Gabriel & Dresden - Mixed For Feet Vol. 1

Ik weet het nog goed. Het was op die ene vroege zondagavond dat ik een van mijn wensen in vervulling zag gaan. Het zonnetje scheen flink vergeleken met de druilerige dagen ervoor en de sfeer zat er bij het publiek goed in op die bewuste 24 juli op dat grote Evolution buitenpodium gehost door Paul van Dyk. Dag drie van Tomorrowland 2011 stond voor mij onder andere in het teken van niet alleen het bijwonen van het allereerste optreden van het Amerikaanse prog/trance duo Gabriel & Dresden, ook was het één van hun eerste optredens nadat beide mannen in 2008 muzikaal op een t-splitsing geraakten en ieder hun eigen pad insloegen. Ik hoopte vurig op een paar van hun schitterende authentieke classics als "As The Rush Comes", "Dangerous Power", "Arcadia" en "Tracking Treasure Down". Enkele van hun hits kwam voorbij, of beter gezegd alleen de acapella's, maar gekoppeld aan wat voor mij kazige housey trance beats waren. De nummers sloegen dood, euforie maakte plaats voor teleurstelling en het duurde niet lang voordat ik, vergezeld door vele verbaasde gezichten om me heen, teleurgesteld afdroop op zoek naar muzikale troost verderop het terrein.

Nu, twee maanden verder, neem ik die wrange nasmaak van die ene zonnige zondagavond mee naar de verwachtingen voor deze gloednieuwe compilatie getiteld 'Mixed For Feet - Volume 1' van het zojuist herenigde koppel. In het recentelijk door Partyflock afgenomen interview met Dave Dresden maak ik op dat deze dubbelaar een afspiegeling moet zijn van hun dj-sets anno nu. Hoe graag ik ook probeer die bittere smaak van die ene ervaring weg te spoelen, dit gelezen te hebben helpen zelfs drie volle flessen Listerine niet meer tegen de vieze nasmaak die mij ten beurt valt. En daar gaat weer een slok…

Op gemengde voet

Bij aanvang van cd één krijg ik vrijwel meteen een flashback naar die Gabriel & Dresden set op Tomorrowland 2011. De oude G&D sound is terug in de vorm van de vocalen van hun Andain classic "Beautiful Things", welke wordt gedragen door een zweverige zelfgemaakte introstring én de beats van tyDi en Barnes & Heatcliff. Dit 'makkelijke' trucje wekt even wat scepsis en argwaan, maar de gecreëerde mash-up levert een mooie vondst op die mij gerust én blij stemt. Ook de diepere feel in "Quadrillion" (in de Moguai's remix) en het relatief lage bpm dat gehanteerd wordt, zorgt voor een aangenaam ontspannen en bij vlagen frisse vibe. De wisselwerking tussen progressieve house/electro/trance én de manier van combineren valt me in positieve zin op en wordt met inzicht, liefde en kunde de zintuigen op gestuurd. Hoewel mijn aandacht niet door alle platen vastgehouden kon worden, zijn er genoeg fases over die het luisteren echt waard zijn. Neem nou die drijvende progressive beats met een lichte techno bite in "Slap" van (nota bene) Umek en de daar overheen gelegde Tiesto's 'Kaleidoscope' zwever "Surrounded By Light" waarmee je een fantastisch inventief, ophitsend en repeatwaardig moment te pakken hebt. De toon wordt weer dieper dankzij Adam Beyer en Alan Fitzpatrick's "Human Reason", waarbij de weer terugkerende melodie van G&D's "Ascending" voor een aangenaam broeierige en mellow-like prog/techno sfeer zorgt. De afsluiter, een electrotrance remix van "As The Rush Comes", past net aan in dit plaatje. Toch zetten de onbekende remixen van drie G&D klassiekers op deze eerste, ruim een uur durende disc mij totaal niet aan de inmiddels weggeschoven Listerine er weer bij te pakken.

Ook cd twee is niet direct een onderzetter of frisbee geworden, al zal deze schijf wel de meeste discussie opleveren. Net als zijn eerdere broertje wordt het makkelijk maar toch functionele acapellafoefje weer van stal gehaald, waarmee de G&D signatuur duidelijk en snel naar voren komt. Voor schijf twee is dan ook voor een groot deel dezelfde blauwdruk gebruikt, maar dit maal met bekendere tunes en iets meer extatische house voor een meer mainstage beleving. Pieker in deze laatste categorie is de Nederlandse productie "Eponym" die aardig upliftend werkt, maar verre van origineel klinkt. Op dit punt voel en vat je de grootste afstand tussen de verfijnde, unieke sound van G&D van voor hun break en hun nieuwgevormde en breedgetrokken draai- en produceeridentiteit. Zelfs de al een tijd geleden uitgebrachte Josh Gabriel remix van zijn eerste Winter Kills parel "Deep Down", tussen de upliftende en progressieve house ingebakken, verandert hier weinig in en voelt zelfs nogal stroperig aan. Het grote contrast tussen de house/prog/trance inhoud én het oude en nieuwe G&D fenotype wordt onderstreept door de enige twee echt nieuwe producties van het duo die deze compilatie rijk is: het mainstage house gebeuren dat "Servo vs Colossus" heet en een oude G&D sound benaderende "Flying Blind". De slotfase bestaat opvallend genoeg alleen uit nieuw werk van het duo zelf en klinkt erg aangenaam, zo ook de vrolijk gestemde bewerking van "Tracking Treasure Down". Wel vreemd is dat, hoe mooi metaforisch en downtempo de plaat ook is, "Oklahoma Town" er letterlijk los bij hangt en daarom totaal overbodig aanvoelt. Alsof er geen tijd meer was om deze bekwaam mee te mixen. Het past wel in het ongestadig plaatje van deze tweede cd.

De terugkeer van Gabriel & Dresden

Met cd één laten Josh Gabriel en Dave Dresden op een mooie manier horen dat ze ook na hun hereniging een blijvertje kunnen zijn in de EDM top. De prikkelende en verzorgde mix tussen progressive, house en trance voelt in de hele breedte goed aan en doet tezamen met de enkele mooi uitgewerkte mash-ups de mindere live optredens van het koppel snel vergeten. Disc twee loopt dankzij een bij vlagen lukrake indeling, soms gemakzuchtige plaatkeuze en het grote contrast tussen het geboden materiaal een lekkere luisterflow nog wel eens voor de voeten. De terugkerende vocalen uit diverse G&B classics zouden hier ook voor kunnen zorgen, maar dat is puur persoonlijk. Dit trucje kunnen de mannen natuurlijk maar eenmaal toepassen, op een toekomstig 'Volume 2' wordt dat dodelijk. Wat rest is dan ook de vraag of zij met hun nieuwe werkwijze (meer house betrekken in hun (set)sounds) boven het mainstream maaiveld uit gaan steken, gezien erg veel trance georiënteerde artiesten voor deze richting gaan. Schijf één biedt hoop en toont aan dat ze het inzicht en de energie er voor hebben, maar de tweede overtuigt hierin niet helemaal. De toekomst zal meer duidelijkheid scheppen. Tot die tijd kun je deze soms hele fijne en soms wat ongestadige dubbelaar stante pede aan je voeten voorleggen.

Score: 72/100


www.facebook.com/gabrielanddresden
www.armadamusic.com