Asseteria! Live From Uranus - Mixed by Chriss Vargas

In Nederland mag zijn naam dan misschien niet direct een belletje doen rinkelen maar in de VS, en dan met name in New York, maakt Chriss Vargas momenteel goede sier als DJ, producer en promotor. De Amerikaanse Colombiaan bedient zich van een stevige electro housesound waarin tevens vleugjes tribal techno en progressive te horen zijn en stond daarmee al in clubs als Cielo, Tavern en op tal van underground feestjes. Vargas is een zelfbenoemd ladiesman en dit mag hij maar al te graag benadrukken op zowel zijn website als op de belachelijke hoes van deze mixcompilatie, die tevens is voorzien van een bespottelijke titel. Enfin, een boek behoort men niet te beoordelen op zijn kaft. En het feit dat de eerste editie in de reeks werd verzorgd door Tom ‘Superchumbo’ Stephan’, plus dat we hier te maken hebben met het prestigieuze Nervous label maakt ons alleen maar meer benieuwd naar wat voor vlees we in de kuip hebben.

De opening van de CD is er een van Nederlandse makelij: Baggi Begovic & Tom de Neef feat. Jamie Wilson’s ‘Fake’, hier in de Joseph Indelicato & Andrew Salsano remix, vormt een subtiele en melodieuze introductie vol tribal percussie en monotone synths. Al vrij snel gaat het tempo omhoog, maar op een of andere manier wil de eerste helft van de compilatie niet echt uit de verf komen. De derde plaat, Chriss Vargas’ eigen productie ‘Audio Damage’ (Alex Luna remix), is zelfs een behoorlijk inspiratieloze electro house plaat die onbedoeld pijnlijk kazig klinkt. Ook het ‘So Fast So Deep’ (Clotting Mix) van Lula vs. Phunk Investigation klinkt een beetje stuurloos in de mix, waarin de prima baslijn het onderspit delft te midden van alle productionele franje waarmee de plaat is volgestopt.

Pas vanaf Deka’s stuwende ‘Destruction’ (Hector Couto mix) begint de mix een iets vastere vorm aan te nemen, en wordt het accent verlegd naar een pittige groove. DJ Dextro’s ‘Dropped’ mag daarin een hoogtepunt worden genoemd. Het constant veranderende ritme van de plaat en de schurende, industriële geluidseffecten vormen een vrij onverwachte maar welkome klapper die helaas middels een zeer slechte mix overgaat in Dj BaBalu’s ‘Do It’ (Chriss Vargas & Christian Arango mix). Het begin van deze plaat is veelbelovend: rollende beats, vet aangezette percussie, en een stoere baslijn. Rond het midden van de plaat breekt de hel los als talloze slecht geplaatste en hopeloos vals klinkende melodieën de boel compleet vernachelen. Zelfs een muzikale leek kan horen dat dit nooit de bedoeling kan zijn geweest. Meteen zakt de mix weer in, en met nog drie platen te gaan kan er helaas nog weinig worden verbeterd. Het funky ‘Dale’ (D-Rod remix) van Chris Costanzo feat. Michael M is op zichzelf een prima plaat maar komt op deze plek in de mix niet lekker naar voren. Voor de twee afsluitende platen, de aan minimale techhouse refererende ‘Blackout’ van Keith John en ‘Relic’ van Mark Mendes & Mike Jacinto, geldt hetzelfde. Goede, kwalitatieve platen die hopeloos ten onder gaan vanwege de slechte positie in de mix en het zure smaakje dat na beluistering in de mond blijft hangen.

Aan de sound van Chriss Vargas valt weinig tot niets aan te merken: pretentieloos, energiek, en zeer geschikt om de dansvloer tot in de vroege uurtjes in beweging te houden. Waar het steekt zijn zijn mixtechnieken en zijn timing. Meer dan eens gaat Vargas lelijk onderuit dankzij slordige overgangen en lomp gebruik van de crossfader, maar het echte euvel zit hem in de positionering van de platen op deze compilatie. Naast de keuze voor een handvol ronduit slappe platen presteert Vargas het ook nog eens om het goede materiaal uit zijn platenkoffer zó te gebruiken dat alle kwaliteit er in een keer is uitgeramd. Dit maakt van deze compilatie een zenuwachtige haastklus waar veel en veel meer in had gezeten.

Score: 55/100


www.myspace.com/chrissvargas