Synkro - Changes

De onder het SYNKRO alter ego opererende Joe McBride staat voornamelijk bekend vanwege zijn diversiteit in dubstep, lichte drum&bass en ritmische producties. Rustige tracks met verfijnde basslines en achtergrond melodielijnen. Easy listening voor de late uurtjes of juist zo tijdens zonsondergang. De afgelopen jaren zijn zijn EP's verschenen bij onder andere "Exit Records", "Veil", "Mindset" en "Apollo". Laat die laatste nu een sublabel zijn van het alom bekende en geprezen R&S-Records, speciaal gericht op downtempo en de rustigere vormen van electronica.
In 2012, 2013 en 2014 verschenen achtereen volgens de "Broken Promise"-EP, de ultiem chille "Acceptance"- en "Lost Here"- EP's en als laatste de "Transient"-EP. Stuk voor stuk platen om bij weg te dromen. Nu een klein jaartje verder heeft Joe McBride zijn eerste officiële album "Changes" ook uitgebracht op het label. Dan laten we voor het gemak de wat langere dubbel EP's even buiten beschouwing.

Changes
Het album herbergt zo'n 10 tracks en duurt daarmee zo'n 50 minuten. Joe begint met het zeer sfeervolle en ruimtelijke "Overture". Daarmee rustig openend en toch gelijk een ander geluid neerzettend dan wat we van hem gewend zijn. Veel meer ambient invloeden ipv dubstep en drum&bass. Eens zien wat de volgende nummers brengen. "Shoreline" begint in ieder geval ook zeer tranquil met een combinatie van dromerige synths, een beat als een hartslag en de hese stem van Robert Manos. Daarbij horen we heel subtiel wel de invloed van drum&bass percussie, maar echt doorbreken wil het maar niet.

Met "Your Heart" duiken we helemaal de diepte in. Wat duistere ambient waarbij zo halverwege een piano-loop een extra dramatisch effect geeft aan de track. Zeer geschikt als film soundtrack, maar absoluut geen dansbare muziek. Ook "Changes" begint heel ruimtelijk met waaierige klanken die alle kanten op echoën, waarna warempel een lichte dr&bs-beat even van zich laat horen. Echter de nadruk licht toch wel op sfeer en niet op ritme. Dat geldt ook voor "Let me go". De cd gaat zo van track naar track zonder echt spannend te zijn. Pas bij het wat zielig klinkende "Holding On" horen we weer een rustige 'hartslag'-bass-line ter ondersteuning van de rest van de track. "Body Close" klinkt in vergelijking met de overige nummers zowaar als een echte volle track, weliswaar een ballad-achtige compositie met flink wat zang van Lyves, maar wel een plaat die meer omhelst dan alleen maar klanken, waarbij je geen idee hebt waar je nu precies naar aan het luisteren bent. Met de akoestische piano in "Empty Walls" brengt Synkro een wel zeer minimalistische track vergeleken met "Midnight Sun" welke licht jazzy aandoet. "Midnight Sun"klinkt gedurende de gehele track zoals het intro van Laurent Garnier zou klinken, waarna bij Laurent Garnier alle registers open getrokken zouden worden om het publiek gek te maken. "Changes" eindigt uiteindelijk met de 8 minuten durende ambient soundscape "Harbour". Wederom geen indrukwekkende compositie, maar veel meer geschikt als achtergrond-geluid voor een film.

Verdict
Na de cd enkele keren beluisterd te hebben, beklijft niet meer dan het gevoel dan dat deze cd een leuke opvulling van de stilte is. Je zet hem aan, gaat je ding doen (Facebook checken, NU.nl lezen, partyflock-forum stalken, whatever) en na 50 minuten heb je geen idee wat je precies beluisterd hebt. Het is dat het opeens stil is anders had je helemal geen idee gehad dat er een album op stond. Het is dat "Body Close" nog de mooie stem van Lyves bevat, anders was deze track ook niet blijven hangen. "Changes" is leuk voor de mensen die van ambient en aanverwante stromingen houden. De Drum & bass waar Synkro mee groot geworden is, komt nauwelijks terug op deze cd, dus de liefhebbers van de vorige Ep's zullen enigszins teleurgesteld zijn. Nee, dit is gewoon niet spannend genoeg, hooguit leuk als achtergrond opvulling als je met je visite in een flinke discussie verwikkeld bent.

Score: 60/100

synkro.bandcamp.com/album/changes