Masters Of Hardcore In The Mix V - Angerfist & F. NøIzE

Het begint zo langzamerhand een traditie te worden, dat "Masters of Hardcore" zo tegen het einde van November met een nieuwe editie van "Masters in the Mix" komt. Het najaar leent zich ook prima voor zo'n compilatie, we zitten ruim na het festivalseizoen en met de 'Feest'-dagen op komst is het altijd fijn om weer wat nieuws te kunnen laten horen aan je vrienden.
Daar waar de meeste compilaties over het algemeen bestaan uit een hele reeks ingekorte tracks die nauwelijks gemixt zijn, is deze serie een uitzondering. Omdat de artiesten echt een mix moeten afleveren, geeft dat ook een beetje inzicht in wat zij als artiest nu echt goede tracks vinden. En niet alleen de tracks die het goeddoen bij het publiek. Het geeft de artiest meer vrijheid om te laten zien wat hij of zij in zijn/haar mars heeft. Deze editie nemen Angerfist en F. NøIzE ons mee in hun spreekwoordelijke platenkoffer. Eens zien wat dat oplevert.

Angerfist
CD1 is voor Danny. We hadden hem eigenlijk al op de eerste editie verwacht, aangezien hij altijd en overal de zalen volledig uit z'n voegen ramt met zijn live- of dj-sets en al jaren razend populair is bij het grote publiek. Maar goed, eindelijk na lang wachten, mogen we op deze vijfde editie genieten van zijn draaikunsten en platenkeuze.
Angerfist begint zijn mix met "Vol gas met die Bas". Weg met dat zeikwijf en gewoon knallen, dat willen we horen. De synthesiser van Dither is er zo één, die door merg en been gaat; Heerlijk! De bijbehorende bassline is in eerste instantie niet erg indrukwekkend. Had eigenlijk gewoon gelijk die volle splatter bass moeten zijn. Hopelijk kappen de heren dj's binnenkort wel met die achterlijke up-tempo bassen. Gelukkig ramt Nolz er wel gelijk goed op los en komt de sfeer er nu echt goed in. Zijn schrapende synthline klinkt intimiderend en brengt zo'n lekker naargeestig sfeertje met zich mee. Zou ook een leuke intro kunnen zijn voor een film als "The Purge". 'Je weet niet wat er komt, maar het gaat sowieso zwaar klote voor je zijn als het er eenmaal is'. Na het aanstekelijke "Out of this World" van Dogfight's Stereotype, volgt de eerste volle track van Angerfist zelf. "Creature" is gewoon wat je van Angerfist verwacht, duister, hard en met een pakkende melodielijn die na één keer blijft hangen. Wat ook blijft hangen is de vibe in Nosferatu's eerste single "Battleground" van zijn nieuwe album "Approach to Midnight". Hier gaan we nog veel plezier van hebben.
Een track die de komende maanden iedere vloer plat zal krijgen is The Satan's remix van "Send me to Hell". Super herkenbaar ten opzichte van het origineel, maar veel en veel intenser, dankzij de dubbele drums, echoënde synth lines en een onovertroffen energielevel waar je spontaan ADHD door ontwikkelt. Ook de opvolgende tracks brengen stuk voor stuk een glimlach met zich mee. "G-Funk", "Sloopkogel" en "Still Standing" zullen de stilte snel doen vergeten en de voetjes van de vloer krijgen.
Langzaam schroeft Danny het tempo op met de Radical Redemption Remix van "The Desecrated" en het agressieve "Street Game" van Noize Suppressor. Maar zo hoort hardcore wel te klinken. Het tempo is hoog, maar niet belachelijk, de bass klinkt vol en de synthesizer doet denken aan de oude early hardcore melodieën. En Angerfist is niet te stoppen. De teksten van "Rage against the Machine" schallen uit je speakers op het moment dat hij Destructive Tendencies & Rooler – Can't stop us now" erin gooit. En om het nog eens extra te benadrukken komt "Bare knuckle Fist" er gelijk achteraan geramd. Bammm, in your Face. Eindelijk ook weer eens een fatsoenlijke plaat van N-Vitral. Aangezien we nu toch de psychopatische kant op gaan, laten we dan gelijk Andy the Core vs The Melodyst erachteraan knallen. "Italian Psycho" klinkt gewoon heerlijk hysterisch en is met recht één van de langste tracks in deze mix.
Na het lompe "Bow Down" van Broken Minds gaat Danny even richting de Frenchcore met "Braindrillerz – Brain Dead". Dankzij een redelijk melige eendenfluit-melodie en wat lukraak gekozen samples klinkt deze track toch wel leuk, maar van hoog niveau kan niet echt gesproken worden. Zo te horen heeft Miss K8 ook de semi-up-tempo ontdekt. Haar manisch snerpende "Out of the Frame" gaat dan harder dan een op hol geslagen Korsakoff of Re-Style-track, maar meer dan gesnerp en gebeuk is het niet. Hier had meer in gezeten als er wat meer aandacht was besteed aan percussie. Gelukkig komt er even een einde aan het 'mindless' gebeuk en zorgt Radium op geheel eigen wijze voor een vrolijke noot met "Oh my Core". Het mag gezegd worden, deze track loopt lekkerder dan de meeste van zijn platen. Ook "Hustlers" gaat als een trein. De dramatische eerste melodielijn en stoere raps geven deze plaat smoel. De tweede krassende syntlijn is gewoon ruk. Waarschijnlijk de invloed van System Overload. Daarentegen ligt de kicklijn gecombineerd met de snaredrum wel weer lekker in het gehoor.
We naderen nu snel het einde van de eerste mix en met The Satan, Akira vs Bryan Fury en Cryogenic betekent dat dat we volledig weggeblazen gaan worden. "Born in the Dark" is een heerlijke horrortrack, die een goeie vibe weet neer te zetten. Alleen jammer dat de kick zo overstuurd is. Die interferentie-resonantie is behoorlijk storend. Beter afmixen de volgende keer. Dat geldt ook voor de laatste twee platen. Maar los gaat het wel. Dus nog even 3 minuten vol de turbo erop.

F. NøIzE
Mochten je fotolijstjes bij toeval nog recht hangen en het porselein nog niet uit de vitrinekast getrild zijn, dan zal dat niet lang meer op zich laten wachten. F. NøIzE gaat namelijk vrolijk verder, daar waar Angerfist gestopt is. Hij start zijn mix met een variatie aan luide mainstream tracks en bouwt vandaar uit op naar up-tempo hardcore. Dankzij het intro van "Blaster – WTF" zou je in eerste instantie bijna denken dat je naar een EDM-cd aan het luisteren bent. Tenminste, totdat de hoofdmelodielijn er doorheen scheurt en de bassen hun intrede maken. Deze nieuwste aanwinst van het Dogfight label zorgt in ieder geval voor een goede start, waarmee F. NøIzE de toon zet. Na de nieuwste releases van Dither, DJ Mad Dog, die een gruwelijke track aflevert met "Bust your Chest" en Deadly Guns & E Force volgt de eerste track van F. NøIzE zelf. In samenwerking met Andy the Core ramt hij "Innovhate" door je speakers. De toon wordt een stuk agressiever en de bassen beginnen nu toch echt afgevlakt te klinken. "This is my Ameno" en "Legends never Die" zullen vast menig vloer in vuur en vlam zetten dankzij de breaks in beide nummers. Aan de andere kant is de overige invulling van de tracks niet baanbrekend.
Een track die wel hoge ogen gaat gooien, dankzij de aanstekelijk klinkende piano- en gepitchte zangpartij in combinatie met vocalen van de Beasty Boys en een stuiterende kick is "We just don't stop" van Partyraiser & Furyan. Daarna krijgen we weer een meer standaard track "Undefeated". Het zijn vooral keer op keer dezelfde krassende syntlijntjes die flink op de zenuwen gaan werken. Zal wel bij het genre horen, maar het haalt eigenlijk het hele niveau omlaag. Iedere keer hetzelfde trucje door een andere producer. Mensen ga eens origineel worden.
Kijken we verder, dan zien we dat bad-boy D-Fence "Pussy Motherfuckerz" niet onverdienstelijk door de remix-molen heeft gehaald. De track komt lekker hyper en 'over de top' over, maar de originele duistere industriële vibe is volledig weg. Zonder de karakteristieke 'HC-Y-PM'-yell zou het gewoon another D-Fence track zijn ipv een remix.
F. NøIzE weet zijn tracks wel vers van de pers te halen. Ook het vinyl van zijn samenwerking met Insane S is nog maar net uitgehard en was officieel nog niet uit ten tijden van het verschijnen van deze mix. De educatieve boodschap mag dan duidelijk zijn, "Don't (Do Drugs)", er zullen waarschijnlijk maar weinig mensen zijn die hier iets mee doen. Neemt niet weg dat de track wel grappig is. Deterrent Man doet er nog een schepje bovenop en heeft de oude hit "Freestyler" van "Bomfunk MC's" als inspiratiebron gebruikt voor zijn "The fucking Bomb". En dat klinkt creatief en goed, met name de vioolpartij, waarmee de oude originele melodielijn gevolgd wordt.
Hierna gaat F. NøIzE een paar tandjes harder met Hard Effectz, Partyraiser en Destructive Tendencies & Warface. Dankzij Sefa komt er ook nog een vrolijke noot voorbij, aangezien hij "Release the Kraken" geremixt heeft. Eerst snoeien met een frenchcore-bazz, daarna slopen Drokz & Mr. Courage de boel met de speedy remake van "Todesvögel". Het einde nadert en F. NøIzE ramt te nog harder op los. Zeg maar dag tegen je porseleinen tegeltjes en theekopjes. "This is Music" schiet als een wondertol door je kamer. Diepe lage bassen waarvan zelfs je subwoofer misselijk wordt, resoneren net zo lang door tot er scheuren in het stucwerk verschijnen. De afsluiter is voor "Spaceman on Dope". De oude spaceman-samples zijn weer even afgestoft, en klinken als vanouds als een stel trippende chipmuncks.

Conclusie
En dat was het dan 2 uurtjes speaker-terreur. Angerfist brengt zoals verwacht een knallende mix, die geleidelijk in intensiteit oploopt van groen naar rood! Daarnaast is zijn platenkeuze divers en worden de tracks goed in elkaar gemixt. Dat sommige tracks toch hier en daar wat storend overkomen ligt meer aan de producent van die betreffende platen dan aan Angerfist. Hard en luid is leuk, maar als de resonantie de gehele track overheerst en daardoor de rest onder sneeuwt, dan wordt het tijd om wellicht even wat schuifjes een stukje terug te zetten.
F. NøIzE heeft daarentegen al helemaal nooit gehoord van subtiliteit en ramt na Angerfist zijn mengpaneel naar de verdoemenis. Zijn mix bevat een aantal leuke plaatjes, maar het gros betreft toch de standaard up-tempo meuk, die niet echt geraffineerd uitblinkt. De snerpende synthlines en schrapende geluidsopvulling kennen we nu wel. Ook die afgekapte blokbassen klinken gewoon nergens naar. 't wordt tijd dat we weer terugkeren naar de volle door resonerende en echoënde conuskrakers van weleer. Ook daar kun je op hoog tempo mee rammen. (Misschien eens in de leer gaan bij Buzz Fuzz en Michel Klaassen – bass-masters van weleer).
Al met al brengt "Masters in the Mix volume V" 2 vermakelijke mixjes, waarbij de mix van Angerfist wat meer uitgebalanceerd overkomt dan die van F. NøIzE. CD2 is toch vooral voor de liefhebbers van simpele door beukende tracks.