Verslag van Nature One, 2 augustus 2008

Welkom terug in de echte wereld.

Zondagmiddag, na dagen van feesten was nu dan toch echt het moment aangebroken om naar huis te gaan. Spullen allemaal weer bij elkaar gescharreld en keurig ingepakt. Laatste checks, hadden we echt alles, alle restjes “rotzooi “weggegooid, ja er was niks meer te vinden. Klaar om de lange autorit naar huis te aanvaarden.
Het was een groot avontuur geweest daar op Nature One. Zoveel meegemaakt, dat is werkelijk met geen pen te beschrijven, daar moet je zoals ze dat zeggen bij geweest zijn. Het was wel duidelijk volgend jaar zouden we zeker weer terug komen. Niet wetende dat er ons nog een veel groter avontuur stond te wachten. Daar gingen we dan. Afscheid genomen van vrienden en vriendinnen en iedereen toch vooral op het hart gedrukt goed uit te kijken en voorzichtig te zijn. We wisten tenslotte allemaal dat onze Duitse vrienden niks tolereren. Moe maar voldaan reden we rustig mee in de lange stoet auto's die de camping verlieten, ons van geen kwaad bewust. We draaiden de openbare weg op en Nature One lag nu echt achter ons.
Maar hoe anders was de werkelijkheid? We hadden nog geen 500m gereden of er sprong ineens een agent uit de bosjes die ons maande te stoppen. Hij vuurde gelijk de bekende vraag op ons af “haben sie drogen konsumiert ? “ Nein ! was het stellige antwoord van onze chauffeuse, maar daar was onze Duitse vriend toch niet helemaal van overtuigd en gebood ons om links af te slaan. En ja daar stonden ze hoor, een gigantisch welkomstcommitee. Ik weet niet hoeveel het er waren, maar het waren er verdomde veel. Zelden zoveel groene mannetjes bij elkaar gezien !
Ze hadden zich goed voorbereid dat was wel duidelijk, een grote tent, dixies, busjes, een arts het was er allemaal. behalve een pinautomaat. Nee, hier werd niets aan het toeval overgelaten. Onze chauffeuse volgde de aanwijzingen van de agenten braaf op en parkeerde de auto op de aangewezen plek. Vervolgens moest ze de auto uitzetten en het raampje openen. Daar werd weer dezelfde vraag gesteld, ”gutentag haben sie drogen konsumiert?” Nein was wederom het antwoord. Ze had tenslotte het hele weekend niks genomen, zelfs niet een klein hijsje van een jointje. Juist omdat we wisten dat dit kon gebeuren.
Onze Duitse vriend was echter niet van plan om ons op ons woord te geloven en gebood ons een voor een uit te stappen. Onze vriendin werd meegenomen voor een aantal onderzoekjes en wij werden uitbreid gefouilleerd, natuurlijk werd er niks gevonden en we konden dan ook al snel een plekje in het gras opzoeken om daar af te wachten wat er verder zou gebeuren.
De auto werd grondig onderzocht en bekeken. Niks te vinden natuurlijk, we zaten dan ook tamelijk relaxt in het gras te wachten op wat er komen zou. Echter onze vriendin bleef nu toch wel erg lang weg, vreemd ze had zich het hele weekend toch keurig gedragen, onbewust maakten we ons inmiddels toch wel een klein beetje zorgen. Het zou toch niet. nee onmogelijk. Eindelijk na een eeuwigheid kwam onze vriendin dan toch eindelijk weer uit die grote witte tent tevoorschijn, opgelucht konden we weer adem halen. Ze hadden haar in ieder geval niet opgesloten.
Langzaam kwam ze dichterbij in gezelschap van een agent, zagen we dat nou goed, ze keek toch wel erg bedrukt het lachen was haar duidelijk vergaan. Aangekomen bij onze auto, werden wij er ook bij geroepen en nu was het ons wel duidelijk er was iets goed fout !
De dames en heren hadden, zoals wij inmiddels al wel vermoeden, kennelijk toch iets gevonden. In haar urine waren toch nog sporen van thc aanwezig. De schok was groot en werd alleen maar groter. Ze waren onverbiddelijk zij mocht zeker niet verder rijden en er zou ter plekke 700 euro opgehoest moeten worden dan konden we onze reis weer hervatten mits een van ons wel mocht rijden. Damn 700 euro. We konden onze oren niet geloven. Dit kon niet het moest een foutje zijn. We hadden ons zo goed voorbereid. Echter onze tegenwerpingen werden natuurlijk niet geloofd, en er zat niks anders op het een en ander gewoon te accepteren.

Hoe nu verder? Die 700 euro was nog ons kleinste probleem na wat grabbelen kwamen we tot 450 euro. Dit bleek voldoende, de rest mochten we vanuit Nederland voldoen.
Maar dan probleem nummer twee. Het was nogal duidelijk dat als zij niet mocht rijden, wij dat zeker niet mochten. Dat hadden onze Duitse vrienden natuurlijk allang verwacht en ze hadden daar dan ook een passende oplossing voor. Deze was zeer simpel. Gewoon 24 uur blijven staan en dan was alles opgelost. Wel even rijbewijs en sleutel inleveren natuurlijk !
Shit. 24 uur ! Maar we moesten de dag erna weer aan het werk, dat kon niet onmogelijk.
Hoe gingen we dit oplossen? Ondertussen werd onze auto op een parkeerplaats gestald tussen al die andere auto's van mensen die in hetzelfde schuitje zaten (en dat waren er veel). Gauw wat vrienden gebeld die al onderweg waren en na kort overleg kwamen we tot de conclusie dat er iemand hier moest blijven. Al snel werd duidelijk dat ik die rol op me ging nemen. Ik had tenslotte als enige nog vakantie, de rest moest gewoon werken. Zo gezegd zo gedaan. Dus de benenwagen genomen en koers gezet naar Kastelaun. Daar aangekomen stonden onze vrienden ons al vol ongeloof op te wachten. Ja het was echt waar. Gelukkig hadden zij mijn koffer met schone kleren bij zich en kwamen we al snel tot het besluit dat ik een hotelletje zou zoeken en zij de reis naar huis zouden hervatten. Ik zou dan de dag erop volgen. Gelukkig was dit allemaal snel geregeld en voordat ik het wist zat ik helemaal alleen in een Duits hotel.

Daar zit je dan in je uppie. Had besloten er dan maar het beste van te maken en me niet te laten kisten. Dus een lekker plekje op het terras uitgezocht en heerlijk avondmaal besteld. Dit had ik inmiddels wel verdiend. Na al die dagen van feesten, weinig slaap en eten, verdween deze dan ook vlug in mijn hongerige buikje. Daarna m'n kamer opgezocht om te gaan genieten van een heerlijke warme douche. Wat had ik die gemist zeg. Vervolgens op bed gaan liggen om nog wat televisie te kijken. Dit hield ik echter niet lang vol en viel dan ook al snel in slaap.

De volgende dag vol goede moed opgestaan. Zo'n nachtje doet een mens goed kan ik je vertellen. M'n ontbijt op m'n gemak naar binnen gewerkt en me klaar gemaakt voor al dat komen zou. Spulletjes weer ingepakt en na wat tijd rekken rond een uur of twaalf begonnen aan de wandeling terug naar de auto. Dit was nog een stevige wandeling, maar dat kon me niet deren. Ik zou immers rond twee uur eindelijk naar huis kunnen rijden en dan kon ik nog lang genoeg zitten.
Bij de auto aangekomen bleek het allemaal toch iets anders te zijn. Er was geen agent meer te bekennen. Alleen de grote witte tent stond er nog en wat lotgenoten. Oke. en nu. Daar maar eens gevraagd wat de bedoeling was en toen bleek dat ik naar de politiepost op festivalterrein moest. Ach, dat kon er ook nog wel bij. Een extra wandeling van een uurtje. Dus daar ging ik weer met m'n koffertje op naar de politiepost.

Eindelijk op de juiste plaats aangekomen kon er niets meer fout gaan. Effe de sleutel en het rijbewijs van onze vriendin incasseren en dan naar huis. Had al besloten dat ik zeker niet terug ging lopen en gelukkig waren er daar taxi's aanwezig. Dus op naar de balie. "Goedemiddag, ik ben die en die en kom de sleutel van onze auto ophalen" zei ik in mijn beste Duits tegen onze vriend. Dat was geen probleem zei deze, maar of ik dan nog wel effe het potje dat hij in z'n hand had zou willen vullen met een plasje. WTF dit was niet afgesproken. We zouden na 24 uur gewoon verder mogen en over een nieuwe controle was niks gezegd. Maar ik kon natuurlijk zo boos worden als ik wou. Zonder plasje zou er niks gebeuren, zoveel was wel duidelijk. Dus zat er niks anders op dat potje dan maar te vullen, moest ik nog wel effe 7,50 voor betalen, maar dat was logisch. Zo gezegd zo gedaan, potje keurig gevuld en aan onze vriend overhandigd. En wederom kon het wachten beginnen.

Na een minuut of tien kwam onze vriend dan eindelijk weer tevoorschijn. Ik kon bijna naar huis.
Maar niets bleek minder waar. Onze vriend wist mij met een grijns op zijn gezicht te vertellen dat er ook bij mij sporen van thc gevonden waren. Weliswaar was wel duidelijk dat het niet veel was, maar voldoende om mij niet te laten rijden. haha ! De grond onder mijn voeten zakte heel langzaam weg. Het was hem gelukt. Ik was nu dan toch eindelijk verslagen. Die stomme Hollander wist nu toch echt niet meer wat hij moest doen. Fijntjes deelde hij mij ook nog mede dat de laatste sporen waarschijnlijk pas over een maand weg zouden zijn. Die 24 uur geldt alleen voor mensen die echt voor het eerst een jointje roken. Dus u kunt hier niks meer doen. auf wiedersehen !

Tsja daar sta je dan. nog steeds op Nature One.

Uiteindelijk hebben twee vrienden uit Nederland (die nooit een joint roken), me opgehaald en was ik maandagavond om 23.30 weer thuis !

Nog een mooi filmpje van het geheel gevonden.

Voor de duidelijkheid dit is niet gefilmd toen wij daar stonden.