Sied van Riel - In Riel Time

Het begon allemaal met acid house. De buren draaiden het, het drong door de muren heen richting de oren van een tienjarig knulletje, het knulletje raakte verknocht aan de geluiden en de beats die hij hoorde. Hoe het die buren verder is vergaan weten we niet. Maar van het knulletje weten we dat hij tegenwoordig hele dansvloeren in vervoering brengt met zijn DJ-sets. Dat hij op mega gigs als Trance Energy, Godskitchen en Tomorrowland draait en de wereld rond vliegt voor optredens in Australië, op Ibiza en (binnen 3 dagen) in Duitsland, Engeland én Nederland voor A State of Trance 400, om maar wat recente wapenfeiten te noemen. Bovendien bleek hij een zeer talentvol producer en maakt hij sinds 2006 zelf muziek. Zijn debuutplaat was ‘Fearless’ en daarna volgden onder meer ‘Changing places’, ‘Sigh’, ‘Minimal Symphony’, ‘Contrasts’ en ‘Rush’ (geplaatst op ‘In Search of Sunrise 7’). Remixen deed hij voor onder andere Armin van Buuren en Blank & Jones. Onder de naam ‘The Rielalistic Radio Show’ heeft hij zijn eigen radioprogramma, twee maal per maand te beluisteren op Afterhours. En voorts weten we van deze man dat hij door Tiësto as ‘the hottest producer around’ werd bestempeld en door DJ Magazine als ‘the next big thing to hit trance’. Ook won hij vorig jaar de ‘best new face’ award tijdens de Trance Awards in de Ministry Of Sound in Londen. Al zou hij, ik ken ‘m een beetje, daarvan zelf zeggen “Ik heb al jaren dezelfde rotkop”… het is en blijft een eer Sied! Want we hebben het over niemand minder dan onze eigen Spijkenisser shooting star: Sied van Riel. Blakend van het enthousiasme brengt hij nu zijn allereerste mixalbum uit: ‘In Riel Time’.

Disc 1

Je kunt maar één keer je album openen, en zeker bij je debuut-cd moet dat begin iets bijzonders zijn. Zoiets moet SvR gedacht hebben toen hij koos voor ‘Fascination’ in de Alaa remix van Alex Sayz. Het diepe en duistere intro is fantastisch onheilspellend en de stem van Antonia Lucas vormt een warm welkom. Wat een geweldige openingsplaat, ik zit al meteen een luchtlaagje hoger. Diep blijft het in het prachtige ‘Orion’ van Paul Rigel, hoor die break eens, die opbouw, die piano, die basslijn… waar moet dit heen. Zoals de overgang van plaat één naar twee ging, gaat die van twee naar drie: fenomenaal. Het mixwerk van Sied van Riel is grandioos. Luister eens hoe ‘Chinook’ van Dakota al heel lang op de achtergrond meedraait en Sied de track er na ‘Man on the run’ toch ineens inklapt. Geniaal. Sied draaide deze Markus Schulz plaat voor het eerst op ASOT 400 in de Rotterdamse Maassilo en wist toen al dat hij deze track voor dit album wilde gebruiken. Een van mijn andere favoriete tracks van deze eerste cd volgt erna, ‘Bliksem’ van Purple Haze (Sander van Doorn). ‘Solid session’, ‘B52’, ‘The storm!’, ‘Synergy’, het zijn allemaal kwalitatieve toptracks met een warme melodie en een heerlijke drive. Sied heeft er een neus (oor) voor om altijd dit soort platen bij elkaar te zoeken en te vinden. Ook dat is een talent. Ik pik nog twee tracks uit deze eerste mix. In ‘negatieve’ zin ‘Timeless 2009’ van Ron van den Beuken. Niet dat ik deze versie slecht vind, er zit een lekker duister sausje overheen, maar deze remake doet me keihard naar het veel knallender origineel (terug)verlangen. En in zwevende zin ‘Rockless’ van Robert Gitelman in de heerlijke remix van Jan Oostdyk. En vooruit, omdat het zo’n prachtige eigen Rieliese is: het zo lekker toeterende ‘Mongoosed’!

Disc 2

De warme melodieën en de meeslepende drive van de eerste cd, maar dan nog een tandje erbij. Sied schakelt op voor een uplifting mix die tot niets anders noopt dan tomeloos gedans en gespring in het rond. Met stratosferische zweefmomenten, zoals de break in ‘Cuba’ van Whelan & Di Scala: Magistraal mooi en minutenlang meeslepend. Sied mixt ‘m zo in dat we precies dat stuk meepakken… wat een held. Deze tweede cd ga ik vaak, nog heel vaak draaien. Al is het maar voor het dampende en stampende ‘Call it a night’ van Ram. Zonder Bas maar wat een bass! Al is het maar voor het overdonderende ‘Eivissa Eivissa’ van Jan Oostdyk, daar is ‘ie weer, van deze producer gaan we hopelijk nog heel veel horen. Al is het maar voor de fantastische Tritonal air up there remix van Ferry Corstens ‘We belong’ waarmee de set wordt afgesloten. Al is het maar voor de superlekkere Sean Tyas productie ‘Departure’ (opgestegen ben ik al lang) van Dave 202. Maar vooral, vooral, voorál vanwege het waan-zin-ni-ge ‘Air guitar’ van Breakfast. Wat een (excusez le mot) übergeile prachtplaat. Doorgemixt in een andere klapper, de tweede eigen Rieliese van deze dubbelcd, het zalig snerpende ‘MME’. Wat een heerlijke opzwepende set, wat een geweldige platenkeus, wat een fenomenaal mixwerk.

Conclusied

SvR levert niets anders dan een heldhaftig mixdebuut af. Honderdzestig hoogpuikende minuten melodieus trancegenot. Sied back, hold on, and enjoy the Riel.

Score: 89/100


www.siedvanriel.com
www.myspace.com/siedvanriel
www.spinnin-records.com
www.twenty4sevenmanagement.com