Jensen - Holographic Demons

Creativiteit is een wonderbaarlijk iets. Daar waar de ene artiest graag binnen een bepaalde sfeer wil blijven om een zo samenhangend mogelijk album te produceren, zo divers en kleurrijk is de ander. Kiest de één voor een vast stramien, dan zal een ander juist voor variatie gaan. Nu hebben we het afgelopen jaar een aantal zeer zware industrial-albums, waaronder "Minds In Motion", "The Manhattan Project" en "Dispensationalist Theology" beluisterd en recentelijk nog "Bunker II Type M 152", waarbij de sfeer over het gehele album heel constant was. Anderen zoals Ophidian, Shatterling en Bioxeed hebben juist een heel divers repertoire, waarbij de nadruk niet op het album zelf ligt, maar op de afzonderlijke tracks. Een artiest die zich in laatst genoemde rijtje mag gaan scharen is "Jensen".

Jensen
Jens Kroenert oftewel "Jensen" is waarschijnlijk bij het grote publiek een naam die absoluut geen belletjes doet rinkelen. Ondanks dat is deze Duitser al ruim 10 jaar actief. De eerste keer dat we hem tegenkwamen was op de "Thunderdome 2003"-compilatie met de track "Ruff 'N Dirty" afkomstig van de "Black Moon Rising"- EP (ISR 052). Daarnaast vormt hij met Garvan Power het duo "Lowtek". Onder dit alias brengen de heren de smerigste industrial uit die je je maar kan voorstellen. Volledig doorspekt met invloeden afkomstig van Metal, Noise, Gothic, EBM en Dark Electro.

Holographic Demons
Die mengelmoes van stijlen komt ook terug op Jensen's nieuwste wapenfeit "Holographic Demons". Een dubbel album bestaande uit zo'n 25 tracks met de meest bizarre samples, melodielijnen ("Beyond the Veil of Light") en vooral een enorme hoeveelheid aan 'laag en luid' ("Noisegate" & "Stronghold"). Denk niet gelijk dat je speakers stuk zijn bij het beluisteren van de eerste minuten, dan valt dat namelijk nog wel mee, maar na afloop kan je ze wel afschrijven. Zware resonantie en distortion nemen een groot deel van de schade voor hun rekening. Neem daarbij de diverse drumsalvo's van de openingstrack "Disaster Cluster" en meest absurde zangpartijen gedurende "Clouds in the Sky" & "Hegelian Dialect", mix dat met freaky acid uit "Overdrive" en het geluidsniveau van een middelgrote tot grote scheepsmachinekamer gedurende "Drop the Bomb" en je komt een heel eind in de buurt van permanente gehoorbeschadiging en equipment-abuse. Dit was dan even in vogelvlucht hoe je de cd kan opvatten, maar naast het excentrieke herrie-niveau ("Filthcrusher") bevat deze cd natuurlijk ook weer de nodige rustpuntjes en artistieke hoogtepuntjes die we gewend zijn bij dit soort aparte projecten. Neem nu de subtiele piano-partijen in het origineel van "Holographic Demons" & "Shadows": 'A whole new level of Whow!' Veel melodramatischer kan bijna niet. En wat te denken van dat tokkelende gitaartje halverwege "Juggernaut"? Een ieniemienie rustpuntje in een track zo donker als een kolenmijn.

De titel track "Holographic Demons" komen we trouwens meerdere keren tegen in verschillende remixen. Het origineel doet denken aan de oude "Twilight Zone" tv-serie. Langzaam, duister en toch vol verwonderlijke wendingen. Ragnarok maakt de track wat meer rechtlijnig met een straight up-tempo bassline en gebruikt meerdere speelse geluidseffectjes alsof je met een oude 8-bits spelcomputer aan het gamen bent. Sliptrip daarentegen grijpt in z'n intro terug naar het origineel en bouwt langzaam op met een onheilspellende vocaal-sample, die niet veel goeds opheeft met de toekomst, voordat de pompende bassen en scheurende synths het overnemen. Een vleugje speedcore en een geweldige synthesizer-loop maken deze versie compleet. De laatste versie van deze plaat en tevens de afsluitende track van de cd is de "Just a Pilgrim Remix". Deze versie is een stuk langzamer en sferischer dan de andere versies. De bassline rolt, hapert en stuitert van links naar rechts en de bijgeluiden zijn van een dusdanig niveau dat je je continu afvraagt waar je nu precies naar luistert. Zeer expressief.

Een track die qua originaliteit ook hoge ogen gooit, is de Tim Kossmann Remix van "Overdrive". Langzaam, experimenteel, intrigerend en mechanisch. Eigenlijk is het origineel hier totaal verdwenen en zou dit beschouwd kunnen worden als een volledig nieuwe track. Een andere originele invalshoek zien we bij "Clouds in the Sky". Zwaarmoedige zang, gecombineerd met een diepe langzame bassline en een gevoelig piano-spel zorgen voor een zeer aparte sfeer. De "Fear Effect Remix" klinkt daarentegen een stuk funkier en uitnodigend. Zowel techno als trance invloeden overspoelen deze track, waardoor deze eigenlijk buiten de gehele cd valt. Maar wat klinkt het toch weer verrekte lekker en wat getuigt het van lef om deze remix zo nog even voor het einde op de cd te plaatsen.

Ook "Days of Sadness" is weer zo'n tweezijdige track die enerzijds hele steden afbreekt met een kracht van 8 op de schaal van Richter en anderzijds juist heel rustgevend en harmonieus aandoet, dankzij het pianospel en het strijkinstrumentarium. Sommige tracks klinken als een donker sprookje ("Neue Welt") en bij anderen is het alsof je naar een mix tussen Pearl Harbor en Saving Privat Ryan zit te kijken, waarbij het luchtalarm afgaat en de beats als een stel inkomende granaten om je heen inslaan ("Breakdown"). Het lijkt wel of Jensen een beetje in tweestrijd met zichzelf is. Creëren of juist slopen. Nou laat dat slopen maar aan hem over, want met "Shut the Fuck up" gaat het weer goed los.
We zullen dit gedurende de 2 cd's keer op keer terugzien. Op 't ene moment volledig 'van God los', daarna weer rustig aan, de combinatie zoekend van harmonieus met diep intens donker.

Conclusie
Jensen weet met "Holographic Demons" een hoop stijlen te combineren en daardoor een gevarieerde tracklist voor te leggen. De ene keer dender je weg met speedcore ("Forged in Blood"), en tig tracks later ligt het tempo zo laag dat je hier nog geen fatsoenlijk 'work out' op kan houden. Doomcore ("Sky Earth Underworld"), invloeden uit de donkere hoek van Ambient en Noise en zelfs Dark Electro ("Legion of Noise" & "Betrayal in Sadness") vergelijkbaar met "Front 242" het komt allemaal voorbij. In het begin is het af en toe even wennen aan de diverse stijlen en invloeden, maar op een gegeven moment raakt alles met elkaar verweven en gaat het in één trits voorbij. "Holographic Demons" is een album welke absoluut niet standaard is en vooral voor de gevorderde luisteraar een 'must-have' moet zijn.

Score: 90/100

www.noisj.nl
www.noisj.bandcamp.com/album/jensen-holographic-demons