan de puinhoop die zou kunnen ontstaan na afloop van het festival in het pikkedonker. Met het aangeven van Nightmare had de organisatie in mijn ogen een enorme steek laten vallen en hierdoor was mijn ventje eigenlijk al flink geïrriteerd toen we eindelijk het drassige veld naast het festival terrein op reden.

Bij de ingang konden we direct doorlopen en begon het humeur van mijn mannetje al wat op te klaren, een korte massage zorgde ervoor dat we veilig en wel het terrein opgelaten werden. En hoewel er deurverkoop was, denk ik dat het vooral de echte gabbers die allang in het bezit van een kaartje waren die waren komen opdraven uit alle windhoeken van het land en de mensen uit buurt en de dagjes mensen op afstand heeft gehouden.
Hardcore is zowel bij mijn mannetje als mij nooit dood geweest ,en oke we zijn dan wel de eerste generatie maar draaien nog steeds mee, net als het merendeel van de hardcore dj's.
Het weer zat niet echt mee en met een koude 11 graden was het zeker in het begin zaak om de warmte op te zoeken, maar eerst op ontdekkingsreis door deze voor 1 dag aangelegde hardcore-wereld. Deze editie van Nightmare was passend LOST IN THE FORREST genoemd aangezien het zich allemaal tussen de bomen afspeelde.
Het geluid bij de meeste areas was oorverdovend en ontzettend zuiver.
Helaas was in de grote main tent naar ons idee het geluid het zachtst en dat was dan een tegenvaller. De organisatie had alle grote namen op hardcore gebied weten te regelen en daardoor werd het moeilijk al je favoriete dj's te kunnen zien en horen.
De grootste namen waren waarschijnlijk die in de main, maar voor mij waren vooral de dj's bij de early een Must see and hear. dj kristoff draaide een fantastisch setje maar ook de set van BuzzFuzz en Dano is noemenswaardig. Vince was hier de minste dj, zijn set viel zeer tegen en veel mensen verlieten de ,,Deadmens tree,,. Tha Playah draaide in de main de sterren van de hemel en ook darkraver in de ,, Dark Ruins,, draaide een fantastische oldskool set. Over Nosferatu kan ik alleen maar zeggen. SUPER. Kortom de setjes die ik heb meegekregen waren geniaal te noemen. In de main viel mij de set van Day-Mar en MaDDog erg tegen, maar van anderen hoorde ik juist dat die set top was. ieder zijn ding.
Kortom teveel dj's om te kunnen horen en de meeste setjes die ik heb meegekregen waren goed.

In het midden van het festivalterrein waren meerdere foodstands geplaatst en het enige wat in mijn ogen mistte was Italian food, maar hier kon ik zeker vrede mee hebben aangezien er meer dan genoeg keus was.
Ondanks dat het terrein in de dagen voorgaand aan het festival totaal verregend moet zijn geweest was hier niets van te merken en zijn mijn schoenen nagenoeg schoon en droog gebleven.
Het Hardcore volkje heeft zich zoals gewoonlijk voorbeeldig gedragen en mogen sommige mensen denken dat vooral agressie op deze feesten de boventoon voert. niets van waar. als het allemaal gabbers onder elkaar zijn heerst er juist een relaxte sfeer van saamhorigheid en in mijn ogen wordt het vaak verpest door de mensen ,, die gewoon een dagje weg gaan ,,. Ik zelf heb geen vechtpartij gezien en dat kan ik niet zeggen van sommige andere house festivals.

Nightmare's LOST IN THE FOREST was een feest dat de gehele Hardcore scene recht heeft gedaan. Hardcore will never die ! dat weet ik zeker.