De meeste dromen zijn bedrog
Het is augustus 2010. Ik sla de krant open en zie dat het eerste competitieduel voor Feyenoord voor de deur staat. Een lastige uitwedstrijd, het verre Veendam. Ik denk terug aan hoe het allemaal zover heeft kunnen komen. Het is het einde van het seizoen 2008-2009, 10 mei om precies te zijn. Feyenoord speelt zijn laatste competitiewedstrijd tegen concurrent Roda JC. De Kuip is uitverkocht maar tevergeefs, Roda JC wint met 0-2 en ontloopt zo de nacompetitie. In tegenstelling tot Feyenoord, die het in eigen handen had maar nu de Limburgers aan zich voorbij moeten laten gaan.
De nacompetitie is het nieuwe dieptepunt voor de club uit Zuid. Kansloos gaan ze ten onder tegen Zwolle, RKC en Cambuur Leeuwarden. Met de Jupiler League als gevolg. Een totale leegloop bij de Rotterdammers, sponsoren (die er nog waren) trekken hun handen af van deze bodemloze beerput en zelfs het kind van Feyenoord Mario Been kan weinig met een selectie met een gemiddelde leeftijd van 20,5 jaar oud. Feyenoord eindigt bovenin het rechter rijtje. “Toch bovenin”, hoor je een optimistische fan denken. Hoongelach alom in heel Nederland. Wanneer SC Feyenoord op Varkenoord van ‘de grote broer’ met 3-2 wint tijdens een vriendschappelijk duel begint het ook bij de niet Feyenoord-fans langzamerhand te ‘knagen’. Is dit het dan? Nooit meer tegen Feyenoord?
De Ajax en Feyenoord-fans zijn zeer verheugd wanneer bekend wordt dat Feyenoord in voorbereiding van het seizoen 2010-2011 Ajax wil uitnodigen voor een vriendschappelijk duel. Ajax dat hier uiteraard geld voor wil zien gooit nog bijna roet in het eten door te zeggen dat hoofdklasser Katwijk meer biedt. Uiteindelijk wordt er in Amsterdam onder de supporters met de pet rond gegaan om zo toch Ajax tegen hun rivaal te kunnen zien spelen. De Ajacieden lijken zich te realiseren: “Het zou zo maar eens de laatste…..”
Half augustus Feyenoord-Ajax, het duel wordt gespeeld in het Excelsior stadion waar Feyenoord zijn thuiswedstrijden nu speelt nadat de Kuip te duur is geworden.
Ajax is vijf klasses beter, binnen 25 minuten staan ze 0-3 voor. De handrem gaat erop bij de Amsterdammers, 0-3 bij rust. Na rust heeft Ajax weer 80 procent van het balbezit en maakt enorm gewilde Darío Cvitanich de 0-4. Feyenoord is niet gebaat bij nog een vernedering. Ajax toont zich chic om het bij een minimale 0-4 winst te houden. Zelfs de fanatiekste Ajax-fans realiseren dit zich. Er is ook weinig voldoening om van zo’n Feyenoord te winnen. Ik zie een vader met zoon staan, vader vertelt trots hoe Feyenoord vroeger won van het ‘grote Ajax’. De jonge jongen van hooguit 4 jaar kijkt met grote ogen en klappert met zijn oren wanneer hij zijn vader hoort praten over die goede oude tijd.
Ik krijg het benauwd en wil weg. Weg bij deze trieste bedoening.
Het is ook warm, ik zweet me te pletter. Dan gaat mijn wekker, ik realiseer me dat ik aan het dromen was. Maar het leek zo echt! En de droom was minder leuk dan je zou denken. Ik vind troost in het feit dat over twee weken de klassieker Ajax-Feyenoord op het programma staat. Ik ga stiekem meer van deze Ajax-Feyenoord genieten, je weet het immers maar nooit.
