Pedro Del Mar – Playa Del Lounge 3

Net terug zijnde van een weekje schandalig lekker Balearisch bivakkeren op Ibiza viel op Hollandse bodem niet alleen de regen ongewenst op mijn dak. De zomer overheerst blijkbaar nog steeds in de commerciële markt en dat was dan ook te merken aan de grote stapel geadresseerde en ongeadresseerde zooi die op mijn deurmatje lag. Tussen de talloze zomeruitverkoop folders, diverse kortingcoupons, goedkope zomerkrantjes en schreeuwerige last-minutes viel mijn oog op iets dat op een vakantiekaart uit een warm oord leek. Het zacht kartonnen ding van dichtbij aanschouwend viel een relaxte kalmte mij ten deel. De afzender was Pedro del Mar. Er klonk een stemmetje in mijn hoofd: The Ibiza must be strong in this one. Want Pedro Del Mar, dat is toch het broertje van Balearische baas Roger Shah. "Playa Del Lounge Volume 3" stond er sierlijk geschreven. Chill! Dat moet hangmatten muziek pur sang zijn. Ik liet de stapel papierbaktroep voor wat het was, stopte de enige cd die middenin het karton verstopt zat in de cd speler en zocht de comfortabele hoek op in mijn leren bank. Hopende dat bij het sluiten van de ogen al die mooie baaitjes die ik die magische week heb mogen bezoeken de revue zouden passeren.

Zwierend in je hangmat

Playa Del Lounge Volume 3 begint zeker niet onaardig. Met de mooie album versie van Roger Shah's "Island", prachtig ingezongen door Adrina Thorpe, zijn tropische eiland sferen ineens wel erg dichtbij. Maar kenden we deze plaat al niet een tijd? De schoolmeisjesstem van Betsie Larkin doet het vergeleken met die van de adembenemende Adrina in de volgende track toch een stukje minder. Walsh & McAuley kun je om een zweverige boodschap sturen, toch schuurt de bij vlagen opgewonden zanglijn van Betsie ietwat met de rustige tokkel en trance instrumenten van het Noord-Iers duo. Met het hierna volgende Hysteria!'s "Release My Heart" heeft de hangmathouser dan eindelijk een onomstreden en doeltreffend vocaalgeleid chillout moment te pakken. Relaxt!

De vrouwklanken doen het dan ook naar behoren op deze schijf, wat eigenlijk niet gezegd kan worden van de andere sekse. Een man zwoele en gevoelige teksten laten zingen is als op een bloedhete zomerdag kiezen voor een lauw alcoholvrij biertje terwijl er normale koude kleppers voor je klaarliggen in de koelkast. Het voelt gewoonweg fout. Onbegrijpelijk is dan ook de keuze van Pedro voor Anatoliy Galchenko's "Touching". Als hetero krijg ik de rillingen van deze 'candlelight meets Idols' plaat. 'Silence is my weapon' zingt de knaap opgewonden. Hij kan het naar mijn mening niet beter verwoorden. Snel skippen! Hoewel we hiermee het ergste gehad hebben en er weldegelijk loungy nummers zijn met gepaste 'male vocals' valt er op deze compilatie eigenlijk weinig echt voluit te genieten van de verwachte Balearische chillout sounds. Het is dan ook heel erg jammer dat het overgrote deel van het materiaal al tijden uit is, of in ieder geval afgeleid is daarvan. En je kunt niemand wijs maken dat in deze tijd van het jaar geen nieuwe tracks uit de hangmat rollen. Weer komt er een bekende Roger Shah voorbij, dit maal met Zara. Ook hoor en voel je bij enkele van de gestripte chillout versies dat de zangstukken uit het vlottere origineel niet helemaal lekker fitten in een relaxtere verpakking. Niet relaxt!

Toch komen er een paar prettige plaatjes uit de zee der middelmaat bovendrijven. Als trance op de chillout toer moet, kan men het mysterieuze wapen Zetandel altijd succesvol inzetten. Zijn twee dromerige edits, van de Richard Durand – Pedro Del Mar combinatie "Paint The Sky" en de nieuwe Andain, voelen als een frisse zomeravondbries op een zweterige dag. Heb je trouwens binnenkort die ene leuke meid op bezoek, zet dan eerst het romantische Motif – The Sign op. Mochten de kleren hierna uitgaan (wel de track even op repeat laten staan) dan is IK Willem (wie zeg je?) – Pantanal de ultieme chillout seks plaat. Succes verzekerd. Tof is ook de akoestische versie van "Vital Signs", tevens afsluiter, met in het midden een soulvolle, bevlogen en niet nichterig overkomende Chris Jones op de gedreven gitaarpartij van Elller van Buuren. Laat de marshmallows maar aanrukken.

Golven in de zandbak

Twee jaar geleden schreef mijn zeer gewaardeerde en scherpzinnige collega schwingg al over de allereerste Playa Del Lounge, een verzameling aan chillout en gereloungede trance platen waarbij je binnen no time in slaap viel. Gezien deel twee ons vorig jaar voorbij gesnurkt is, kan ik daar niet over oordelen, maar vergeleken met de eerste editie is deel drie zeker een kleine verbetering. Een enkel plaatje weet de Balearische relax snaar zeker te raken, maar een homogeen en doeltreffend geheel is deze cd nergens. Daarvoor mist deze compilatie originaliteit, spanning, consistentie én durf. De verloungede tranceplaatjes zijn van wisselende kwaliteit, de meeste lyrics kennen we al een tijd en de mannelijke vocalen hier en daar zijn vaker storend dan gewenst. Het tweetal (onbekende) instrumentale tracks zijn dan wel een lichtpunt op deze cd, maar daar koop je 'm niet voor. Het is dan ook jammer dat Pedro niet meer deze richting op gedurfd heeft en veelal kiest voor de luie, makkelijke weg. Al met al is ook deel drie niet bepaald een strand waar je bijna tachtig minuten lang onbekommerd en genietend op kunt blijven loungen. En wat betreft die vakantieherinneringen: gelukkig hebben we de foto's nog.

Score: 59/100

www.pedrodelmar.com
www.blackholerecordings.com