Partyflock Recensies Jaaroverzicht 2011

Voor ons recensenten is het een veel bewogen jaar geweest. Wij hebben een verscheidenheid aan releases besproken, een heleboel muziek geluisterd en onze liefde voor muziek is groter dan ooit. Het jaar 2011 kende een heleboel hoogtepunten, maar ook de nodige dieptepunten. Daarom van ieder van ons een kort jaaroverzicht van 2011.


verwijderd
Persoonlijk vond ik 2011 muzikaal gezien een goed jaar. Echt grote uitschieters heb ik wel gemist, ik heb het dan over releases die met een paar jaar kunnen uitgroeien tot 'klassiekers', maar het gemiddelde kwaliteitsniveau was naar mijn idee echter hoog te noemen. Er is dit jaar genoeg uitgebracht waar ik komend jaar ook nog van zal genieten.

Als ik kijk naar de artiestenalbums, dan zijn er zeker op techno gebied de nodige interessante albums uitgebracht. Neem het rauwe en industriele album van Perc, de meeslepende sound van Paul Kalkbrenner's 'Icke Wieder', de diepe klanken van 'Light Box' van The Fear Ratio of het opzwepende 'Smoke & Mirrors' van Ben Sims. De titel 'album van het jaar' gaat voor mij echter naar 'Eclipse' van Emalkay. 'Eclipse' is een gevarieerd en zeer compleet dubstep album, een genre dat mijn hart dit jaar heeft weten te veroveren.

Voor wat betreft de compilaties vond ik het aanbod dit jaar iets minder. Natuurlijk was er wel een groot aanbod, maar met name op dit gebied vond ik de echte uitschieters ontbreken. Phonique bracht wel een zeer fijne mix uit en ook het jubileum overzicht (5 jaar) van Cargo mocht er zijn. Dave Clarke zijn Fabric mix (deel 60 uit de reeks) vond ik een echte uitschieter, met zijn smerige mix van techno en electro. De titel 'compilatie van het jaar' gaat wat mij betreft echter naar de herstart van het Renaissance label, waarbij Dave Seaman (wederom) een editie uit de Masters Series mocht verzorgen. Op de valreep van het jaar brengt hij ons twee sfeervolle en meeslepende mixen, die (wat mij betreft) het label weer volledig terug op de kaart zetten.


Charly Rocks
Het jaar 2011 was voor mij een waanzinnig jaar, in veel opzichten. Veel over anderen geleerd, maar nog veel meer over mezelf. Daarom heb ik denk ik het meeste met de cd 'De Lachende Derde' van De Jeugd van Tegenwoordig. Ik heb dit jaar voornamelijk harddancerecensies geschreven, maar mijn eerste review in 2011 was over iets compleet anders. De drie geniale dwazen, aangevuld met beatkoning Bas Bron, leverden met hun derde album iets unieks af. De teksten gingen vooral over het feit dat ze volwassen worden, hoewel natuurlijk maar de vraag is in hoeverre deze wacko's ooit volwassen zullen zijn. De belangrijkste teksten gaan over het feit dat ze sommige dingen anders zijn gaan zien, er serieuzer over zijn gaan nadenken en anders zijn gaan aanpakken. En laat dat nou precies iets zijn dat ik ook gedaan heb. 'De Lachende Derde' zit al bijna een jaar vastgeroest in het geheugen van mijn telefoon en bij ieder dood moment in de bus of in de trein is de verleiding groot om te beginnen bij 'Zo volwassen, zo beleefd' en lekker door te luisteren totdat 'Tante Lien' haar kip, spercieboontjes en rijst heeft klaargemaakt.

Verder was het een behoorlijk goed jaar wat betreft de cd's die ik beluisterd heb, met hier en daar een enkele positieve of negatieve uitschieter. Mijn oude liefde genaamd 'harddance' was weer wat vaker vertegenwoordigd dan voorgaande jaren en de kwaliteit is gelukkig ook weer toegenomen, dus ik heb weinig te klagen. Ik heb het idee dat 2012 nog veel en veel mooier wordt, want ook al is het op het moment dat ik dit schrijf kerstmis, het glas zit altijd halfvol vanaf nu. Vraag maar aan De Jeugd van Tegenwoordig.


inactief
Zo, 2011 zit er weer op... een muzikaal voor mij persoonlijk schitterend jaar, en dat kwam dit jaar voornamelijk niet vanuit het elektronische gedeelte van de muziek (jazeker, er is nog meer ).

Eindelijk mocht ik twee albums verwelkomen van bands die hun comeback een tijd terug waren begonnen, te weten Blink 182 & Yellowcard. Zowel 'Neighborhoods' als 'When you're trough thinkin' say yes' waren twee bizar mooie albums die heel veel van mijn tijd hebben ingenomen wat muziek betreft. Verder heeft deze jongen erg genoten van Ed Sheeran zijn '+', de nieuwe Snow patrol & zowel de vette beats van de Jeugd van tegenwoordig als Wiz Khalifa met zijn debuut 'Rollin papers'.

Maar natuurlijk zitten we hier op partyflock dus dient zich ook de nodige dance relateerde muziek zich aan. En dat viel mij persoonlijk wat tegen in 2011. Hoewel ik zeker heb genoten van Martin Solveig's 'Smash' & de heer van Doorn zijn 'Eleve11' viel het mij toch stiekem tegen allemaal. Ook wat het hardere werk betreft bleef ik ietwat op mijn honger zitten, zeker in het najaar. Gelukkig wisten de heren van DWX met hun driedubbelaar en Coone met zijn ontzettend sterke 'The Challenge' (alleen het idee zelf was al schitterend) voldoende te imponeren om toch van een geslaagd muzikaal 2011 te spreken!


Vage Nico
Djeez, wat ging de klok toch weer als een malloot te keer dit jaar zeg. Mijn gevoel over 2011: veel te weinig (vrije) tijd om alles in mijn uitpuilende playlist aan een goede luisterbeurt te onderwerpen, maar gelukkig wel voldoende om hetgeen dat bij ons binnen kwam proper te reviewen. Bovenal viel het qua muziekinhoud echt niet tegen. Dat betekende in mijn geval aardig wat interessante en mooie trancereleases keuren. Vooral de compilaties van het nooit verzakende label Enhanced Recordings deden het erg goed hier en konden door jullie blind aangeschaft worden. Daarnaast was ik weer erg content met het nieuwe album én persoonlijke compil van de stoppelige Ierse trancebommenlegger John O'Callaghan. Aan de (party)house kant van de stijl schort nog een hoop en ik kan er nog steeds niet lekker inkomen, vele tranceadepten met mij denk ik. Vandaar dat de Energy - We Are The Network én het betreffende event behoorlijk teleurstelden en ik van een afstand de editie van het komende jaar met argusogen ga bekijken.

Naast de cd's voor mijn vrijwillige Flockbaan wist vooral het progressive genre mijn oren meer dan ooit te vinden en dan voornamelijk livesets, podcasts en compilaties van Matt Lange, King Unique en Nick Warren. Balance 018 - Nick Warren en Balance 020 - Deetron zijn kwaliteitsreleases de brede stroming iets speciaals bieden en veel te horen waren in mijn auto op weg naar het werk. Verder ontdekte ik de warme sound van Dosem, was ik blij verrast met een voor mij onbekende Niko Schwind (Niko Schwind - Good Morning Midnight) en kwam er een zeer begaafde Engelse dame op, Maya Jane Coles, die bij mij on-be-twist bovenaan op het lijstje 'producer/dj van het jaar 2011' prijkt! Goed, mijn favo album van 2011? Makkelijk! Dat is Josh Gabriel presents Winter Kills, omdat muziekgenie Josh Gabriel een heerlijke en fijnzinnige mix van indie tot progressive tot stand heeft weten te brengen dankzij de rake chemie tussen hem en zangeres Meredith Call. En mijn compilatie van 2011? Die heb ik eigenlijk niet. Daarvoor waren bepaalde door mij gedownloade (gratis!) podcasts toch echt een tikkie beter. Zegt genoeg lijkt mij! Of het moet op de valreep de nieuwe 'Passion' compilatie van Ehanced Recordings zijn.


Eldorado
Voor mij was het privé en muzikaal gezien een bewogen jaar. Als een ware kameleon heb ik mij beziggehouden met verschillende stijlen en werkelijk overal zat genoeg lekkers bij. Neem nu het driedubbele stuiter album van de heren van Dirty Workz, de Decibel mixcompilatie van dit jaar en de Q Base compilatie van dit jaar. Stuk voor stuk albums waar de hardere stijlen goed op vertegenwoordigt waren en eveneens albums waar ik nog steeds zeer graag naar luister.

Ook binnen de house en de trance waren er genoeg vreugde momenten voor mij dit jaar. De beukende mixalbums van Gareth Emery en John O'Callaghan. Laatstgenoemde heeft na een tegenvallende 2010 editie toch zichzelf weer op de kaart gezet. Wat house betreft laten labels als Azuli en Defected mij nooit in de steek en voor 2012 hoop ik ook dat ze doorgaan met hele vette muziek uitbrengen. Maar wat zijn nu mijn favorieten van 2011. Mijn favoriete mixcompilatie is van Tiësto, met zijn nieuwe start als dj. Het was echter geen trance album, maar de luisterervaring was weer zeer geslaagd, omdat er mijn inziens een Tiësto feeling in zat, zoals we die gewend waren van vroeger. Mijn favoriete artiesten album is die van de mannen van W&W. Impact is bij mij als een bom ingeslagen en ik vond het een waanzinnig album.


Caba
Muzikaal gezien was 2011 voor mij persoonlijk een wisselvallig jaar. De zogeheten 'Swedish House Mafia' sound is nog steeds ongekend populair gebleken. Talloze varianten zijn hierop verschenen, maar meestentijds heel matig van kwaliteit. Als muzikaal dieptepunt verdient het album Knalluh van DJ Tony Star absoluut een nominatie. De muzikale invulling van deze cd was echt van een schrikbarend niveau. Gelukkig is er ook dit jaar weer genoeg kwaliteitsmateriaal uitgebracht. Denk bijvoorbeeld aan het kwaliteitsalbum Space Is Only Noise van Nicolas Jaar. Ook Secret Cinema kwam met het verrassend goede album Minerals. Dave Seaman is ook weer helemaal terug aan de top. Zijn mixcompilatie Renaissance: Masters Series 2011 is er één die als toekomstige klassieker gezien mag worden.

De beste release van dit jaar komt mijns inziens van Deetron. Hij heeft het twintigste deel van de Balance serie samen mogen stellen en deze mixcompilatie staat echt bomvol met supervette techno relateerde tracks. Hopelijk zal het jaar 2012 ook weer heel veel moois brengen. Het jaar zal in ieder geval hoopvol beginnen want Air zal in februari met een nieuw album komen.


Flat Yari
Muzikaal gezien is 2011 een bijzonder goed jaar geweest op het gebied van electronische muziek. Sterker, in de grofweg 7 jaar dat ik voor verschillende media over muziek schrijf heb ik zelden zoveel kwaliteit mogen horen als dit jaar. Naast vele topreleases op het gebied van tradionelere genres als house, techno en trance werden er ook talloze albums en compilaties uitgebracht die de minder bekende kanten van electronische spectrum op belichtten, met als resultaat een hoog aantal enerverende muzikale kruisbestuivingen van ongekend niveau. Een definitieve selectie is dan ook bijna onmogelijk, maar de volgende releases wisten de muziekliefhebber in mij te doen schuimen van genot.

Voor mij persoonlijk was de absolute uitschieter dit jaar het debuutalbum van de Engelse DJproducer Rustie. Het langverwachte Glass Swords, uitgebracht op Warp, bleek een sonisch avontuur te zijn waarin volvette rave, dubstep, (synth)pop, electro en bass een belachelijk geniaal geheel vormden dat uitblinkt in creativiteit en lef. Ook het zwaar gehypete Space Is Only Noise van Nicolas Jaar, het kunstzinnige en zeer onorthodoxe ISAM van Amon Tobin en de mysterieuze dub techno op Echologist - Subterranean wisten de verwachtingen meer dan in te lossen. Ook op het gebied van compilaties was het genieten wat de klok slaat. Het briljante Balance 018 van Nick Warren bleek een progressive-juweeltje zoals ze maar zelden werden gemaakt, het Fabric label deed wederom goede zaken met edities verzorgd door onder andere Agoria en Four Tet, en ook het Late Night Tales label bracht maar liefst twee toffe compilaties uit verzorgd door niemand minder dan MGMT en Trentemøller. Moge het nieuwe jaar ons meer van dit soort verwennerijen brengen...


Dit was onze samenvatting van het jaar 2011. De recensenten van Partyflock wensen iedereen een zeer gelukkig, gezond en vooral muzikaal 2012 toe. Maar voordat we losgaan in het nieuwe jaar, wat was jullie favoriet van 2011?