John Digweed – Live In London

John Digweed is een dj/producer waarvan de C.V. al zo lang is, dat je de weg kwijtraakt in datgene wat deze man in de afgelopen jaren heeft gedaan. Mijn eerste muzikale kennismaking met John Digweed was bij zijn derde Transitions mixcompilatie. We zijn nu inmiddels al heel wat jaren verder, maar Digweed is het nog steeds niet verleerd. Zijn Structures en Bedrock compilaties gaan er bij velen als zoete koek in. Ook zijn laatste 'Live In Cordoba' compilatie was er weer eentje om van te smullen. Ik sprong daarom ook een gat in de lucht bij het bericht dat er een vier dubbele mixcompilatie zou gaan uitkomen. De titel van de compilatie verraadt de inhoud al een beetje. Deze vier cd's geven een vijf uur durende kijk in de atmosfeer op de Bedrock Anniversary Party bij Fire & Lightbox in Londen, waar John op de avond zelf te bewonderen was gedurende een 8 uurs dj set. Als je de persinfo leest dan wordt deze compilatie als een magische reis door de hedendaagse electronische dance muziek getypeerd. Dat reist al meteen de vraag: 'Waarom is de volle 8 uurs set niet uitgegeven op cd?'

Maar goed laten we eerst maar eens kijken wat voor vlees we in de kuip hebben. We openen de eerste schijf met een uitzinnig gejuich van het aanwezige publiek en vervolgens met de atmosferische vocale house plaat 'Kolleckt' van Eagles & Butterflies. Een prima openingstrack wat mij betreft. We blijven een beetje bij de vocale house hangen met onder andere 'Nobody' van Baby Prince feat Lonely C, op vakkundige wijze geremixt door Miguel Campbell. Ook 'It's Not Enough' in de Jozif Vocatron Remix van Dusky geeft aan wat we kunnen verwachten van deze schijf. Van track nummer tien 'Iridescent' van Wiretrappeur lijkt het erop dat John Digweed naar een climax toe aan het werken is, alleen dit moment wordt om zeep geholpen door het nogal saaie 'Melancholiebe' van Tom Bodine.

Na het iets wat teleurstellende einde van cd 1 gaan we door naar cd 2. We zijn inmiddels wat verder in John zijn dj set en het wordt al wat meer uplifting. Nog steeds een heleboel vocale platen wat zorgt voor een matte sfeer. Desalniettemin zijn er een heel aantal zeer fijne tracks te vinden om deze tweede schijf, waaronder Pezzner's 'Need More' en Justin Martin's 'Butterflies (Catz 'N Dogz Remix).' In tegenstelling tot zijn voorganger eindigt deze schijf met de toffe Wolfgang Voigt's Hard Trance AtlanticXS Mix van Mohn's 'Eberplatz 2020.' Te horen aan het publiek vermaken ze zich prima op deze feestelijke gelegenheid.

Op de derde schijf wordt John zijn set wat energieker, het tempo ligt ongeveer op 125 bpm en we dansen er vrolijk op los. Van mijn part had het einde van de tweede cd ook al wat meer energie mogen bevatten. We komen lekkere progressive en techhouse platen tegen op schijfje numero drie. We beginnen met een diepe acid track afkomstig van het Griekse genie Stelios Vassiloudis, genaamd 'What's That'. Een rustpunt in de derde cd is vocale track van Stephan Bazbaz genaamd 'Hurt Me (Mihai Popovicius & Morning Dub).' De fijne Sub-Ann remix van Tiga's 'Pleasure From The Bass' mag er ook zeker zijn. Wat opvalt is dat het duo Pig & Dan goed vertegenwoordigd is met maar liefst drie platen, 'Insomnia' in het midden van cd drie en 'Let The Show Begin' en 'Natives' vrijwel aan het einde. We sluiten af met de Quivver bom genaamd 'Fakes and Bullshit.'

Op de vier cd gooit John er nog een schepje bovenop. We starten deze schijf met een echte techno plaat van Kernel Key genaamd 'Out Of Body Experience'. Wanneer John losgaat in zijn sets, dan kan je platen van dit kaliber verwachten en zo ook op deze cd. Energieke deep techno om lekker op los te gaan. Velen van mijn persoonlijke favorieten staan op deze disc, zo ook '7.11' van Guy J & Sahar. De Paul Ritch's Acid Dub Mix van '303' van Butch heeft zo'n fijne acid touch. Je zou het bijna oldschool noemen. De afsluiter van deze mixcompilatie is in de handen van Peter Bones met 'Give That Man A Bell', wat een waardig einde is van deze feestelijke aangelegenheid. Helaas kan ik aan het einde geen uitzinnige publiek meer horen.

Zoals eerder gezegd, is dit nu het voorbeeld van een perfecte mixcompilatie, een magische reis door de hedendaagse electronische muziek. De eerste cd was een grote verrassing, aangezien John Digweed dit soort vocale house muziek niet vaak draait. De tweede en derde schijf waren goede cd's, maar weinig spectaculair. Je zou verwachten dat een vierde schijf naar een soort van climax toewerkt, maar die blijft helaas achterwege. En dan hebben we nog steeds geen antwoord op de vraag waarom er maar vijf uur van John zijn set is uitgebracht en niet de volle 8 uur. Nu blijf je met wat muzikale hiaten zitten, wat zeer jammer is. Desalniettemin is dit een toffe mixcompilatie, maar aangezien John Digweed de lat zeer hoog heeft liggen, worden de fans ook steeds kritischer.

Score; 80/100

www.johndigweed.com
twitter.com/djjohndigweed
www.facebook.com/djjohndigweed
soundcloud.com/bedrock_rec
bedrockmusic.bigcartel.com
www.bedrock.uk.net