Snoop Dogg - Bush

Laten we eens met een retorische vraag beginnen: Moeten we Snoop Dogg nog introduceren? Nóg zo'n man wiens carrière bomvol successen staat is Pharrell Williams, wie met Snoop opnieuw de studio is ingedoken voor diens laatste wapenfeit: Bush. Het duo werkte al eerder samen in 'Paid Tha Cost To Be Da Boss' (2002), 'R&G (Rhythm & Gangsta): The Masterpiece' (2004) en 'Tha Blue Carpet Treatment '(2006). Snoop en Williams liggen elkaar namelijk wel en het blijkt keer op keer een succesformule waarvan de chemie in de studio tot uiting komt. Het leverde het duo dan ook dikke hits op als 'From Tha Chuuuch To Da Palace', 'Beautiful' en 'Drop It Like It's Hot'. De titel 'Bush' is er natuurlijk één waar we alle kanten mee op kunnen. Gaat het over de ex-president van de VS of is de wandelende wiet opslag stiekem fan van wat haar op het vrouwelijk geslachtsdeel? Om een ode aan het favoriete decennium (de 70'er jaren) van de mannen te brengen werd er onder andere met legende Stevie Wonder samen gewerkt.

Bush
Met een 'funkadelic flow' is de openingstrack 'California Roll' er één om rustig in te komen. Dat de setting zo relaxt is komt ongetwijfeld door de inbreng van Pharrell (wie zo 'high as a motherfucker' was tijdens het produceren, aldus Snoop in een interview) De typerende mondharmonica van Stevie Wonder doet de rest en er wordt vrolijk gesproken over het leven in Californië. 'This City' heeft discobeats en er wordt vol lof over de stad L.A. gezongen. Met het magische Williams sausje zal deze het best weer eens goed kunnen doen. Helaas wordt er voort geborduurd op deze stijl in 'R U A Freak' 'Awake' en het tegenvallende 'So Many Pros' waar Snoop zelfs nog even zijn 'zangkunsten' showt. De toegevoegde waarde van de heer Timberlake is dan wél weer muzikaal. Snoop zelf horen we overigens maar weinig écht rappen, jammer.

Gelukkig komt 'Peaches N Cream' op tijd om het album nog te redden, Snoop leeft zich hier uit en doet waar hij goed in is. Pakkende lyrics, goede punchlines en wederom de catchy beats van Pharrell. Je zou overigens denken dát met de hulp van Williams een grote hit op Bush aanwezig is, helaas moeten we stellen dat dát niet het geval is. 'Edibles' is magertjes en gaat over de soorten voedsel waar je (uiteraard) wiet in kunt verwerken en ook 'I Knew That' weet niet te pakken. Dat uitgerekend Gwen Stefani (leeft zij nog?) de eer van Bush redt is opmerkelijk maar een juiste zet in 'Run Away'. Als afsluiter werden Kendrick Lamar en Rick Ross opgetrommeld voor een laatste offensief, helaas zijn de beats te vrolijk voor de stem van Ross en missen we de flow. Jammer, want Snoop kan en móet beter.

Misschien is het gewoon wennen aan het thema, maar op het eerste (en ook tweede) gehoor pakt Bush niet en stoffen we toch liever de oude Snoop albums weer af. Waar Snoop zich vroeger nog O.G. noemde is hij helaas de softere pop kant op gegaan. Kunnen we dit producent Pharrell Williams verwijten? Nee, want op zijn productie skills valt niets aan te merken, alleen lijkt de chemie met de lakse Snoop een beetje uitgewerkt.

Score: 52/100

www.snoopdogg.com