It's summer time beste Partyflockers, tijd voor een nadere kennismaking met de zomerse lounge en chillout beats van Oded Nir. Geboren en getogen in Israël, maar zijn veelzijdige carrière dankt hij naar eigen zeggen aan Nederland, én hard, keihard werken. De winter brengt Oded voornamelijk door in zijn studio waar hij werkt aan nieuwe tracks. In de zomer is het party time en presenteert hij van Ibiza tot aan het Caribische gebied zijn zonnige sounds aan het publiek. Partyflock sprak met Oded, tijdens de start van zijn drukke zomerseizoen. Een openhartig gesprek over zijn muzikale ontdekkingsreis, vallen en opstaan en zijn liefde voor de basgitaar.
Oded, je loopt al een tijdje mee in de bizz, maar wanneer maakte jij je eerste muzikale stappen?
Toen ik 17 jaar was, begon ik basgitaar te spelen. In die tijd zat ik helemaal in de rockmuziek; de Seattle sound, Nirvana, Pearl Jam, dat soort werk. Ik was gek van die muziek, de sounds van de gitaren, de drums en de bas. Ik zat helemaal in deze scene en heb toen in verschillende bands gespeeld, waaronder een death- en speedmetal band.
Haha okay, dat is wel even heel wat anders dan wat je nu doet!Inderdaad! Ik heb sowieso veel verschillende dingen gedaan voordat ik echt voor een muziekcarrière koos. Toen ik 13 jaar was, stond ik on stage op de Israëlische kunstschool voor kinderen. Daar leerde ik van alles over kunst, dans, muziek en acteren. Maar ik betreep al snel dat ik met muziek meiden kon krijgen!
En na deze belangrijke ontdekking heb je meteen de switch gemaakt?
Niet direct. Ik heb daarna nog geëxperimenteerd met acteren en theater. Van mijn 15e tot 17e jaar trad ik op in het Israëlische Nationale Theater. Daar zag ik dat muziek het echte werk is. Bij acteren speel je iemand anders en muziek is helemaal van jezelf. Dat was voor mij een belangrijke stimulans.
Dus van het brave theater naar de stoere bandjes. Was dat trouwens nog in Israël?
Ja, de basis van mijn carrière is bereid en gekookt in Tel Aviv. Ik luisterde veel naar muziek van The Police en Led Zeppelin en begon een liefde te ontwikkelen voor de sound van de bas. De bas is de essentie van muziek en ik hou van de kracht ervan. Bas is ook het middensegment tussen de beats, de drums en de melodie. De basgitarist controleert de muziek. Het publiek denkt vaak dat het de gitaar- of keyboardspeler is, maar het is de bas. Na deze ontdekking ben ik veranderd van de theaterschool naar een vierjarige basgitaarstudie. Ik was toen een jaar of 17.
Was elektronische muziek toen ook al in beeld?
De omslag naar elektronische muziek heeft nog wel even geduurd. Ik heb eerst nog in verschillende bands gespeeld en met allerlei stijlen geëxperimenteerd; van blues en punk tot zelfs klassieke muziek. Op een gegeven moment speelde ik dus deathmetal, maar toen had ik wel al twee gezichten. Naast die stevige muziek luisterde ik ook naar NU jazz. The chill stuff. Dat hield ik trouwens stil bij de rest, want het is natuurlijk niet stoer als een heavymetal bandlid ook naar dat rustige spul luistert, haha.
Maar op den duur ben je toch 'uit de kast' gekomen, zeg maar.
Yep, dat was zo'n beetje in 2001. Na tig bandjes wilde ik mijn eigen carrière gaan bouwen, gebaseerd op mijn eigen fuck ups. Ik wilde niet meer afhankelijk zijn van de fouten van andere. Veel bandjes waar ik in speelde kwamen aan hun eind door stomme dingen; ging de drummer er weer eens vandoor met de vriendin van de zanger. Bands are for kids!
In 2001 ben ik me serieus gaan verdiepen in elektronische muziek; rustige house, lounge en chillout muziek. Ik wilde dat graag zelf gaan maken. In een laatste poging om samen te werken met andere muzikanten, heb ik geadverteerd in een Israëlisch muziekblad: 'Basgitarist zoekt muzikanten om elektronische chillout muziek te maken'. Niemand reageerde! Toen was ik er klaar mee. Ik ben voor mezelf begonnen.
'De basis van mijn carrière is bereid en gekookt in Tel Aviv'
Is dat ook het moment geweest dat je bent gaan DJ'en, of kwam dat later?
In tegenstelling tot veel andere artiesten in de elektronische muziek doe ik veel dingen precies andersom. Ik ben een echte muzikant, een producer. Ik wilde eerst leren om elektronische, basgeoriënteerde chillout dance te maken in mijn studio.
De eerste track die ik afmaakte heet 'Blues Masters', in 2004. Dit nummer heeft later in Japan nog op nummer 1 in de dance charts gestaan. Toen ik deze track af had, voelde ik dat ik goed bezig was en mijn leven was veranderd. Ik voelde ook dat ik klaar was om met mijn muziek het publiek op te zoeken. En in de nieuwe wereld is DJ'en een goede manier om elektronische muziek tot de mensen te brengen.
Zijn er bepaalde artiesten die je hebben geïnspireerd in die switch naar elektronische muziek?
Massive Attack zie ik als de vader en moeder van het downtempo genre. Mezzanine, het album waar de hit 'Tear Drop' op staat, vind ik het beste album ooit. Sadé is mijn koningin. Daar luister ik sinds mijn 17e naar en ben nog steeds weg van haar. Verder ook Thievery Corporation, Tosca, Kruder & Dorfmeister en The Timewriter. Met hem heb ik ook gewerkt. The Timewriter heeft mijn track 'Midnight Snacker' geremixt.
Tijdens het afgelopen Amsterdam Dance Event heb je Oded Nir Live gelanceerd; een dikke combinatie van mixen, live spelen en vocalisten. Vertel!Ja klopt, het traditionele DJ'en ben ik minder gaan doen. In plaats daarvan treed ik steeds vaker op met een muziekcomputer, keyboard en de basgitaar; een one man live show. Ik kan niet helemaal meer mijn ding doen met DJ'en. Ik vind het nog steeds geweldig, maar als ik on stage ook een keyboard en basgitaar heb, dan wordt het meer een live performance. Hierdoor creëer ik een grotere energie en dat werkt goed op het publiek en mijzelf. Als ik alleen muziek mix, moet ik me te veel concentreren op het mixen en is de interactie minder. Ik ga nu dus eigenlijk terug naar mijn roots, terug naar de instrumenten.
Daarbij, de wereld is altijd opzoek naar iets nieuws. Als je iets doet wat iedereen doet, heeft het geen zin. Maar als je iets nieuws brengt, gaan er deuren voor je open. Het is ook belangrijk voor mij; als ik niet iets origineels kan leveren, dan zou het niet werken. That's the name of game: originaliteit.
Gebruik je in je muziekproducties trouwens ook live instrumenten?
Ja absoluut! In tegenstelling tot de meeste danceproducers speel ik de lage tonen in met mijn basgitaar, evenals de meeste pianosounds. Verder zorg ik dat mijn muziek altijd een herkenbare livesound heeft, alsof er een band speelt. Dat gevoel moet in mijn producties zitten, dat is mijn handelsmerk. Net als mijn haar, haha.
Ik had inderdaad weinig moeite om je te herkennen toen ik net de hotellounge binnen kwam. Heb je altijd dit kapel gehad?
Ja al heel lang. Het werkt goed, het is heel herkenbaar. Mijn management zei al heel snel: 'Oded, als je het af gaat knippen, dan kan je het bij ons wel vergeten!' Haha! Ik wil het trouwens helemaal niet knippen, no way!
'Ik wilde mijn eigen carrière gaan bouwen, op mijn eigen fuck ups'
Nog even over Oded Live. Hoe hou je de controle in die nieuwe setting? Het mixen van dance maakt er nog steeds onderdeel van uit, maar je hebt het ook over keyboards en de basgitaar. Hoe doe je dat in je eentje?
Ik zorg dat er een basis loopt op de computer en daar speel ik live overheen. Bij grote shows werk ik samen met DJ Kajan Chow. Hij controleert de meeste sounds op de computer en de mixer. Uit deze sounds is de bas weggefilterd. Met mijn keyboard en basgitaar vul ik de muziek live aan. Tevens is King Dread James regelmatig van de partij. Hij is een grote Surinaamse rastazanger waar ik al heel lang mee samenwerk, zowel live als in mijn producties. Vaak betrek ik er ook nog een zangeres bij, maar die wisselt altijd.
Wat ik heel gaaf vind, is dat Nederland mij de mogelijkheid geeft om met diverse muzikanten te werken uit verschillende culturen. Elke cultuur heeft zijn eigen muzikale invloed en dat maakt het geheel steeds weer anders. Dat vind ik prachtig! Amsterdam is wat mij betreft de multiculturele hoofdstad van de wereld en ik probeer dat te gebruiken in mijn muziek.
Over Nederland en Amsterdam gesproken. Hoe ben je eigenlijk in the lowlands terecht gekomen?
Dat is een best verhaal. In 2005 had ik een album af. Via een vriend hoorde ik over een muziekconferentie in het Franse Cannes. Daar ben ik heengegaan en een maand later kreeg ik een contractaanbieding van een Amerikaanse gast uit Nederland die mijn album wilde uitbrengen. Ik besloot de uitdaging aan te gaan en een paar maanden later ging ik met wat studio-instrumenten en mijn dikke kat naar Nederland. In Amsterdam kwam ik er snel achter dat het contract nog minder waard was dan het papier waarop het was geprint. Het was geen fake, maar de man was failliet, helemaal blut. Daar stond ik dan, in een vreemd land, met een waardeloos contract, een dikke kat en wat apparatuur. Een Israëlisch muziekblad had uitgebreid over mijn avontuur geschreven, dus teruggaan was nog even geen optie. Ik besloot drie maanden te blijven.
Ik heb toen wat gasten uit de muziek opgezocht zoals Gene Farris en Carl Kerchmar. Ik kon bij hen crashen en ging met ze mee naar allerlei feestjes. Zodoende leerde ik snel nieuwe mensen kennen. Na een paar maanden speelde ik hier en daar wat basdeuntjes mee in producties van andere artiesten. Zo ging het balletje rollen en kreeg ik nieuwe aanbiedingen om mijn album uit te brengen. Het één leidde naar het ander en inmiddels woon ik al bijna 6 jaar hier.
Inclusief de dikke kat?
Lacht: Ja Jack Attack leeft nog. We zijn gelukkig!
Jack Attack? Zo heet één van jouw nummers op het album Midnight Snacker toch ook?
Klopt. Dat is wel een grappig verhaal. Mijn kat viel altijd een voormalige manager aan. Die sprak dus over 'the Jack Attack', dus zo ben ik hem maar gaan noemen.
'Het contract was nog minder waard dan het papier waarop het was geprint'
Vond je het moeilijk om je land te verlaten?
Absoluut. Ik had een vriendin waar ik echt gek op was, mijn vrienden en familie. Maar aan de andere kant was ik geen populaire artiest in Israel. Ik maak geen Hebreeuwse muziek en chillout en lounge heeft geen grote scene daar. Dat heeft het besluit makkelijker gemaakt. Achteraf ben ik ontzettend blij dat ik hier ben. Ik ben nu veel verder dan ik daar ooit voor mogelijk had gehouden.
Ik moest iets doen toen het mis ging met dat label, en dat heeft goed uitgepakt. Ik leerde dat je in het leven van de nood een deugd moet maken. Alles ging fout, maar als ik kijk naar het geheel is het super gegaan; het was het allemaal meer dan waard.
Je hebt het hier nu goed voor elkaar met je carrière. Wil je ooit nog terug naar Israel?Voorlopig nog lang niet. Ik heb een succesvol bedrijf opgebouwd met onder meer mijn label Suntree Records. Hoewel ik veel reis, ben ik based in Amsterdam. Mijn naam is wereldwijd gelieerd aan Amsterdam, niet aan Israël. Holland en Amsterdam krijgen alle credits. Holland is een groot creatief succes geweest. Ik ben hier als artiest ontwikkeld. Hier is het gebeurd en hier gebeurt het!
Suntree Records is een belangrijke spil in jouw web. Waarom ben je een eigen label begonnen? Er zijn toch genoeg andere labels waarop je kan releasen?
Dat is wel zo, maar wat een ander label kan, kan je tegenwoordig ook zelf. Ik wilde mijn eigen platform creëren en niet afhankelijk zijn van een partij die nieuwe tracks zomaar acht maanden op de plank laat liggen voordat ze uitkomen.
De muziekindustrie is wat dat betreft voorgoed veranderd. Met een aantal relaties uit de muziek, een paar sterke businessmensen en ik als creatief persoon hebben we een bedrijf opgebouwd. Dat was vroeger vrijwel onmogelijk. Ik zie dat het meer en meer de privésector ingaat; met een thuisstudio, een eigen label en investeerders kan je jouw eigen platform creëren.
Maar let wel, het is kei- en keihard werken. Ik ben vaak 24 uur per dag met muziek bezig. De muziekwereld bestaat niet meer uit jacuzzi's en gekkigheid. Het is niet effe snel geld verdienen. Wil je het maken, dan moet je héél hard werken en gaan voor kwaliteit!
En hoe ziet het leven van Oded Nir er nu uit, na 6 jaar hard werken in Nederland?
Heel goed! We hebben nu een kantoor op het Waterlooplein in Amsterdam met een paar medewerkers en stagiaires in dienst. In de winter focus ik me vooral op het maken van nieuwe muziek en in de zomer ben voornamelijk aan het toeren langs de zomerse hot spots in Europa en daarbuiten. Verder ben ik recentelijk begonnen met het maken van popmuziek. Ik heb samen met zangeres Gia Mellish het nummer 'Into Your Heart' afgerond dat binnenkort uitkomt. Verder maak ik ook dingen voor de tv- en filmindustrie en experimenteer ik nog met allerlei andere stijlen. I'm a workaholic in crazy levels!
Als workaholic moeten er natuurlijk nog een hoop mooie dingen in het verschiet liggen. Waar staan de pijlen momenteel op gericht?
Op mijn nieuwe popproject. Samen met Gia Mellish richt ik mij op de top van UK charts. Ik heb het tot de internationale house charts gered, en de chillout chats. Nu wil ik de pop charts. Verder heb ik recent getekend bij Universal Music. Zij nemen een aantal landen van mij over waar ze muziek van Suntree Records gaan releasen. Tevens heb ik een nieuw boekingsbureau in het Caribisch gebied dus daar zal ik vaker gaan optreden en sinds kort zit ik ook bij Senses Bookings van VJ Ed. Kortom, het gaat nog steeds als een speer!
[presence element=artist id=43664]{aanwezigheid niet begrepen}
