Terug naar het oude gabbergevoel
door PIETER STEENBERGEN
23 MEI 2006 - KAMPEN - Waar ‘gehakt’ wordt, vallen spaanders. De uitdrukking geeft het problematische imago van de aloude gabberfeesten aardig weer. Onder spaanders moet worden verstaan: door drugs en duivelse muziek gestuwde agressie onder extreem-rechtse jongeren. Jilke Hellinga en Erik Kanis ontzenuwen met graagte dit beeld met een knallend hardcorefeest in ‘t Ukien.
Jilke Hellinga (links) en Erik Kanis willen een hardcorefestival organiseren waarvan de bezoekers zeggen: ‘Wanneer is de volgende editie?’ Foto TOM VAN DIJKE
‘Het moet een feest worden waarvan de bezoekers zeggen: wanneer is de volgende editie?’ Organisator Jilke Hellinga telt de dagen af. Sinds lange tijd wordt er in Kampen weer een hardcorefeest gehouden. ‘De laatste feesten dateren van 1996/1997 in de KHC-hal. Omwonenden waren er niet zo van gecharmeerd en de muziek beleefde in zijn algemeenheid mindere jaren’, vertelt Hellinga.
‘De term hardcore komt oorspronkelijk uit de metal, maar wordt nu ook al zo’n vijftien jaar gevoerd in de dance scene. Het staat voor up-tempo muziek en de dansstijl is hakken’, zegt mede-organisator Erik Kanis.
De twee kennen elkaar van de middelbare school. Kanis woont in Kampen, Hellinga is hier sinds een paar jaar vertrokken en woont nu in Leeuwarden. ‘Via internet kwamen we weer met elkaar in contact en nu organiseren we samen ons eerste feest’, vertelt Kanis. Naast het organiseren van muziekfeestjes draaien ze ook zelf de platen waar ze van houden: Erik transformeert achter de draaitafels tot dj Sinak-E, Jilke tot dj Icon.
Het feest in ‘t Ukien moet afrekenen met de negatieve associatie die veel mensen klakkeloos overnemen uit de media. ‘Daar overheerst het beeld dat deze feesten vooral bezocht worden door Lonsdale-jongeren. Lonsdale wordt vervolgens weer met extreem-rechts geassocieerd. Maar hardcore feesten trekken een divers publiek en we hebben kledingvoorschriften. Kleren en schoenen met verwijzingen naar neonazi’s worden geweigerd’, zegt Hellinga. Drugsgebruik en heibel worden gerelativeerd. ‘Als je in een discotheek per ongeluk iemand aanstoot heb je zo een hoek te pakken. Op feesten heb je er een vriend bij’, zegt Kanis. Hellinga. ‘In de Buitenwacht komen veel jongeren helemaal lazarus naar buiten, maar daar hoor je niemand over, omdat het om alcohol gaat. Bij drugs wordt moord en brand geschreeuwd. Maar een pilletje staat gelijk aan vijf glazen bier.’
In de discussie over Lonsdale-jongeren herkent hij dezelfde reflex als waarmee bijvoorbeeld over moslims of de Marokkaanse gemeenschap wordt gesproken. ‘Iedereen wordt over een kam geschoren. Maar het zijn maar een paar mensen die het voor de rest verpesten. Nederlanders willen iedereen in een hokje stoppen, ze willen altijd wat te zeiken hebben.’
Vertrouwen
De politie en de gemeente stonden dan ook niet te springen toen de organisatoren permissie vroegen. ‘Maar dat heeft te maken met opstootjes tijdens eerdere feestjes in ‘t Ukien tig jaar geleden. Die waren niet eens aan deze muziek gerelateerd. Ze zijn van harte welkom om een kijkje te nemen. Het feit dat het feest tot 6.00 uur doorgaat geeft aan dat ‘t Ukien vertrouwen in ons heeft.’
Het duo wil graag op herhaling en stelt alles in het werk om het feest op een succes te laten uitdraaien. ‘We willen dat oude gabbergevoel weer terugbrengen. Mensen die puur voor de muziek komen om helemaal uit hun plaat te gaan, zodat we de volgende keer weer kunnen.’
Mindblowers, zaterdag 10 juni, 21.00 - 06.00 uur in ‘t Ukien.
door PIETER STEENBERGEN
23 MEI 2006 - KAMPEN - Waar ‘gehakt’ wordt, vallen spaanders. De uitdrukking geeft het problematische imago van de aloude gabberfeesten aardig weer. Onder spaanders moet worden verstaan: door drugs en duivelse muziek gestuwde agressie onder extreem-rechtse jongeren. Jilke Hellinga en Erik Kanis ontzenuwen met graagte dit beeld met een knallend hardcorefeest in ‘t Ukien.
Jilke Hellinga (links) en Erik Kanis willen een hardcorefestival organiseren waarvan de bezoekers zeggen: ‘Wanneer is de volgende editie?’ Foto TOM VAN DIJKE
‘Het moet een feest worden waarvan de bezoekers zeggen: wanneer is de volgende editie?’ Organisator Jilke Hellinga telt de dagen af. Sinds lange tijd wordt er in Kampen weer een hardcorefeest gehouden. ‘De laatste feesten dateren van 1996/1997 in de KHC-hal. Omwonenden waren er niet zo van gecharmeerd en de muziek beleefde in zijn algemeenheid mindere jaren’, vertelt Hellinga.
‘De term hardcore komt oorspronkelijk uit de metal, maar wordt nu ook al zo’n vijftien jaar gevoerd in de dance scene. Het staat voor up-tempo muziek en de dansstijl is hakken’, zegt mede-organisator Erik Kanis.
De twee kennen elkaar van de middelbare school. Kanis woont in Kampen, Hellinga is hier sinds een paar jaar vertrokken en woont nu in Leeuwarden. ‘Via internet kwamen we weer met elkaar in contact en nu organiseren we samen ons eerste feest’, vertelt Kanis. Naast het organiseren van muziekfeestjes draaien ze ook zelf de platen waar ze van houden: Erik transformeert achter de draaitafels tot dj Sinak-E, Jilke tot dj Icon.
Het feest in ‘t Ukien moet afrekenen met de negatieve associatie die veel mensen klakkeloos overnemen uit de media. ‘Daar overheerst het beeld dat deze feesten vooral bezocht worden door Lonsdale-jongeren. Lonsdale wordt vervolgens weer met extreem-rechts geassocieerd. Maar hardcore feesten trekken een divers publiek en we hebben kledingvoorschriften. Kleren en schoenen met verwijzingen naar neonazi’s worden geweigerd’, zegt Hellinga. Drugsgebruik en heibel worden gerelativeerd. ‘Als je in een discotheek per ongeluk iemand aanstoot heb je zo een hoek te pakken. Op feesten heb je er een vriend bij’, zegt Kanis. Hellinga. ‘In de Buitenwacht komen veel jongeren helemaal lazarus naar buiten, maar daar hoor je niemand over, omdat het om alcohol gaat. Bij drugs wordt moord en brand geschreeuwd. Maar een pilletje staat gelijk aan vijf glazen bier.’
In de discussie over Lonsdale-jongeren herkent hij dezelfde reflex als waarmee bijvoorbeeld over moslims of de Marokkaanse gemeenschap wordt gesproken. ‘Iedereen wordt over een kam geschoren. Maar het zijn maar een paar mensen die het voor de rest verpesten. Nederlanders willen iedereen in een hokje stoppen, ze willen altijd wat te zeiken hebben.’
Vertrouwen
De politie en de gemeente stonden dan ook niet te springen toen de organisatoren permissie vroegen. ‘Maar dat heeft te maken met opstootjes tijdens eerdere feestjes in ‘t Ukien tig jaar geleden. Die waren niet eens aan deze muziek gerelateerd. Ze zijn van harte welkom om een kijkje te nemen. Het feit dat het feest tot 6.00 uur doorgaat geeft aan dat ‘t Ukien vertrouwen in ons heeft.’
Het duo wil graag op herhaling en stelt alles in het werk om het feest op een succes te laten uitdraaien. ‘We willen dat oude gabbergevoel weer terugbrengen. Mensen die puur voor de muziek komen om helemaal uit hun plaat te gaan, zodat we de volgende keer weer kunnen.’
Mindblowers, zaterdag 10 juni, 21.00 - 06.00 uur in ‘t Ukien.
