Simon Stokvis

Huizenhoog, een grijze mast
Het wakend oog op ons gericht
Zo schoon het beeld van deze stad
Alsof zij van binnenuit wordt verlicht
Een zwaan die rust, het wiegen nimmer staakt
Daar de god der zee bij haar zijn roes uitslaapt

Rotterdam gestolen schat
Rotterdam stad zonder hart
Rotterdam gestolen stad

De bliksem splijt de grauwe lucht
Met weergaloze kracht
Donder, traag gebulder
Dreunt dreigend door de nacht
Zij die nog leven opnieuw bevreesd


Zij die weten hoe de oorlog is geweest

Rotterdam gestolen schat
Rotterdam stad zonder hart
Rotterdam gestolen stad

Hoge hakken, natte klinkers
Korte rokken, lippen rood
Verbergen haar verwoest gezicht
Op de markt van de dood
Hij kruipt, hij krimpt, zij kreunt, ze lacht
Om de roes die elders op haar wacht

De rivier doorklieft de oude stad
Met haar stromend, roestend goud
Steen, staal, vuur en glas
Het nieuwe hart dat zich ontvouwt
Elke zeeman of hij die gaat
Kent een liefde voor de stad die zich niet beschrijven laat

Rotterdam gestolen schat
Rotterdam stad zonder hart
Rotterdam gestolen stad

Rotterdam.