Dash Berlin - #musicislife

Met het succesvolle debuutalbum 'The New Daylight' uit 2009 wist Dash Berlin in no time de Top 10 van de DJ Mag Poll binnen te dringen. Er werden awards gewonnen, videoclips op YouTube kregen ongekend veel clicks en er was support van een hele enthousiaste Armin van Buuren. Dit alles deed de populariteit van Dash Berlin enorm snel stijgen. Inmiddels ligt het tweede studioalbum in de schappen: '#musicislife', vernoemd naar de populaire hashtag op Twitter.

Voor dit nieuwe album is Dash Berlin een aantal collaborations aangegaan waar menig trancehart sneller van gaat kloppen. Zo zijn er twee nummers opgenomen met de Australische vocaliste Emma Hewitt, 'Apollo Road' werd samen met ATB gemaakt en Shogun - 1 van de grote favorieten tijdens het afgelopen Electronic Family Festival - levert samen met Dash Berlin een topplaat af. Hun gevoelige 'Callisto' is een persoonlijke favoriet.

Verder werkte Dash Berlin samen met Jonathan Mendelsohn, Chris Maden, Sarah Howells, Kate Walsh, Shanokee en Hoyaa. En de laatste track verdient ook zeker een vermelding; de Dashup 'Man on the Skyfire' met Cerf, Mitiska, Jaren en Shogun is een mooie bonus op de cd.

Vaste lezers van mijn recensies weten dat ik niet de grootste fan ben van vocal trance. Naar mijn mening worden veel sterk geproduceerde trance tracks cheesy omdat er een vocal in moet om de hitpotentie te vergroten. Of er wordt gepoogd om een muzikaal simpel geproduceerd nummer op te leuken met zang. Vaak komt dat niet verder dan - zoals een reclame dat ooit zo mooi verwoordde - 'een rijmelarij van het niveau likmevessie'. Of iets met een spreekwoord met een aap en een gouden ring. Hoe dan ook, voor mij ligt bij een goede vocal trancer de nadruk juist niet op de vocal óf op de muziek, maar is het de synergie van beide die de track onderscheidt van 13-in-een-dozijn trance. Dash Berlin weet mij met een aantal vocal tracks enorm te grijpen. 'Disarm Yourself' met Emma Hewitt, 'Silence in Your Heart' met Chris Madin, 'Surrender' met Shanokee maar bovenal 'Like Spinning Plates' met wederom Emma Hewitt. 'Like Spinning Plates' presenteert een sterke emotie in beide breaks en de lift off is niet zoals je verwacht en dat verrast. loving it!

Toch blijf ik het knap vinden als je - letterlijk - een compleet plaatje kan afleveren zonder vocalen. De samenwerkingen met ATB en Shogun bewijzen dat eens te meer. 'Apollo Road' en 'Callisto' zijn twee hele sterke producties.

Conclusie
Mijn persoonlijke statement geventileerd hebbende, moet ik dus toegeven dat de meeste vocal tracks op het album goed zijn te doen of zelfs erg sterk zijn. Dash Berlin heeft tevens de gave om gevarieerd te produceren en de interessante samensmeltingen met collega's maken het album nog boeiender. Al met al een heerlijke schijf voor de nodige uurtjes vertier, maar de status 'all time favo' zal de cd van mij niet krijgen.

Score: 69/100

www.dashberlin.com
www.armadamusic.com