Cosmic Gate - Sign of the Times (Deluxe Edition)

Eerder heeft mijn gewaardeerde collega-recensent Charel de originele ‘Sign of the Times’ release van Cosmic Gate (uit begin 2009) goed onder zijn loep mogen nemen. Ondanks dat ik mij goed kan vinden in zijn oordeel en mening destijds (Cosmic Gate’s hedendaagse, progressieve sound is kwalitatief dik in orde; ze mikken op een groot publiek met hun ‘airplay-trance’) vind ik de bewering dat ze ‘met de hype meelopen’ wat te kort door de bocht gesteld. Hoewel het Duitse duo begin deze eeuw hét boegbeeld is geworden van het Duitse hardtrance genre en ze zich na verschraling van deze scene hebben weten te vestigen in de progressieve trance contreien (met de nodige scepsis van hun achterban als gevolg) kan ik persoonlijk veel voldoening halen uit het fijnzinnige (zweef)materiaal dat beide mannen op de trancefan loslaten. Wie de nostalgische affecties uit het hoofd zet zal duidelijk horen dat ze, ondanks hun muzikale koerswijziging, nog steeds met overtuiging hun ziel en zaligheid in hun producties proberen te leggen. Enerzijds uit zich dit, hun meest recente verzameling erbij pakkend, in prachtige vocal trance platen (“Open Your Heart”, “Not Enough Time”) die de juiste, emotionele snaar weten te raken. Anderzijds zijn het instrumentele (dansvloer gerichte) nummers (“F.A.V.”, “Whatever”) die dankzij het flatteuze synthesizer gebruik toch wat van het oude Cosmic Gate gevoel weten op te wekken. Toch bevatte 'Sign of the Times' een hoop iets-teveel-van-hetzelfde ‘net-niet’ nummers die niet boven het relatief grote maaiveld der mainstream trance uit wisten te komen en dus sneller in de vergetelheid raakten dan een open sollicitatie bij een bedrijf in crisistijd.

Met deze recentelijk uitgebrachte ‘Deluxe Edition’ box van het album ‘Sign of the Times’, waarbij de eerste disk tot op de laatste seconde dezelfde is als het origineel uit 2009, heeft men bij Black Hole Recordings getracht de inhoud nieuw leven in te blazen. In veel gevallen zie je enkele maanden na de release van een trance album al de remixes gebundeld uitkomen, maar waarom er anderhalf jaar gewacht is met de remix-release is mij niet bekend. Dat de inhoud op deze manier een onnodig hoog ‘Senf nach der Mahlzeit’ gehalte verkrijgt, is an sich al jammer. Maar gezien flink wat bekende namen uit het trance wereldje de bewerkingen van een groot deel van het originele album op zich hebben genomen, doet toch de hoop op een verrassend remix album flink rijzen. Daarin lijkt de trackkeuze puur willekeurig te zijn geweest, gezien het pareltje “Not Enough Time” opvallend genoeg vier nieuwe versies kent en bijvoorbeeld het potentievolle “Body of Conflict” niet onder handen is genomen. Het blik trancehelden dat opengetrokken is om het wat te progressieve origineel een meer energieke en zeer welkome impuls te geven lijkt daarentegen wel een gerichte zet te zijn geweest, al doet Cosmic Gate zelf ook een bescheiden, opgepoetste duit in het zakje met de ‘club mixen’ van, jawel, “Not Enough Time” en “London Rain”.

De meest opvallende externe edit komt van de Spaanse funky prog/tech-house koning Wally Lopez, welke van “Flatline” een onherkenbare, licht groovende langspeelplaat voor de nachtelijke uurtjes heeft gemaakt. Naast dit originele uitstapje blijft de rest van de remixen braaf in het hokje trance en weet slechts een enkele bewerking enigszins op te vallen. De genotvolle versies van Cold Blue (“Seize The Day” - waarom niet de dub?!), George Acosta (“Sign of the Times”- eindelijk hij!), Stoneface & Terminal (“London Rain”- stevig, met een milde afdronk) en de Spaanse Raver (“Not Enough Time” – die hemelse break!) zijn dan nog wel leuk uitgewerkt. Echter, het overgrote deel van de tracks voelt te gewoontjes aan, is niet bijzonder genoeg en/of biedt niet genoeg tegenwicht aan het oorspronkelijke muziekstuk. Dit wil overigens niet wil zeggen dat het slechte platen zijn, maar van creatievelingen als Arty, Andy Duguid, Markus Schulz en Duderstadt mag je naast hun karakteristieke sound en aanpak toch wel meer verwachten. Verder valt op dat de uitvoeringen op cd 2 ook echt de extended versies zijn en niet, zoals op cd 1, (licht)ingekorte album versies. De mastering op cd 1 is zoals bekend erg netjes gedaan en op de kwaliteit van de nummers op de tweede schijf valt ook weinig aan te merken. Het is alleen zo dat het overgieten van het select aantal oudere tracks met een goed verteerbaar sausje niet genoeg is om ze langer houdbaar te houden, laat staan de bescheiden diepgang/fijnzinnigheid (indien aanwezig) van het origineel te behouden.

‘Deluxe’ is dan ook een wat zware bewoording voor dit weinig verrassende album, zeker als je je bedenkt dat er nog een aantal niet-geperste remixen binnen te halen zijn via de digitale platenzaken en de extra’s naast de remixen alleen de songteksten in het boekje zijn. Dus degenen die de originele cd al in bezit hebben doen er beter aan hun favoriete remix alsnog los via deze kanalen binnen te halen. Zij die het originele album totaal over het hoofd gezien hebben en zo nu en dan een ‘nieuwe’ Cosmic Gate plaat graag op zich laten inwerken, halen deze dubbelaar alsnog in huis. Maar je moet als trance fan wel erg diep in de kosmos geleefd hebben, wil je het origineel begin 2009 totaal over het hoofd gezien hebben.

Score: 66/100


www.cosmic-gate.de
www.blackholerecordings.com