Sensation 2008

Over het evenement zelf is al genoeg gezegd en geschreven. Het is al jaren een fenomeen en is nu bezig de gehele wereld te veroveren. Zoals ieder jaar na de Amsterdamse editie ligt de gelijknamige CD compilatie ook nu weer in de schappen. De CD bevat oude, nieuwe en bovenal lekkere dance- en electroknallers. Hoe deze dubbelaar precies klinkt, zal nu uitgelicht worden.

CD1

De CD begint meteen lekker met “Disco Volante” van Ida Engberg. Daarna krijgen we de Laidback Luke Remix van Paul Johnson’s “Get Down” te horen, gevolgd door een eigen productie van Laidback Luke, namelijk: “Breaking Down The House”. De eerste drie nummers op deze CD zijn dus opzwepend en bovenal lekkere 'dancefloorkillers'. Het tempo wordt wat opgeschroefd, want de volgende plaat is namelijk “555” van Steve Angello en Sebastian Ingrosso. De plaat die hier op volgt is wel een speciale vermelding waard in deze recensie. Ik heb het namelijk over Tocadisco’s tech-house visie op “This Is The End” van Dirty South. Tocadisco heeft van deze track een geweldige remix gemaakt, die met de bekende vocals van “The Doors” wel in je hoofd moet blijven zitten. Het is echter jammer dat deze plaat zo kort op de CD staat, want hij wordt al snel afgelost door Fedde Le Grand’s “3 Minutes To Explain” en “Shingaling” van Jean Claude Ades & Vincent Thomas. Er moet hier wel opgemerkt worden dat de mixen op de CD lekker en niet te 'statisch' klinken en dit is toch wel een pluspuntje, want op veel mix-compilaties is erg goed hoorbaar dat het om steriele computermixen gaat.

Via het bekende “Klack” van Who’s Who gaat de CD verder met Kaskada & Deadmau5’s, hoe kan het ook anders, “Move For Me”. Deze plaat is, wat mij betreft, geen aanwinst voor de CD, en in de “Extended Mix” krijgen we hem maarliefst vijf minuten voor onze kiezen. Gelukkig volgt hierna Erick E’s “Go Again” en hiermee lijkt het tempo op de CD weer terug te zijn gekeerd. Opvallend is dat de volgende drie tracks allemaal zijn geremixt door Bart B More, die zo toch een groot aandeel krijgt in deze compilatie. “When You Touch Me” van de Freemasons is een van deze drie tracks en hij klinkt erg lekker met het vleugje electro dat Bart B More eraan toe heeft gevoegd. De CD gaat verder op deze tour, tot we bij het swingende “Streetgirls” van Tocadisco aankomen. Het nummer dat volgt is de clubhit van dit moment, namelijk “Pjanoo” van Eric Prydz. De CD sluit verder af met het lekkere “Humanoidz” en “The One”. Die laatste track staat er natuurlijk op in de Joachim Garraud & David Guetta Remix. Deze twee heren hebben de plaat goed onder handen genomen, maar nog steeds kan deze track mij niet bekoren en vind ik dit geen waardige afsluiter van de eerste CD.

CD2

Ook deze CD begint met een bekende plaat, het eerste nummer wordt namelijk opgevuld door Alex Gaudino en heet “Watch Out”. Geen sterke opener, maar gezien de tracklist heb ik het vermoeden dat het met de volgende nummers wel goed zit. Via DJ Chuckie, die de eer had Sensation te openen, gaat de CD verder met “Batitude” van Dave Spoon & Paul Harris feat. Sam Obernik. Ook de volgende plaat; “Hard To Love” van Atrax feat. Andy is erg lekker, maar tot nu toe lijkt het er wel op dat op deze CD meer hitjes staan dan op de eerste. Dit vermoeden wordt bevestigd, doordat ik in het rijtje van volgende nummers onder andere “MRKRSTFT” van Hardwell & Rehab en “Not Alone” van Gianluca Motta zie staan.

Hierna wordt het, gelukkig, allemaal wat verrassender. Dit komt niet in de laatste plaats door Steve Angello’s “Twixx” en “Fuck Me Up” van Phonk d’or. “Toca’s Miracle” wordt veel gedraaid op feesten en dan inderdaad ook in de remix die op deze CD staat; de “Inpetto Remix”. Deze track zorgt er echter wel voor dat het tempo van de compilatie weer naar beneden gaat en dat terwijl ik net een stijgende lijn naar boven had ontdekt. “Morumbi” van Tocadisco maakt echter weer heel veel goed, want dit is gewoon een lekkere dansbare clubplaat die we allemaal al vaak terug hebben gehoord in clubs of op feesten. Het laatste gedeelte van de CD is wat mij betreft erg lekker en wordt dan ook even knallend ingeleid door de instrumentale versie van Frederico Franchi’s “Pears” en “Tweak” van Felix Da Housecat. De laatste man draaide op het feest zelf ook erg verdienstelijk en mag dan ook niet ontbreken op deze compilatie. Verrassend is zeker dat het einde van de CD nog even lekker up-tempo is met “Life Is Like A Box of Chocolates” van Marcel Woods en “Dominator” van, natuurlijk, The Human Resource” die het dit keer samen doen met “Mr. Sam”.

Conclusie

Op de CD zijn naast clubhits ook wat commerciële nummers te horen maar dit is, gezien het karakter van het evenement zelf, natuurlijk logisch. Toch hebben ze er een lekkere compilatie van weten te maken, maar doordat de nummers niet allemaal in een even logische volgorde staan maakt, vooral CD2, een wat rommelige indruk en dit is erg jammer.

Score: 75/100