Lynx & Kemo - The Raw Truth

Lynx & Kemo

Lynx is de artiestennaam van Steve Nobes, een Engelse producer die al sinds begin jaren 90 bezig is met elektronische muziek. Zijn grote doorbraak kwam in 2006 toen hij drum ’n bass-veteraan Marcus Intalex ontmoette, roerganger van het Soul:R label. Niet lang daarna ontmoette hij de toen in Duitsland woonachtige MC Kemo via Myspace, en het duo kwam naar buiten met enkele ijzersterke releases, alvorens elkaar voor het eerst ‘in real life’ te ontmoeten op een feestje in Maastricht. Beide heren hebben sindsdien hoge ogen gegooid met hun onorthodoxe aanpak en frisse kijk op het genre drum ’n bass, met als absolute uitschieter Lynx’ hitje ‘Disco Dodo’ in 2008.

De tijd was rijp voor een album, en wat voor één. In de aanloop naar de release werd op internet en in de pers veel bombarie gemaakt, niet in de laatste plaats door het duo zelf. Onder andere de BBC Radio 1 en Laurent Garnier stonden vooraan om het project met superlatieven te overladen, en de in de wel érg zelfverzekerde promotietekst wordt gerept van een album dat thuishoort in het rijtje klassiekers van o.a. Massive Attack, The Prodigy en Faithless. Maar worden deze beloftes ook ingelost?

The Raw Truth

Dat de hoofdmoot van het schijfje wordt gevormd door minimalistische drum ’n bass met dreigende vocalen en opmerkelijk samplegebruik, wordt vanaf de openingstrack Camera meteen duidelijk. De productie klinkt helder en dringend, en het hypnotiserende stemgeluid van Kemo is uit duizenden herkenbaar. Qua drum ’n bass valt er sowieso genoeg te genieten, een track als Global Enemies bijvoorbeeld heeft twee jaar na het verschijnen op vinyl nog niets aan kracht ingeboet. Op Deez Breaks gaat Lynx o.a. met Roni Size en Jonny L samples aan de haal, en met uitsmijter Hotriders is er ook aan de dansvloer gedacht. Broken Glass en titeltrack The Raw Truth zijn best aardige pogingen tot hiphop, en er is zelfs druilerige triphop aanwezig in de vorm van Committing Love. Het niveau ligt helaas niet overal even hoog. De enige echte misser op het album is All You Own, een raar voortkabbelend allegaartje van drum ’n bass en kleffe mannenvocalen, en de één na laatste track The Real Thing is schaamteloos gekopieerd van het eerder verschenen Reverse Engineering.

Conclusie

Na 67 minuten kan je niet anders dan concluderen dat The Raw Truth één van de meest opvallende drum ’n bass albums van de afgelopen jaren is. Lynx en Kemo hebben een onmiskenbare eigen stijl, en laten horen niet bang te zijn om buiten de gebaande paden te treden. Toch blijft het geheel nog teveel tussen dansvloer en huiskamer laveren, waardoor de vertaalslag van singles naar een compleet en samenhangend album slechts gedeeltelijk gelukt is. Dit maakt dat The Raw Truth geen mijlpaal is, maar wie benieuwd is naar de stand van zaken wat betreft innovatie in drum ’n bass anno 2009, kan simpelweg niet om dit album heen.

Score: 80/100


www.myspace.com/lynxandkemo