Alle trossen los

Een vriend is pas een vriend als hij je verder brengt in het leven. Een vriend moet je energie geven( waar ben je anders mee bezig?). Het mooiste wat je kan hebben is als een vriendschap bezegeld wordt door momenten die je samen kan navertellen. De fijnheid van toen en toen.

Terwijl dit soort herinneringen worden opgerakeld, is de logische gedachte: ”Waar was dat ook alweer?”

Roes is een danser. Roes doet zijn ding. Maar daar gaat het hier ff niet over. Roes is nu aan het schrijven. Roes herinnert zich een 12 uur durende autorit naar Rostock. 3 aldi tassen vol met vreten en drinken achterin. En mijn 2 kids. Het was de meest onverantwoordelijke beslissing die ik als vader genomen heb. Ooit. Hoe stom die axi ook was…..ik ben 10 minuten daar op die boot geweest., nog steeds hebben mn jongens het over die reis. Ik weet dat het stom was.

Ik moest die boot zien waar ik maanden later mijn dingetje ging doen. Totaal geloof in de utopie die werkelijkheid kan worden. Dit is precies wat die kanjers gevoeld moeten hebben toen zij die boot kraakte. “Laten we een kunst en cultuurboot maken”, wij gaan Europa laten zien wat alles samenbrengen betekent. Film, bijzondere muziek, stage plekkies voor wie wil, onderdak voor diegene die alleen op het schoolplein lopen. Het moest vooral bruisen en olie op het vuur van inslapen zijn.

MS-Stubnitz was een schip dat gevangen vis van de visser naar de haven bracht. Vergelijkingen zijn heerlijk, zeker als het nog steeds de waarheid is. Helaas is in dit sprookje het niet de vis die niet meer gevangen mag worden door regeltjes. De zee vol creativiteit bloeit. Genoeg te zien en genoeg vibes, en genoeg uitwas dat wil volgroeien tot volwassenheid. MS-Stubnitz heeft altijd als doorgeefluik zijn rol vervuld. Dit erin, Dat eruit. Uiteraard werd en word nog steeds de beste vis eruit gehaald. Al jaren is deze boot een plezierjacht op het gebied van Dance in Amsterdam. Maar ook doordeweeks is, wat maar weinig mensen weten, dit project het bezoeken meer dan waard. Roes is blij als hij doelen stelt voor zichzelf die uiteindelijk na lang werken werkelijkheid zijn.

Dat is de kracht van creativiteit.

Zoals het nu is betekent het dat er geen limit ligt op het vissen van leuke mensen met ideeën; nee de hele jacht daarop is bijna voorbij. Iedereen zwemt daar happend naar lucht. “Kom mij maar opvissen schreeuwen ze” de Stubnitz gaat zinken door geharrewar met EU regels. Twisted ego's and draining souls. Europese gemeenschap heet dat dan... Duitsland erkende de boot als zijnde een kunst en cultuurboot. Heeft zelfs een uitzonderingspositie voor hun gemaakt. Die als een razende is ingetrokken omdat we met z’n allen fijn in de EU zitten. Gelijke monniken gelijke kappen heet dat geloof ik. Bovendien vallen ze met zoveel mensen aan boord overal tussen in. Het is geen cargo ship... het is geen vakantieschip... het is geen partyboot... eigenlijk zijn ze niks. Maar zoveel! Vandaar ook dat ze er nu nog liggen. Op het moment dat ze wegvaren verliezen zij hun status als hierzo zoals het is. Nu.

Roes heeft een feessie gegeven met Halloween. Ik heb samen met de kapitein zitten janken. Er liepen potverdrie 800 man daar buiten het kantoor. Ik was ontevreden over de muziek. Blo vertelde mij dit verhaal hierboven. Zijn project. En mijn project.

De Techno maffia heeft de hele boot al uitverkocht het laatste weekend. Alle trossen los op 30 januari.

Roes vs. Dejas heeft gezegd.