M.I.K.E. - London 2007: Live at the Gallery

De uit België afkomstige Dirk Dierickx kennen we in Nederland vooral van zijn trance en progressive producties op het trance label Armada Music. Naast de producernaam M.I.K.E. heeft hij ook zijn echte naam van Dirk naar Mike veranderd; hij is kortom zijn alter ego geworden. In 1992 kwam Mike zijn eerste plaat “Vision art” uit op het Antwerpse label Atom. Via labels als 'Lightning' begon hij in 1999 zijn eigen label Scanner-Records. Toch blijft hij zelf uitbrengen op het Armada label, wat hem ook zeker zijn plek als resident in de Amnesia op Ibiza heeft opgeleverd.

CD1
Eerst track begint heel rustig met een zweverige melodie er doorheen, precies zoals een trance verzamel-cd eigenlijk altijd begint. De tweede track doet mij echter meer denken aan een moderne, vage minimal set dan aan een trance verzamel-cd. Iets wat verder versterkt wordt door het derde nummer. Het nummer “Air conditionné” van Julian Jeweil is echt een heerlijk opbouwend nummer met een vage aandacht trekkende 'bliep' die de melodie vormt, ondersteund door allerlei andere vage geluidjes en een beat die rustig doorkabbelt. Eigenlijk zijn deze nummers natuurlijk helemaal geen minimal. Het wordt wel door Nederlandse minimal dj’s gedraaid en lijkt er op, maar veel van wat in de minimal-scene gedraaid wordt is geleend uit de trance-scene. Vandaar dat we in de buitenlandse tranceplaten invloeden terugvinden die in Nederland eerder onder de minimal geschaard zouden worden. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat trance altijd origineel is: trance producers hebben het op hun beurt netjes leentjebuur gespeeld bij de klassieke muziek.

Met de vierde track op deze cd wordt echt duidelijk gemaakt dat deze cd zeker ook techno bevat. De track “Carbon occasions” van UMEK is een rasechte opzwepende technoklapper. Wanneer je doorluistert is het echte techno dat de klok slaat: niet te wild en minimal die vol zit met trance. In een nummers als “Paradise” van Daniel Gregory zijn wel sterke trance invloeden te horen, net als in de laatste track van de eerste cd. Daar vinden we “Into the danger” die door Mike zelf gemaakt is in samenwerking met Andrew Bennett.

CD2
De tweede cd begint toch met up-tempo trance met het nummer “Remote Control” van Antidote. In tegenstelling tot de eerste cd zijn de nummers die volgen ook echt trance. Een nummer als “Life is deadly” van Butch heeft wel een flinke up-tempo beat maar is eigenlijk geen hardtrance. Net als op de eerste cd vind ik de nummers wat twijfelen, maar in dit geval tussen rustige trance en hardtrance. Net als je denkt dat het nummer echt door gaat knallen zakt het weer naar een rustige melodie weg. Toch maakt dit dat de cd wel lekker doorstroomt: de nummers vliegen langs je heen zonder dat je er erg in hebt.
Het is jammer dat er niet echt een nummer uitspringt, waardoor weer even je volledige aandacht word getrokken. Het enige dat dan wel opvalt aan de tweede cd is dat er geen nummer van Mike zelf op staat, noch een remix die door hem gemaakt is.

Conclusie:
Als je van trance en van minimal houdt, dan is de eerste cd een heerlijke mix van deze twee werelden. Voor mensen die meer echt van de technokant van minimal houden zal deze cd wat te soft zijn helaas. De tweede cd is een eenheidsworst van stevigere trance, waardoor de cd wel makkelijk luistert, maar niet echt je aandacht weet te trekken. Voor trance-liefhebbers die wel eens iets willen dan een standaard trance mix-cd, is dit een leuke cd voor in je verzameling!

Score: 67/100