Hardjump 3

Jump in:

Dat Hardjump 3 rond deze tijd zou uitkomen was te verwachten, maar dat men dit keer uitpakt met maarliefst drie cd’s lijkt me voor de meeste liefhebbers een totale verrassing. Als ik zo terug kijk dan is Hardjump uitgegroeid tot een compilatiereeks met een goede status. De eerste Hardjump was misschien wat onwennig, maar het vervolg, Hardjump 2, was zeker een perfecte opvolger.
Voor de derde editie hebben Marcky en Furax beide zelf de verantwoordelijkheid voor een mix op zich genomen. Daarnaast is de Franse held van de donkere tekkelders, Greg C, gevraagd een cd voor zijn rekening te nemen. Nu zal bij het lezen van deze info menig Jumphart sneller gaan kloppen, maar doet het dat ook nog na luisteren van deze drie cd's?


CD 1: DJ Marcky

De eerste cd staat op conto van dj Marcky zelf. Marcky’s plaatkeuze is altijd redelijk divers. Zo is hij niet vies van stevige, harde, melodieuze platen en heeft hij een neus voor andere, goede tracks. Ook weet hij over het algemeen precies wat het Nederlands en Belgisch publiek graag wil horen: de combinatie van het Franse, Belgische en Nederlandse Jumpgeluid. Dit is nu ook precies wat we op cd één kunnen verwachten.

Marcky laat er geen gras over groeien. Er is geen intro en daarom begint de mix meteen vrij stevig en melodieus zonder al te veel verrassingen. De nummers van onder andere Sam Parker, dj Mystery en Ruthless & Vorwerk klinken zoals je dat van ze kunt verwachten. Dit is de Jumpsound zoals we die in Nederland het meest tegenkomen. “Hot Doll” van Loops Factory en “Paranoia” van Tom Food doorbreken deze ban en geven het geheel een nieuwe insteek dankzij hun originele opbouw en aparte melodielijnen.

Niet alleen de bekendere platen, maar gelukkig ook wat niet-uitgebracht materiaal vinden we terug op deze cd. Naast bovenstaande “Paranoia” en wat nieuwe tracks van zijn eigen labels heeft Marcky het aangedurfd de Q-ic remix van Raoul Zerna’s “X-Rated Love” in zijn mix te verwerken. Het nummer is het 'Rivellaatje' onder de Jump: een beetje vreemd maar wel erg lekker! Rare geluiden en vreemde beats voeren de boventoon, maar uiteindelijk pakt deze gewaagde zet goed uit.

Duidelijk wordt dat het laatste gedeelte van de mix weer de nodige harde beats en een iets hoger tempo kent. Het duistere nummer van Stormtraxx functioneert als opbouw voor Marcky’s nieuwste productie “Obscene”, dat een logische opvolger is van Marcky’s eerdere “Holland By Night”. Dinamik’s “Black Devil” is ook weer zo’n heerlijke Franse tekclubber dat in hetzelfde straatje past als dat van collega-vriend Lobotomy.Inc. Het geheel wordt afgesloten door drie knallende, maar nu al overbekende Nederlandse Jumpstyle platen die soms een tikkeltje overdreven hard klinken.

CD 2: DJ Greg C

Deze tweede cd is Greg C’s derde mixcompilatie dit jaar. Zoals bij zijn eerdere mixwerken is ook deze cd niet heel erg sterk gemixt, maar Greg C staat dan ook niet bekend als een mixmeester. Nee, Grégory moet het hebben van zijn eigen plaatjes en die van zijn voornamelijk Franse collega’s.

Neem nou de plaat waarmee hij opent: “Looped” van Binum. Deze eigentijdse ‘remake’ van de early hardcore hit van Private Productions doet je meteen terugdenken aan Binum’s sterke Chapter-serie. Ook de monotone “Destination”, vers van Greg’s eigen artiestenalbum, brengt al heel vroeg die Franse sfeer in je huiskamer.

Jammer dat vanaf de derde track de geluidskwaliteit opeens wat afneemt. De reden hiervoor is dat er iets mis is gegaan bij het opnemen van de mix. Bijna alle oneven tracks op dit cd’tje zijn hiervan de dupe. Het geluid klinkt daardoor wat doffer dan normaal. Als je je hier overheen kunt zetten, verhindert deze smet niet dat onder andere het opzwepende “Spider” van Major Bryce en het ziekelijk harde “X-Elerator” van Vibes je toch de nodige voldoening geven.

Verder heeft Greg C voor de afwisseling gekozen voor wat jumpy Noord-Franse ‘schuurtechno’, zoals “Convervator” van Rotor (een alias van Max Walder) en “Funk That” dat er netjes op inhaakt. Fris en opzwepend zijn hier gepaste sleutelwoorden. De mix belandt dan even op een laag pitje door het ontspannende, sfeervolle “High Volume” van Massiv vs The Rebel, wat overigens helemaal niet erg is. Zeker niet omdat, voor je het weet, je weer vol aan de bak kunt met “Lobostyle”, één van Lobotomy.Inc’s nieuwste nummers.

Wat hierna volgt, is toch een stuk minder vergeleken met de eerste helft van deze mix. “Snapshot” is natuurlijk al een klassieker en “Bad Boy Bass” hebben we al vaak genoeg live gehoord en mist tevens het vernuft dat je in Greg C’s oudere producties wel terugvind. En waarom “Get Wet” van Felix Project op het laatst? Degenen die rekenen op een knallend eind komen daardoor toch wat bedrogen uit.

CD 3: DJ Furax

Ook dj Furax staat niet echt bekend als een mixgeweldenaar. Dit heeft iedereen, die hem wel eens live aan het werk gezien en gehoord heeft, kunnen ondervinden. Maar ook voor hem geldt dat zijn plaatkeuze meestal erg goed uitpakt, dit mede door de kenmerkende platen die typisch bij zijn stijl van draaien passen. Na het luisteren van dit derde schijfje begrijp je dan ook dat Marcky de vorige twee Hardjump’s in elkaar heeft gemixt.

We starten deze disk wel met een soort van intro. Furax’ residentie in de Cherry Moon op de maandelijkse 2 Hard 2 Furious feesten besloot hem dit anthem te maken. Het resultaat straalt weer die echte Furax identiteit uit. De titel suggereert een harde track en dat is het misschien ook wel vergeleken met Furax’ eerdere werk. De soms ietswat happy melodietjes en lekker dreunende kicks vormen een leuk maar vooral positief begin van deze cd. Platen als “Dark Opera”, “Spider” en “Cantina Beats” zijn de bekendste nummers die hier aan bijdragen.

Hierna volgen vrijwel alleen nog maar tracks van het bekende Franse Atomic Techno label. Verwacht dus veel vrolijke (“Machiavelic”, “Artificial Intelligence”) en dromerige (“H-Style”) synthesizers, niet al te overdreven harde beats en af en toe wat vreemde, leipe, Franse melodietjes (“Wamassou”, “Automatic”) waarvan de één wat langer blijft hangen dan de ander. Vooral het nog niet uitgebrachte “I Feel” van Flytox is een track om in de gaten te houden.

Ik kan me dan ook goed voorstellen dat deze Jump-stijl een hele cd lang alleen bij een selecte groep mensen in de smaak zal vallen. In ieder geval zit het op deze laatste cd wel goed met de Belgisch/Franse vrolijkheid. Toch kan ik me niet voorstellen dat iemand erg blij wordt van “Rave Man” van J.T.S., maar gelukkig geeft de dromerige melodie uit “Requiem” de cd toch nog een leuk einde.


Jump out:

Het sterkste punt van Hardjump 3 zijn ongetwijfeld de drie cd’s waarop de stijl van de drie dj’s goed naar voren komt. Alle drie de cd’s bevatten recentelijk uitgebrachte Jumptracks aangevuld met aanzienlijk wat exclusieve plaatjes.
Marcky levert een foutloze cd af in de stijl van de vorige twee Hardjump’s. Jammer genoeg wordt de cd van Greg C geplaagd door een verlies aan geluidskwaliteit, maar dit doet verder niets af aan een voornamelijk uitstekend eerste gedeelte. Furax’ schijfje is misschien qua muziekbreedte en mixtechniek wat beperkt, maar daar hoor ik de liefhebbers zeker niet over klagen. Deze drie cd’s, met elk ruim een uur aan muziek, bieden iedere Jumpliefhebber wat wils. Dus als je de pluspunten afweegt tegen de minpunten dan houd je gewoon een goed cd’tje over.