Rub A Duck presents Bass In Ya Face: The Loudest In Bass, Dubstep and Drum 'n Bass

Het sublabel van Blackhole Recordings spitst zich toe op zowat de grootste revolutie in de EDM scène sinds de millenniumwisseling; dubstep. Daarnaast biedt het nog tal van boeiende releases als drum 'n bass en electro/rave. Onlangs bracht Jelle Boon onder andere een pracht van een album uit. Nu biedt Rub A Duck 'Bass In Ya Face.' Deze release wil laten zien welke kanten dubstep en drum 'n bass nog te bieden hebben. Afgezien van Knightfreak komt geen enkele artiest twee keer voor in de tracklist, al een voorbode op diversiteit? Het openingsnummer is in ieder geval al een aparte start van de release. "Tricky Trap" doet verschillende dingen vermoeden (zoals ook onder andere het meer recentere trap dat zijn doorgang heeft gevonden). Het is allesbehalve het vermoedbare. Een gekke mix tussen dubstep en drum 'n bass, maar wel zonder echt veel te diep te gaan. Het doet zelfs een beetje poppy aan.

Dezelfde mix vinden we terug in "Bring It On Now". Het tempo van drum 'n bass, de sub van dubstep, de drive van drum 'n bass, het zit er allemaal in. Op vlak van aantrekkelijkheid kan dit al een stuk meer boeien, alleen zou het fijn zijn moest er ook een instrumentele versie uitgebracht worden. Geen punt van kritiek op de talenten van Evelien, maar dubstep en consorten zijn vaak een stuk intenser en boeiender als het bij het instrumentele blijft. Ook de Knightfreak remix van "Nothing" en "Before The Storm" gaan dezelfde kant op. "Headrocking" daarentegen is wel puur dubstep. Het klinkt niet zo diep als dubstep kan zijn en voor velen hoort te zijn, maar het is wel een interessante track om te horen waar dubstep naartoe kan evolueren.

Maar de release is wel interessant op vlak van variatie. "Cursed" gaat bijvoorbeeld veel meer de dub-kant van de zaak opzoeken. Het is veel intiemer en rustiger dan het intense drum 'n bass en het diepe dubstep. De lengte van de tracks is op zich al ongewoon voor het genre, maar er wordt goed gebruik gemaakt van de dubstep-madness. Zonder enige twijfel een van de betere nummers op dit schijfje. Ook "The Wrong Pilot" gaat de iets rustigere toer op. Zeer aangenaam om te beluisteren. "8 Bit Robot" gaat verder op het kwaliteitsvolle "Cursed". Het gaat wel iets meer naar de gebruikelijke dubstep en de typische 8 bit geluiden maken het plaatje helemaal af. "Saence Machine" speelt meer met alle aspecten van dubstep zonder ook veel te diep in de sub te gaan. Bij veel nummers wordt de dub in dubstep extra in de verf gezet. Knightfreak kreeg de eer zelfs twee keer op de release te staan, maar met een release als "Princess Mononoke" kan dat ook moeilijk anders. Het tempo krijgt weer meet drum 'n bass allures en de intensiteit spat er af. "Feel Good", of toch de Jagged Hedz respin ervan, omvat veel meer breakelementjes. An sich blijft er in deze track nog weinig van dubstep over.

Rub A Duck brengt ons alweer een boeiende release. De dubstep en gelijkaardige genres die hier worden geëtaleerd zijn anders dan anders. De vergelijking met een Netsky is enorm dichtbij. Ook hij brengt een variant van drum 'n bass die anders is dan anders. De hele cd doet om een of andere reden enorm popachtig aan. Een overvloedige aanwezigheid aan gezangen en een grote afwezige onder de noemer van een diepe sub zullen hier ongetwijfeld oorzaak van zijn. Fans van Rub A Duck zullen wild staan van deze release, maar het is begrijpelijk mocht dit daarbuiten mogelijk wat minder zo zijn.

Score: 70/100

www.blackholerecordings.com
www.facebook.com/RubADuck